ilk ben göreyim istiyorum ama diğer 2 sezeryanım genel anesteziydi memnunum çünkü korkarım gibi geliyor epiduralde ama ilk ben görmek istiyorum yaaa..gerçi ortada bebek falan yok ama
sen ne zaman geliyorsun eylül kesinmi
canımm ınss kesın. 50 gun falan kaldı.sayıyorumm artık
ramazan gecsın ıns bakalım evı tutcaz ıns. gercı henuz karar vermedık ama .bı kac alternaıf var. nasıp.
Canımdan can gitti...
Meleğim, güzel yüzlümü kaybedeli 44 gün oldu bugün...
Oysaki herşey çok güzel başlamıştı. Onun bizimle olduğunu ilk öğrendiğim zamanki sevincimi, heyecanımı asla unutamam...İlk çıkan silik çizgi, sonrasında defalarca yaptırdığım kan testleri..
Hamileliğim çok güzel geçmişti, hiç bulantım olmadı, tüm testlerimiz iyi çıktı..görünürde hiç bir problem yoktu...Normalde çok sigara içen ben hamileliğimi öğrendiğim anda içmeyi bırakmıştım...Sadece 24. haftada gebelik şekeri çıkmıştı ama o da sınırdaydı sadece diyet verdiler o kadar...Yalnız son haftalarda kızım çok fazla kilo almıyordu hep önde giden bebeğim geriden gelmeye başlamıştı...ama doktor olabilir önemli birşey değil diyordu hep...yapısal olarak minyon olabilir diyordu...
7. ayda eşyalarını almaya başlamıştık kızımın, herşeyiyle tek tek kendim ilgileniyordum..hayatta hiçbirşey bana bu kadar zevk veremezdi..hamile halimle gezmediğim bebek mağazası, incelemediğim internet sitesi kalmamıştı...9 ay hayatım sadece kızım olmuştu..ne işime verebiliyordum kendimi ne de başka şeylere..ama bir o kadar da memnundum hayatımdan..Kızımın şekerlerini bile tek tek kendi ellerimle ellerim silikon tabancasından yana yana hazırladım..ütü yapmaktan nefret eden ben 2 gün hiç durmadan kızımın giysilerini öpe koklaya ütü yaptım...
Odası hazırdı, eşyaları hazırdı, doğum çantamız hazırdı..Herkese doğumdan korkmuyorum ama sonrası için benim endişem diyordum..aslında görünürde hiçbir problem yoktu meğerse benim içime doğmuş...
Gününü geçirmişti kızım 7 haziranda 40 haftası dolmuştu ama gelmiyordu..doktorumla beraber çok beklememeye karar vermiştik ve 11 haziran sabahı beni sezeryana alacaklardı...
Doğuma kadar her akşam eşimle yürüyüş yapıyorduk..neşeyle canımızın gelmesini bekliyorduk...
11 haziran sabahı hastaneye geldik, annem babam kayınvalidem ve eşim odayı süslemeye koyulduk..balonlarını şekerlerini özenle yerleştirdim..çok ama çok mutluydum..hiç telaş yapmadan ameliyathaneye indim, eşim de benimle gelmişti..kapıda eşime kızımızı alıp geliyorum dedim..yüzümde kocaman bir gülümsemeyle ameliyathaneye girdim..herşey güzel gidiyordu..ameliyat başladı kızımı çıkardılar..çok tiz iki kere ağlama sesini duydum..kibar kızım benim dedim içimden...doktorlar da neşeliydi..aaa gözlerini açtı diyip gülüyorlardı..başımda duran hemşire çok güzel saçları var diyordu...gözlerimden yaşlar süzüldü..kızımı vereceklerdi, nihayet 9 ay sevinçle heyecanla beklediğim bebeğimi kucağıma vereceklerdi...hep o anın hayalini kurmuştum...sıcacık teni yanağıma değecekti...ama sonra sesler kesildi...ne doktorlar konuşuyor ne de bebeğimin sesini duyuyordum...bir süre bekledim heralde kontrol ediliyor bebeğim dedim ama yine ses yoktu kimsede..sadece ağzımdan iyi mi kızım çıktı...başımdaki hemşire iyi kontrol ediliyor dedi ama ben anlamıştım kötü bir şey olduğunu..daha sonra çocuk doktoru geldi yanıma solunumla ilgili problem olduğunu söyledi ve gitti...hala ameliyathanedeydi kızım...doktoru ise koşturuyordu sürekli...ama benim elimden hiçbirşey gelmiyordu..ellerim bantlı iki yanda kimseye sesimi çıkarmadan gözlerimden usulca yaşlar akarak bekliyordum...hayatta hiç bu kadar çaresiz kaldığımı, dünyaya sıkıştığımı hatırlamıyordum...elimden bir şey gelmiyordu, bağırmak haykırmak istiyordum ama elimden sadece sessizce gözyaşlarımı akıtmak geliyordu..hızlıca ameliyathaneden çıkardılar kızımı..ilk ve tek görüşüm oydu melek yüzlümü...güzel yüzlüm doktorun kucağında yoğun bakıma gidiyordu...o kadar güzeldi ki yüzü...yüzünde o kadar masum ve güzel bir ifade vardı ki..sesi çıkmıyordu ama yavrumun...bense haykırmak istiyordum sadece ama içimde patlıyordu tüm haykırışlarım...
Kızımı yukarı çıkardılar ve benim dikişlerimi yapmaya başladılar...hep hayalimizdi kocam beni bekleyecekti ameliyat kapısında, kızım çıksa da ben seni beklerim diyordu..ama öyle olamamıştı, kızımla beraber babası da gitmişti içi yanarak...annemleri gördüm kapıda ağlıyordum yine sessizce...odaya çıkardılar beni..kızım yoğun bakımdaydı...kordonu kesildiği anda nefes alamamış yavrum...herşeyi ama ellerinden gelen herşeyi yaptılar..tüm hastanedeki doktorlar diğer hastanelerden gelen proflar çare bulamadılar kızıma...ben odada yine sessizce bekliyordum...doğduktan 6 saat sonra yavrum melek olup gitti...annesi onu bir daha göremedi..melek yüzlümü canımın içini tek görüşüm oydu...Doktorlar gelip durumu açıkladıklarında da yine sessizce gözyaşlarımı akıtabildim..ne haykırabildim ne de başka bir şey yapabildim...hayatımın karardığını hissettim sadece..gül yüzlüm melek olup gitmişti...
Otopsiye alındı kızım çünkü hiçbir sebep yoktu bu durum için...ne doktorlar bakmış incelemiş yoğun bakım sırasında ama nefes aldıramamışlar yavruma...Zaten dünyada 7 vaka varmış böyle..benim yavrum da 8. oldu...akciğerde alveolleri oluşmamış...karnımdayken benden oksijen alıyormuş yavrum kordon kesilince de akçiğerleri çalışmamış...şimdi de benim ciğerlerim çalışmıyor..nefes alamıyormuş gibi hissediyorum yavrum gidince....
ahhh melek yüzlüm ahhh annesinin güzeli....
Amin zelalperd....inşallah hiçbirimiz yaşamayız bi daha ve hepimize sağlıklı huzurlu uzunnnnn ömürlü çocuklar nasip olsun...
Biliyorum senin hikayen çok zorlu yaşadığın ameliyat travması...inşallah bu sefer sağlıkla istediğin gibi alırsın bebeğini kucağına...
ole canım ya. senın hıkayneı okuyunca...tamda yasamktan korktugum bı sahne... rabbım yasatmasın bır daha. zaten dun ondan sormustum kıslarada. yani zaten zor bır sezaryen olmustum. o yuzden artık ' bebegımı ılk ben gormek ıstıorum' fantazısını sımdılık dusnemıorum. hayal bıle edemıorum. ama bılınmez belkı sonra fıkrım degısır ama. suan resmen doktor fobım oldu.
normal zamanda 9 a6 olan tansıonum. doktor randevularından bır saat once 14 e cıkıo. doktordan cıkıp yenıden olcuorum yıne 9 a 10 a dusmus... yanı amelıyat anında tansıonum nolur aklım almıo. nasıp artık... rabbım kararlamıstır zaten.
Melekyavrum çok saol, seni de hamileyken ve bu durumundayken ağlatmak istemezdim
Biliyorum meleklerimiz hep beraber çok mutlular ve bizi bekliyorlar...Bu dünyada herşeyin bir sebebi olduğuna inanıyorum ve güzel allahım bizim de yüzümüz güldürecek inşallah...
Aşağı yukarı çoğunuzun neler yaşadığını biliyorum, bunları yazmadan önce topiği okudum ve hepinizin nelerden geçtiğini, ne büyük acılar yaşadığını gördüm hissettim...Hepimize Allahım bol sabır versin...özellikle şimdi sizler hamilesiniz ya heyecanınızı stresinizi unuttursun yarabbim...
Doğumdan bu yana hiç isyan etmedim hiç neden ben demedim..sadece acımı içime akıttım...Biliyorum güzel günler bize de gelecek...sadece bu dönemin biraz daha hızlı geçmesini istiyorum...
Çok canım acıyor çok yanıyor ama sizleri gördükçe de umutlanıyorum...
Hakikaten öyle yaaa!!! Ben de sadece ara ara okuyup bi yorum yazıp çıkıyorum.sen naptın diğer topik biraz karısmıstı bugünlerde pek giresim gelmedi
bizim topikteki huzur dostluk baska hiçbir yerde yok dimi
previa bende de vardı gecen sefer canım ama tamamen kapamadı. bende yok yokmus zaten şaka gibi doğumumu yapan dr demişti ki bir hamilenin basına gelebilecek hersey gelmiş demişti ona ragmen meleğim 37 hafta bana tutunmus. neyse canım previa sebebim olmadı bana insallah sana da olmaz (mesajı yazdıktan sonra aglanacak halime güldüm
sebebim previa olmadı elbette ama gören de meleğim kucağımda sanıcak,preeklamsi mahvetti beni canım) oysa ne sevinmiştik ya previa yok deyince doktor
kısss tobegukcummm napann sekerımmm
denk gelemdık uzun zamandır. nasıl gıdıooo hamılelık? ben valla yata uyuya geırıorumm hem ramazanı hem hamılelıgıı..
hersey iyi cok sukur yok bı yaramazlık.
Ben de düşünemiyorum bir daha spinal veya epidural..inşallah nasip olursa bir daha direk beni bayıltmalarını isticem...çünkü ameliyathanede yaşadığım çaresizliği, dünyanın başıma yıkılmasını ve hiçbir şey yapamamayı yaşadım...senin de böyle bir tecruben oldu yanlış hatırlamıyorsam... o yüzden zor geliyordur eminim sana da...ben hastanenin yanından bile geçerken tansiyonum çıkıyor...değil ki öyle bir durumda normaldir yaşadığın...hayırlısı hangisiyse senin için o olsun canım...
bencede geçsin şu 5ay hadi sizin için 6 ay olsun
Maşallah kuzuna dasana da canım.
Genel olarak iyiyim ben de şekerim, sadece moralim bozuk bugünben de sahura kadar oturup eşime yemek hazırlayıp yatıyorum. Öyle olunca bu saate kadar uyuyorum. Daha kahvaltı yapmadım.
Uffff geçsin gitsin şu 6 ay zelaaaaaal!!!!
denoz Allahım sabrını artırsın..tek tesellimiz meleklerimiz çok mutlu ve inşallah ayrılmamak üzere kavuşacağız....
gözlerim dolu dolu.agladım.basın saolsun kardeşim.
her birimizin hikayesini okurken sanki o anlara geri dönüyoruz.
Allahım bir daha yasatmasın.benim kızımda dünyaya geldiğinde
kalbi durmus.beni bayıltmıslardı.o anı görüyor olsaydım ne yapardım bilemiyorum.
su an bile nefes almakta zorlanıyorum bunları yazarken.
tam 1 sene dolmak üzere yavrum gideli.ama onlar melek.en büyük avuntumuz bu.
Rabbim bizlerden daha cok sevmiş onları.en güzel yere layık gördü.
zaman geciyor cok cabuk geciyor hemde kardeşim.
gecmez dediğimiz günler akıp gidiyor.inş yeniden anne olursun.
cocuklarımızı unutturmayacak ama dünyadada melek annesi olmayı layık görsün bizlere Mevlam inş.
BAŞIN SAĞOLSUN CANIM sende ben gibisin yazdıklarını okudukça heleki oameliyathane bi an kendimi hatırladım
aynı şeyleri yaşadık seninle bend ekızımın ağlamasını duydum sevindim
bu defa oldu tamam derken doktorun bebekte sıkıntı var demesiyle gözyaşlarına boğuldum
sesim çıkmıyordu bırakın yavrumu diyemedim ellerim bağlı
çok zor günlerdi rabbim sabrını arttırsın inşş cennette kavuştursun bizleri meleklerimizle
benim 2 cennette var rabbbimin izni ile 2 de bu dünyada olacak inşşşşş
Saolun kızlar...Allah hepimize o güzel günleri göstersin inşallah...
Buraya beni anlayacağınızı bildiğimden yazdım zaten...uzun zamandır okuyordum sizleri, ama ancak bugüne kendimi hazır hissedip yazabildim...inanın yazdıktan sonra da bir rahatlama geldi azıcık da olsa kendimi huzurlu hissettim...44 gündür içime oturan o taş biraz hafifledi..
kabul ederseniz arada bir girip sizle dertleşmeyi de isterim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?