- Konu Sahibi ThirtyFouR
-
- #21
Bunların çoğunu yaşadım. Ailenin en son çocuğuyum ,ablalarım daha katı kurallarlada karşılaşmış. Pantolon giyemezsin,sınıf arkadaslarınla dahi erkekse konuşamazsın. Abi yapabilir,abi kız kardeşlerine karışabilir. Abiye serbest.
Asi bi karakterim var bana dayatılanları kabul etmedim. Babam hayattayken onunlada mücadele ettim,abimlede ettim uzun bi süre.
Kolsuz giyemezdim ? niye yahu niye kıyafet benim kol benim ? bırakın kararı ben vereyim.
Akşam çıkamazdım ve bisürü benzer şeyler.
Ki erkek arkadaş,aşk mevzunu açmıyorum. Sevgi ve aşkı bilmeyen bir ailede büyüdüm. Birbirinden nefret eden iki ebeyn.
Bana bu yasakları koyan ailem,kız olduğum için diretmelerle karşılaşan ben.
Babam vefat ettiğinde evin sorumluluğu omuzlarına yüklenen gene ben. Hani ben kızdım. Hani ben erkek değildim. Nerde göklere çıkardığınız erkek!
Köşeden izledi herşeyi. BEn üstüme düşen her görevi yaptım. Evimi aldım,tamirimi yaptım,dekore ettim.
Annem hasta oldu peşinden hastanelerde koşturdum. İhtiyacı oldu 1 ken 2 aldım.
Ama o erkek diye el üstünde tutulan evlat naptı ? altında arabası varken sabah kalkıp doktora gitmedi kız diye horgörülen ben sabahın köründe kalkıp atladım taksiye götürdüm.
Erkek olduğu için ayrılıklar sunulan o değil miydi ? gece cıkabiliyor,kız arkadaşı olabiliyor,bana ne yapmam gerektiğini söyleyebiliyordu.
Sadece okumak için mücadele etmedim. Okuyacağım ilkokul 1'e başladığım gün belliydi. Üniverste bitene kadar hiç endişem olmadı bu konuda.
İçimi dökmek için yer arıyormuşum. Pısırık olmadıysam,güçlü ve dik durabildiysem kendi sayemde diretmeleri kabul etmemem. bana biçilen rolü reddetmem sayesinde.
Ama çok şey götürdü benden bu. Yanlışlarım çok oldu, ne yol gösterenim ne akıl danışabileceğim biri vardı.
Yüce rabbimden dileğim. Eğer evlenirsem ve bana kız çocuğu versin 2 tane
kendinden emin,sevmeyi bilen,cesur cengaver gibi kız cocukları yetiştirmek istiyorum.
erkeğin üstünlüğüne değil insan olmak üzerine yetiştireceğim iki tane kız çocuğu.
güzel bi paylaşım. kanayan yarama parmak basmış.
Asi bi karakterim var bana dayatılanları kabul etmedim. Babam hayattayken onunlada mücadele ettim,abimlede ettim uzun bi süre.
Kolsuz giyemezdim ? niye yahu niye kıyafet benim kol benim ? bırakın kararı ben vereyim.
Akşam çıkamazdım ve bisürü benzer şeyler.
Ki erkek arkadaş,aşk mevzunu açmıyorum. Sevgi ve aşkı bilmeyen bir ailede büyüdüm. Birbirinden nefret eden iki ebeyn.
Bana bu yasakları koyan ailem,kız olduğum için diretmelerle karşılaşan ben.
Babam vefat ettiğinde evin sorumluluğu omuzlarına yüklenen gene ben. Hani ben kızdım. Hani ben erkek değildim. Nerde göklere çıkardığınız erkek!
Köşeden izledi herşeyi. BEn üstüme düşen her görevi yaptım. Evimi aldım,tamirimi yaptım,dekore ettim.
Annem hasta oldu peşinden hastanelerde koşturdum. İhtiyacı oldu 1 ken 2 aldım.
Ama o erkek diye el üstünde tutulan evlat naptı ? altında arabası varken sabah kalkıp doktora gitmedi kız diye horgörülen ben sabahın köründe kalkıp atladım taksiye götürdüm.
Erkek olduğu için ayrılıklar sunulan o değil miydi ? gece cıkabiliyor,kız arkadaşı olabiliyor,bana ne yapmam gerektiğini söyleyebiliyordu.
Sadece okumak için mücadele etmedim. Okuyacağım ilkokul 1'e başladığım gün belliydi. Üniverste bitene kadar hiç endişem olmadı bu konuda.
İçimi dökmek için yer arıyormuşum. Pısırık olmadıysam,güçlü ve dik durabildiysem kendi sayemde diretmeleri kabul etmemem. bana biçilen rolü reddetmem sayesinde.
Ama çok şey götürdü benden bu. Yanlışlarım çok oldu, ne yol gösterenim ne akıl danışabileceğim biri vardı.
Yüce rabbimden dileğim. Eğer evlenirsem ve bana kız çocuğu versin 2 tane
kendinden emin,sevmeyi bilen,cesur cengaver gibi kız cocukları yetiştirmek istiyorum.
erkeğin üstünlüğüne değil insan olmak üzerine yetiştireceğim iki tane kız çocuğu.
güzel bi paylaşım. kanayan yarama parmak basmış.