merhaba arkadaslar
benim erkek arkadasimla bir sorunum var. Kendisi bana devamli sorular soruyor. Cikmaya basladiktan 3 ay sonra sormaya basladi bu sorulari. Ilk önce masumca basladi, yani kötü seyler düsünmedim.
Ama sonradan hastalik haline geldi sanki. Cok kavga ettik bu yüzden biz. Sordugu sorulardan örnekler vermek istiyorum:
- Sen bu filmi baska kiminle izledin
- Sen buraya baska kiminle geldin
- Sunu bunu sen mi aldin, yoksa hediye mi ettiler
- Benden önce baskasina yemek yaptin mi
- Benden önce baskasinin evinde kaldin mi
- Benden önce baskasiyla uyudun mu
Ve daha ekstrem örnekler:
- Su su erkek arkadasin seni ciplak gördü mü
- Su su erkek arkadasinla da dustayken biseyler yaptin mi
- Gazetede okudum. Seks videosu cikan kiz intihar etmis italyada. Cok korktum. Böyle bisey olmaz degil mi
- Bisey sorucam cok icim aciyor, birgün moral bozacak bi foto ya da video ile karsilasmam degil mi
Ve daha neler neler. Bunlar sadece bir kac örnek. Cig gibi büyüdü sorular zamanla.
Kendisini bu düsüncelere itecek bir sey dahi olmadi iliskimizde. Hic bir hatam Hic bir sadaktsizlik yok. Ben kendisini cok asiri sevdim. 30 yasindaydim, ilk defa böyle asik oldum ve sevdim. Gercekten gelecek isteyerek sevdim. Bu konu disinda baska sorunumuz kavgamiz da olmadi. Hep bunlar iste.
Söz dinlerim, laf dinlerim, o da ayni sekilde kesinlikle hoslanmadigim bisey yapmaz. Bu konu disinda.
Ben kendisine bana bir daha "gecmisle ilgili ya da pis/ igrenc" sorular sormasini istemedigimi ve söz vermesini istedigimi söylemistim. 5 kez söz verip tutmadi. Yazdigim son soruyu 1 saat önce sordu.
Birbirimizi seviyoruz, neden ayrilalim, yapma etme diyor. Icim cok aciyor. Ben bu iliski icin herseyi yaptigimi düsünüyorum. Bu sorular hic son bulmayacak diyorum, sacmalama olur mu öyle sey bitecek elbet benim degismem lazim psikolojik bi sorun oldu bu bende diyor. Hic inanmiyorum.
Ayrilmak istedigimi söyledim. Ama kendisi özür dileyip sadece "masum bir soru" sordugunu söyleyip duruyor. Sevseydin böyle tepki vermezdin diyor. Bu kadar abartma deyince sanki cildiricak gibi oldum.
Kadinlik gururum ezildikce ezildi. Cok sabrettim. Ve sonunda ayrildim kendisinden.
Psikolojik sorun mu bu? Yoksa rahat mi batiyor? Kavga mi ariyor?
Ben anlamadim maalesef...
EDIT: bugüne kadar sadece 2 erkek arkadasim oldu. Bir de kendisi.
Yani daha önce yasadigim seylerden yola cikiyor desem, ben ilklerimin %90ini kendisiyle yasadim ve bunu biliyor.
