- 18 Kasım 2008
- 4.217
- 25
- 358
merhaba melek annelerı kızım bende gıdelı melek olalı 63gun oldu......
pazartesı gunu muzıgı son ses açıp bagıra bagıra agladımsen olsaydın bambaska olacaktı herşey hayat daha guzel olacaktı hamıle oldugumu ogrendıgımde mucızem 7sene sonra senınleyım dedıgınde karanlık dunyama ışık dogmuştu benım için mutlulugun tanımı senın varlıgındı yavrum prensesım.... kızlar daha oncelerı mezarına gıtmeyı çok lstıyordum ama suan gıtmek lstemıyorum daha kotu olmaktan korkuyorum yaşama sevıncım yok ölmek istıyorum hatta mezarını gorursem dayanamam dıyorum sonra ben kotu bır annemıyım dıye aglıyorum gıdemem gorursem yaşayamam bununla yuzlesemem ben kızımla her gun konuşuyorum
sabah onum kalkıp akşam onunla uyuyorum 3gundur psıkıyatrı ılaçını almıyorum rabbım dayanma gucu verıyor ama daha fazlasını ıstıyorum dun akşam balkondan bır baktım karsı komşum kucagında bebegı arabaya bınıp gıttıler dedım kızım sende olsaydın bızde gezerdık dıye aglamaya başladım çok zorrr onumuzdekı hafa carsamba iş başı yapmayı dusunuyorum
45 gun oldu kızımdan ayrılalı. 32 haftalıkken kalbi durdu yawrumun.sezeryanla aldılar. mezarına gidemedim bende hala.yuzlesmek istemiyorum ama içim de rahat deil. ruyalarıma giriyor yawrum.sarılıyoruz opuyorum kokluyorum onu.sonra bıri cekip alıyor kollarımdan.bagırmaya calısıyorum annemmm diye,yok sesim cıkmıyor...
içimde bir ateş yanıyor da yanıyor. insanlar anlamıyor.yas tutmana izin yok.hep aynı cümleler,yine olur siz sağlıklısınızya gerisini düsünme. yine olur ama ayşem olmaz ki.. melegim benim.. karnımı tekmelemeni o kıpır kıpır halini oyle ozledim ki.. koynumda uyutacaktım ben seni, emzirecektim, hiç ayrılmam oyle bakıcıya falan bırakıp gitmem asla diyodum.. gostermediler bile seni bana.yesil beze sarıp babana wermisler.mezara babanın ellerinde gittin annem korkmadın değil mi..
ameliyattan uyandıgımda sordum bebek nerde diye. bir umut işte bekliyorum ki yaşıyor biz yanılmışız desinler. melek oldu bebeğin cennette dediler.. koridorda yuruttuler gece, odalardan bebek sesleri geliyor. ben napıyorum burda Allahım diyordum hasta deilim anne deilim ben neyim kimim.. o kadar acizdim ki.. göğuslerimi sardılar sımsıkı.süt gelmesin diye.ama geldi ilaclara ragmen yarabbim nasıl bir acıydı sütüm geldi ama emecek bebeğim yok..
öyle böyle günler geciyor.gozyasım durmuyor,acım hafiflemiyor ama insan buna da alısıyor artık sabahları uyandıgımda ruyamıydı hersey burdamı bebeğim diye karnıma dokunmuyorum. kabullendim yavas yavas. aysemin herseyi hazırdı ama o mezarda.odasının kapısı kilitli giremiyorum içeri.oylece kaldı herseyin güzel kızım.rabbime dua ediyorum orda huzurlu mutlusun biliyorum.insallah obur dunyada kavusucam sana.
Arkadaşlar, yaşadılarınızın aynısını yaşadım. Şüphesiz, tarif edilemez bir acı. Telafisi yok, avuntusu yok. Benim bebeğim babamın mezarına defnedildi. Artık babamı da ziyeret edemem herhalde. Ayrıca öyle çok sütüm geldi ki , göğüslerimi nefes bile alamayacak kadar sımsıkı sardım bana mısın demedi. Sezeryan sonrası ayılamadım, nabzım o kadar düşmüş ki hemşireler başımı bekledi. Hiçbirşeye direnecek halim kalmamıştı.Dikişlerim iyileşemedi. Fiziksel ve ruhsal olarak ben bu kadar acılar çekerken bir de eşimle sıkıntılarımız var. Beni hiç mi hiç anlamıyor. İçinde bulunduğum durumun farkında olmaması için kör olması lazım...Aramız zaten kötüydü , şimdi kimse kimseye tahammül edemez oldu. Sürekli azar, hakaret duymaktan yoruldum, bıktım... Geceleri uyku nedir unuttum. Ben böyleyken eşimin horul horul uyumasını da hiç anlayamıyorum. Galiba giden sadece benim çocuğumdu, onun değil...
Tek avuntum öte tarafta yavrumun beni bekliyor olduğu... Allah hepimize bol bol sabır versin, isyan ettirmesin...