Valla güzelim 43 yaşında tabiri caizse feleğin çemberinden geçmiş, insanları (işimden dolayı) bir bakışta tanıyabilen biriyim. Öyle hayal dünyasında yaşamam, gözlerimide hiçbir şeye yummuş değilim. Sadece daha mantıklı düşünüyorum. Çünkü ben diyorum ki, eşinize güvenirseniz rahat olursunuz ama yok ben güvenmiyorum diyorsanız zaten şöyle bir ortamı gözden geçirmeniz lazım. Haa hiç kimseye tam güvenmemek lazım bak bunada katılırım. Ama beni iki göz süzen kadına tercih edecek erkek içinde kusura bakma uğraşamam.
Beni seven, sayan erkek her şeye gözlerini kapatıp nefsini köreltmelidir, çünkü ben öyle yapıyorum, öyleyse eşimde öyle yapacak ve kim ne yaparsa yapsın gözü gönlü kaymayacak. Kayıyorsa cehennemin dibine kadar yolu vardır. Neden kadını suçlayayım ki, tabiki eşimi suçlayacağım. Sevilmemiş sayılmamışım ki derim. Sevmeyen saymayan biri içinde kılımı bile kıpırdatmam ben.
Ayrıca kadın ve erkeğin iş ortamında arkadaş olması neden anormal olsunki, size bakarsak kadın ve erkek her daim aklı uçkurunda olan varlıklar. İşte ben bu konuda itiraz ediyorum. Yokmudur böyle vakalar vardır ama sanıyormusunuzki samimi olanlar illaki bir ilişkiye giriyor, yaaaa insanların içinde varsa zincire vursanız gene boynuzu yersiniz. Bunun arkadaşlıkla kankalıkla bir alakası yok.
klava:
