Kızlar selam. 6 aylık bir ilişkim var. Çok tutkulu başlayan ve gerçek aşkı bulduğumu düşündürten bir ilişkiydi. İlk tanıştığımızda sanki aynı ağızdan konuşuyor, yıllarca farklı bedenlerde yaşamış aynı kişi gibiydik. Her şeyimiz, kafa yapımız, herhangi bir duruma verdiğimiz tepkiler vs. her şey uyuşuyordu. İlişkimizin 4. ayından beri aramızda bir soğukluk var ama benden kaynaklı değil. Sürekli onunla yan yana olmak, aynı yemeği yemek onunla uyumak istiyordum. Kişisel alanlarımıza saygım yok değil, ikimiz de aile evinde yaşamıyoruz kendimize ait evlerimiz var ama küçük bir şehirde yaşıyoruz. İlk başlarda sürekli istekli olan, sürekli evime gelmek isteyen sevgilim artık uğramıyor bile. Haftasonları buluşabiliyoruz sadece o da ben istekli olursam. Yakınlaştığımız zamanların da sıklığı çok azaldı. Sevmiyor artık diyebilirsiniz ama benim ona duyduğum sevgiden hiç eksilme olmadı ve ayrılık kararı almam gerekiyorsa bunu nasıl yapacağımı, bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum. İlk ilişkim değil, uzun ilişkim de oldu ama şuan kendimi inanılmaz çaresiz, hayattan bezmiş hissediyorum. Onunla konuşmadan bir gün geçirmek benim için çok zor olacakmış gibi geliyor. 26 yaşındayım ama ilk defa kendimi hayattan bu kadar soyutlanmış hissediyorum. Ne yapmalıyım, bana tavsiye verin lütfen