Keyfim yok bugün günlük. Aşkımdan beklediğim o güzel haberi alamadım. Gene olumsuzluk, gene özlem, gene bekleyiş... Üstüne önceden çok samimi olduğum bi arkadaşıma kırıldım... Artık yolumu çizdim bu konuda. Hatta bunun üstüne okuldan yakın bi arkadaşım kırdı kalbimi. Neyse ki az önce aradı konuştuk, anlaştık... Sanki "evet bu benim en yakın arkadaşım, can dostum" diyeceğim kimse yok... Yakın arkadaşlarım var tabii ama anlaşamadığımız o kadar çok yer var ki...
Günlük, bu aralar gerçekten çöküntüdeyim, iyi değilim hiç... Çok özledim sevgilimi çook. Daha 75 gün var askerliğin bitmesine.
Bi yandan doğan güneşe yaklaştıkça heyecanlanıyorum, bi yandan yeter diye isyan ediyorum. Sabır kalmadı artık.
Birde o istenildiği an konuşamamak yok mu en çok o zorluyo insanı... Sanki dokunsalar ağlicam, bir dolmuşum ki sorma.
Vizelerim açıklanıyor hala. Bir türlü açıklayamadılar ya neyse... Şimdilik güzel gidiyor.
Çok çalışmalıyım çook. Herkesin hedefi her ne kadar sadece eğitimci olmaksa ben hem eğitimci hemde sanatçı olmak istiyorum. Resim ödevlerimi severek, isteyerek yapıyorum ders olduğu için değil. Hayallerime ulaşır mıyım ne dersin günlük?:44:
Bu günlük bu kadar. Hayatımın düzene girmesi dileğiyle... Sana bir şarkı;
Ardına bile bakmadan bu kaçıncı gidişin,
Göz göre göre her halini kabullenişim,
Giydiğim hüküm hasret,
Cezam müebbet mechul ben faiili sen,
Temize çektiğim telefon defterinde,
Yepyeni bir hayatmıdır beklediğ
im,
Kendimi kaybettiğim,
Asmalının sokakları kadar dar yüreğim,
Hayır hayır hayır gözyaşlarım değil onlar,
Yokluğunda hayellerim yüz değil mahvediyorlar,
Hayır hayır hayır gözyaşlarım değil onlar,
Ellerimdeki kir içim dışım bir,
Gözyaşlarım değil onlar...........