hava kapalıyken,bozukken neyin var diyenlere bu havalarda böyleyim diyordum.şimdi hava o kadar güzelki kuş sesleri geliyo,insanlar biyerlere koşturuyo,çocuklar oynuyo...peki ben nasılım? iyi değilim demek ki havanın bozuk olması değilmiş mesele...mesele benim ruhumun bozuk olmasıymış çocuk :)
evde yalnızım...yapacak hiçbişeyimde yok internette vakit geçirmek dışında ve çok sıkılıyorum.annemi özledim,arkadaşlarımı özledim,baba ocağını ana kucağını özledim.ben bu hallere düşecek kızmıydım diyorum bazen o an gözümün önüne tek dayanağım kocam geliyo söylediğimi geri alıyorum...
hergün,herşey aynı...yarın için beni heyecanlandırcak hiç bişey yok bugünün tekrarı olcak.bazen, hep böyle olmıcakya elbet bigün bu düzen değişecek diye düşünüyorum,umut ediyorum.bazende büyük bi karamsarlığıa düşüyorum.yaşayıp görecez dimi.
kışın insan kolay zaman geçirebiliyo ama yazın öyle olmuyo helede yalnızsan,kocan işde,tek bi arkadaşın,eşin,dostun yoksa,ooff offf yazmıyorum daha yoksa ağlamaya başlıcam şimdi.hoşçakal