Günlük bir kuş kadar hafifim.
Sonunda dün finallerim bitti ve uzun süredir devam eden koşturmacaya biraz ara verdim.
Sınavların hepsi iyi geçti çok şükür.
Ama dün eve dönme stresi finallerin stresini geçti. :18:
Bilet kalmaz diye, hafta içi hızlı trenden cuma akşamına bilet almıştım.
Dün Eskişehirde resmen tipi vardı.
Yolar kapanmış. Ankara'ya ve Bursa'ya giden hiç otobüs yok.
Sadece tren var, onda da yer kalmamış.
Biletim olduğu için ben rahattım ama bi çok arkadaşım evlerine gidemedi.
Sınıftan bir arkadaş da, senin eve dönmen şart mı bana ver biletini, kalacak yerim yok diye bi sürü şey anlattı bana.
Üff ya inanılmaz sinirim bozuldu. Çünkü en zayıf noktalarımdan biri bu, biri benden bi şey istedi mi hayır diyemiyorum.
Yanımda sınıftan iyi anlaştığım başka bir arkadaş vardı.
Saçmalama sen ne yapacaksın burda o kadar zaman, hem ben biliyorum kalacak yeri var dedi.
Sanırım bugün tren seferlerini kaldırmışlar. Otobüse binmeye de korkarım bu havada. En az pazartesiye kadar orada kalmam gerekecekti.
Param da az kalınca, kusura bakma benim de eve gitmem lazım dedim. Umarım gidebilmiştir o da evine.
Çok şükür sağ salim vardım eve.
Öyle işte günlük. Odamı filan toplıyım, kendime geliyim. Uğrarım yine.