İçinizden geleni merak ederek sormuştum zaten, ciddiye alıp uzun uzadıya cevap vermişsiniz memnun oldum. Sadece yanlış anlamazsanız keşke paragraflara bölseydiniz, takip etmesi zor oluyo böyle.
Ne yaşadınız, tecrübeleriniz ne yönde bilemem ancak bunun sizde travma oluşturduğu çok açık. Zaten yorumunuzun büyük bölümü "korunmak" "tehlikelere karşı önlem almak" "zaman kötü" kelimleri ve bunlarında türevlerinden oluşuyor.
Yani ağır kıskançlık benim ilk yorumunuza dayanarak tahminimdi ancak altından başka güven sorunları ve sosyal travmalar çıkacağını kestirememiştim.
Geçmiş yaşantınız ve duyumlarınız sizi yalnızlığa itmiş, sizin adınıza üzüldüm. Ama bu sağlıklı bi durum değil ne yazık ki.
Basitç örnek vermek gerekirse büyük bi trafik kazası atlatanların tekrar araba kullanmaktan korkması, küçükken yakın çevresinde ağır hastalık geçiren, sürekli hastaneye taşınan bi yakını bulunan bireyin büyüdügünde hastaneye gitmekten çekinmesi gibi bi durum içerisindesiniz. Bilinçli ya da değil bir savunma mekanizmasıyla kendinizi kapatıyorsunuz, kutu benzetmesini tam da bunun için yapmıştım.
Sizin erkek, hayatınızdaki kişinin kız arkadaşları olması meselesine gelince. Kimse zaten karşı cinsten arkadaş edinmek için özel bi çaba sarf etmiyor. Nasıl okulda, işte, semtimizde kafa dengi, anlaşabildiğimiz hemcinslerimize yakınlık gösteriyorsak karşı cinsler için de aynı şeyi yapıyoruz.
Yani sosyal hayatta ortada keyifli bi sohbet varsa espriyi yapan kız mıydı erkek miydi bakmıyoruz gülüyoruz, ortak sevilen bi film varsa sinemaya davet ederken cinsiyet ayırmıyoruz, yardım lazımsa elimizden geleni yaparken kadın mıdır erkek mi ona göre demiyoruz. Arkadaşlık da böyle böyle gelişiyor işte.
Yoksa bakmayın buradaki yorumlara; "yoklukta gideri var" listesini arkadaşlarım diye yutturmaya çalışanlar ile bu tip birine rastlamışlar gelip kinini kusup gidiyo. Ciddiye alınacak bi tarafı yok. İnsan sosyal hayata muhtaç bi canlı ve bu hayatı kadın-erkek olarak bölemeyiz.
Mesela sevgilinizin (sanırım henüz evli degilsiniz) erkek arkadaşlarının sizi sevip sahiplenmesi çok önemlidir benim gözümde. Arkadaş arkadaşı rezil de eder vezir de çünkü. Atıyorum sevgilinizin arkadaşları X ve Y olsun. X ve Y ne zamanki sizi "arkadaşlarınınki" olarak görmeyi bırakır da "kendi arkadaşları" sayarlar o zaman sizi korur kollarlar.
Sizinki size bi yanlış yaptıgında onu uyarırlar, yolda tutmaya çalışırlar. Bu yanlışı sadece aldatma olarak düşünmeyin, tutun ki sizinki borç yapmış ama size söyleyemiyo battıkça batıyo. O adamların "oglum böyle olmaz, git bi hayalili ile konuş. aslan gibi kız zaten durur senin arkanda" demeleri için bile sizi sevmeleri lazım en basitinden.
Yani "onunkiler beni ondan ötürü tanır, benimkiler de onu benden ötürü; birebir bağlantı olamaz" ı kabul etmiyorum ben asla.
Ayrı düşmeniz örneginde ise benim ölüm demeye dilim varmadı, belki iş belki daha kötü sebepler dedim.
Bu tarz ayrılıklar zaten ağır, bi de siz üstüne tüm dünyaya olan güvensizliginizi, babasızlıgınızı, acınızı o tek adamın üzerine kurarsanız bu dünyanın en mükemmel insanı olsa da hem o adama çok büyük yük hem de çok büyük risk.
Yani ne yaşadıgınızı ben bilemem özetle ama savunmadan çıkıp iyileşme sürecine geçmelisiniz ki hem aşkınızın hem hayatın tadını birlikte çıkarın