ağlıyarak uyandım yine...
bu sefer deprem olucakmış,ve ben tanımadığım bir arkadaşımla seni nasıl o kadar sürede kurtarabilirim onu konuşuyorum
o kadar kısa sürede...çünkü sen yatalaksın(gerçek hayatta öyleydi)ve ben kısa bir süre içinde seni evden çıkaramıyacak olmanın çaresizliği ile köpekler gibi ağlıyarak çırpınıyorum
ev yıkılıcakmış,çok şiddetli bir sarsıntı olucakmış çünkü...ama halimi görsen,çırpınıyorum,çıldırmışım
yapıcak bişey yok.sen uyuyosun,yanına gelip seni uyandırıyorum,'anane uyan'gözlerini açıp tatlı tatlı bana bakıyosun
sen ölürsen ben yaşıyamam diyorum köpekler gibi ağlıyarak
bana sarılıyosun ve ben seni hiç bırakmıcam diyosun...
daha fazla anlatamıyorum,çünkü ekranı göremiyorum gözümdeki yaşlardan
onu ne zaman görsem,konuşsam,ağlıyarak uyanıyorum ve günlerce kendime gelemiyorum.oda üzülüyo heralde,sonra gelmiyo uzun süre rüyama
bende küsüyorum ona,neden gelmiyosun diye.ağlıyorum ama sevgimden,özlemimden.o kadar olur be anane...
sen hergece gelsen keşke rüyama,her gece ağlıyarak uyansam,ama yeterki seninle hasret giderebilsem
o benim annemdi,o baktı ağbimle bize.bana bakarken biraz zorlanmış.hastalığı yeni baş göstermiş.sonrasında da yatalak oldu benim canımın canı.gül kokulum.
ben hep onunlaydım.biz hiç ayrılmadık günlük.o benim annemdi,herşeyimdi.yazarak rahatlarım belki diye düşündüm ama yok..daha beter oldum
çekiliş için arkadaşıma alıcağım bi hediye vardı.telefon açtılar.oraya gidicem şimdi
işallah istediğim gibidir kafam dağılsın.nası dağılıcaksa..acılar taze kalmıyor.heleki ölüm acısıysa
yapıcak bişey yok.doğanın kanunu bu.allah ölümün bile hayırlısını nasip etsin.ne ölümler var
yanarak,boğularak,kaza ile,yada cinayete kurban gitme vs...acı çekerek ölüm ne acı...
sırası gelen gidiyo be,ama acılar hafiflesede o yer sızlıyo.vah gidene demişler.
ben ki uyurken bile sevdiklerimin nefesini dinlicek kadar pskopatça düşkünüm onlara
herkezin kendine kıymetli sevdikleri.ama nolur allahım,uzun yıllar benimle kalsın sevdiğim insanlar.sen onlara sağlıklı ve uzun ömürler ver rabbim nolur...