10 aylık bir ilişkim var, yapı gereği içe dönük bir insanım. Yalnız vakit geçirmeyi seviyorum, evcimenim. iş çıkışı evimi çok özlüyorum, sevgilimde sürekli program yapıyor. Haftada bir - iki görüşmek istiyor. Hafta sonu gündüz görüşünce akşamda yine kalmam için ısrar edince çok bunalmıştım tüm gün kendime vakit ayıramamaktan. Aradan 4-5 gün sonra tekrar program yaptık, benim için kendi programını iptal etti fakat ben son dk teyzemle kahve içeceğiz dedim çok bozuldu. Önceliğim hep kendisi olsun istiyor, onu onun sevdiği kadar sevmemi istiyor. Aramızda yakınlaşma da geçmiyor. Cafelerde kahve içip sohbet ediyoruz ve dağılıyoruz. Arada elimi tutuyor bazen yanaklarımdan öpüyor o kadar. Buna bile trip atıyor, öpüşmek istemediğim için. Sürekli el ele, göz göze olmak, beraber vakit geçirmek, beni öpebilmek, yanımda yokken araşmak vs. bana çok fazla geliyor tüm bunlar. Ben mi uzağım, o mu çok yakın, hangimiz normal, neden orta yolu bulamıyoruz? Sizce sorun ne, kimde?