rüzgar.. dolu yağıyor; parçaları yüzüme geliyor.. acıyor yüzüm. keskin bir soğuk var.. binaya 100 mt kaldı ama çok üşüyorum.. sonra yanaklarımı ısıtıyor ıslak bir sıcaklık.. ağlıyor muyum? neden? bir şey yok halbuki.. sadece soğuk ve sadece üşüyorum.. sadece yalnızım.. başka bir şey yok.. olmayana ağlanır mı? yaşlanmış olmalıyım.. sebepsiz yere ağlamak için ya çocuk olmalı, ya yaşlı.. büyüyeli çok oldu..
kapıdan giriyorum, "iyi misiniz?" diye soruyor güvenlik.. ona ne? her zaman sorması gerekmeyenler sorar zaten hal hatırı.. "iyiyim" diyor, gülümsüyorum.. alışkınım sahte gülücükler saçmaya.. bocalamıyorum.. inanıyor mu? yoksa "yazık" diye mi düşünüyor..umursamayacağım..
masamın başında oturuyorum, rutin işler başlıyor.. toparlıyorum kendimi.. rutini seviyorum.. keşke huzur dolu rutin bir hayatım olsa her yönüyle diye düşünüyorum.. istiyorum.. dua ediyorum..
toparlıyorum. evet, daha iyiyim.. akşama kadar daha da iyi olacağım..
ne kadar zamandır böyle kötü gündüzler? akşama kadar iyi olmaya çalışmalar.. akşam huzur bulabilmek için dua etmeler? başkalarının ilişkilerine ne zamandır özeniyorum?
nasıl dayanıyorum bunlara? umut.. umut sebebi bu dirayetin.. bir gün bitecek bu sıkıntılar umudu..
bir mail geliyor.. özel mi? değil.. basit bir e-kart.. özel bir şey değil.. ne bir cümle, ne bir kendini özel hissettirecek herhangi bir unsur.. yine de seviniyorum.. "olsun, düşünmüş ya, yeter diyorum".
gözlerim yaşarıyor yine.. neden? bu kadar duygudan uzak bir kutlama neden duygulandırdı beni? o kadar mı aciz kaldım? o kadar mı düşük beklentim.. ufacık bir sevgi kırıntısına ağlayacak kadar mı düştüm?
tuvalete gidiyorum.. aynaya bakıyorum.. orada birisi bana bakıyor.. çirkin görünüyor.. sivilceler basmış yüzünü.. gözleri boş.. biraz makyaj yapsa iyiymiş.. gözleri kırmızı.. ağlamış olmalı.. bir de çok yalnız görünüyor.. yaşı büyük değil ama çökmüş belli..
o, benim.. o çirkin.. o yalnız.. o benim..
ne zaman bu kadar çirkinleştim? ne zaman bu kadar yalnızlaştım?
sonra gülümsüyorum.. sahte.. ama içim ısınıyor.. artık kendim, kendime yeter oldum..acizce.. ağlıyorum.. yaşlanmış olmalıyım.. yoksa sıkıntım yok, neden ağlayayım? biraz yaşlandım sadece.. biraz duygusallaştım o kadar..
sonra masam oturuyor, yığılan işleri görünce seviniyorum. rutini seviyorum.