ah günlük, dün yine hiç yoktan hapırdım köpürdüm hem aşkımı hem de kendimi çok üzdüm.
sevmiyorum bu huyumu, sebepsiz yere geliyor heyheyler, esip gürlüyorum.
aşkımda şaşırıyor garibim ne oldu ya, ne dedim ben şimdi diyor. ama yine de sabırlı bitanem benim, o kadar lafımın üstüne yine de özür diledi. doğumdan 11 ay sonra lohusalık sendromu yaşıyor olabilirmiyim acaba? kızım da yoruyor beni, allah canını sağ etsin anamı ağlatıyor akşama kadar. diş çıkaracak herhalde.hava kötü çocukla dışarı çıkamıyorum, burda hiç arkadaşım yok, kocişin nöbetleri çok sık... bütün bunlar beni geriyor. allah sonumu hayır etsin, yakında adam beni koyar kapının önüne...