Canım hoşgeldin.... Yazını okuyunca tutamadım kendimi, ağladım.. Senin adına sevinsem mi üzülsem mi bilemedim.. Ne mutlu kucağına almışsın, doya doya ağlamışsın ve rahatlamışsın. Yaşadığın tecrübe ise çok acı tekrardan başın sağolsun.Kızlar merhaba,epeydir foruma giremiyordum, eski sayfaları da okudum gözyaşlarıyla. Yeni melek anneleri katılmış aramızaAllah hepimize birden sabırlar versin, 2013'te inşallah bebeklerimizi hayırlısıyla kucaklarımıza alırız.
3 ayın sonunda bebeğimi teslim aldık sonunda hastaneden. Dün meleğimi defnettik. İlk defa kucağıma aldım. Nasıl da güzel bir duyguymuş, iyi ki de almışım kucağıma. Yüzüne bakamadım aradan fazla vakit geçtiği için. Hayallerimde yaşattığım bir yavrum var onun yüzüyle avunuyorum ben de...Bebeğini vefat ettikten sonra kucağına alan aranızda mutlaka vardır. Sizlerde fark ettiniz mi bilmiyorum ama hayatımda hiç duymadığım çoook güzel bir kokusu vardı. Ki bebeğim vefat edeli 3 ay olmasından dolayı ben ağır bir koku olur sanıyordum. Boyu da epey uzunmuş bizim kızın bütün kucağımı kapladı. Onu mezara bıraktım ama bir yanım ferahladı. Hem artık o hastaneden çıktığı için hem de öle ya da böle kucağıma aldığım için. Dün kendimi gerçekten anne gibi hissettim. Canlı olmamasına rağmen halasının kucağına verirken başına dikkat ettim, tuhaf duygulardı işte... Hastaneye gelen misafirlere vermek için hazırlattığım şekeri toprağına gömdüm yavrumun içim yana yana. Feryat figan ağladım. Hiç böyle bağıra bağıra ağlamamıştım, attım içimdekileri. Burada herkes yazıyor 3 aydan sonra hafifliyor diye sanırım böyle bir krizden sonra hafifliyor insan.
Duasını okuduk ama kızımın yanında fazla kalamadım 2 günlük bir bebeği getireceklerdi onların acısını daha da arttırmamak için rahat olsunlar diye gidelim dedi eşim. Kızımın bir yanında 2 yaşında bir ablası, diğer yanında 3 günlük bir abisi var. Artık onlar cennet bahçelerinde beraber oynarlar. O ailelere de Allah dayanma gücü verir inşallah.
Şimdi kar yayıyor ya benim aklım mezarlıkta. Oradaki tüm bebekleri hele ki o 2 günlük bebeğini defnedecek olan anne aklımdan gitmiyor. Hep 3 ay önceki hallerim aklıma geliyor. Sanki kısır döngü bu olay. İyi hissettim dediğin an dibe vuruyosun, dipteyken de saçma saçma gülüyorsun.İşte bendeki son gelişmeler bunlar... umarım sizler de iyisinizdir???
Maalesef ben de karı hiç sevmiyorum çünkü benim bebeğim de tam bir yıl önce aşağı yukarı bu günlerde defnedilmişti ve üzerine sürekli kar yağmıştı
Umarım daha iyi olursun canım.
Bakmamakla iyi etmişsin canım. Öbür dünyada kavuşacağız bebeklerimize inşallah canım...ameliyat olduğum gün test sonuçlarının bu kdr uzun süreceğini söylemişlerdi. hatta bebeğimizi dün defnettik ama test sonuçlarım hala ortada yok 2 ay sonra dediler. 6 ay beklememe gerek kalmadı zaten bu testlerı beklerken 5 ay olacakMeleğime bakmadım, hayallerımdekı gibi yaşasın istedim. Sadece kucağıma aldım o bile acımı dindirdi biraz. Kokladım, sarıldım öptüm. Buna da şükür dedim...
İnşallah canım.... Bir dahakine Rabb'imiz izniyle kucağımıza da alacağız carnesircim...9 ay en merak ettiğim şey bebeğimin yuzuydu. Hep dedim ne gormek nasip oldu ne de kucagıma almak. ama dün kucagıma aldım. Bebegımı dun hastaneden aldık defnettık, ama ben delırmıs gıbı kucagıma aldım dıe sevınıyorum. Insallah bır dahakıne yuzune de gormek nasip olur tekrar hamıle olup yolun sonunu getirebilirsem..
Canım şu an hissettiklerin, duyguların çok normal. Maalesef tek ilacımız zaman. Ama İnan zamanla geçecek canım. Bitmeyecek ama azalacak, daha dayanılır hale gelecek...güclü melek anneleri lütfen bana yardim edin..
yasim daha ufak olmasindanmidir ilk hamileligimdenmidir acimin taze olmasimi yoksa bu evlat acisidanmi bilmiyorum ama ne cekilmez bi duygu nasil bi histir acidir bu? kimseyle konusamiyorum, konusuyorum da arada annemle, yanima geliyor merak ediyor, üzülmesin diye konusuyorum iyiymisim gibi yapiyorum ama dayanilir gibi degil.. ancak esim yanimda olunca toparlaniyorum kendimi bi onun yaninda iyi hissediyorum ama o da ise gitmesi gerekiyor kaliyorum evde tek basima yanima melek oglum geliyor arada bir konusuyoruz ama bir türlü kendime gelemiyorum bir saatim bir saatimi tutmuyor..
kendimi sürekli avutuyorum sizin güzel yazilarinizla güc kazaniyorum dua ediyorum ama 5 dk sonra yine dibe vuruyorum ne yapmaliyim nolur bir care bulun gercekten sinirlarimi asiyor bu.. ben cok güclü biriydim herzaman kolay kolay canim yanmazdi ama bu bambaska buna gücüm yetmiyor sanki..
Psikoloğumun söylediğine göre bu halinin 2-4 ay arasında azalarak devam etmesi gayet normal. Bu süre içinde istediğin gibi davran. Ağla, bağır, Gül, istemediğin, seni mutsuz eden kişilerle görüşme, seni mutsuz eden şeyleri yapma.kısacası içini boşalt. Başka uğraşlar bul, dışarı çıkıp yürüyüş yap. Bilemiyorum canım benim psikoloğum bunları tavsiye etmişti ve ben de yaptım.
Yine de başedemediğini düşünürsen de bir yardım al canım, iyi geliyor...
Allah yardımcın olsun tatlım...