şiddetli geçimsizlik

ne desem bilmiyorum. kafanı iki elinin arasına koy ve düşün bu ada seviyor musun?
 
Evet evlenirken sırılsıklam aşık değildim tabi ki. Ama zamanla sevmiştim zaten ilk aşkım ve kocam sonuçta niye sevmiyim. Ama bu yaşadıklarımız beni çok yıprattı onu da tabi ki. O hemen unutuyor ben unutamıyorum ufacık bir olayı günlerce gecelerce düşünüyorum. Sinirlerim çok bozuk hasta olduğumun farkındayım. Aynı şekilde o da hasta.
 
Sen ayrılmak istiyor mısın ?

Kavgalar neden çıkıyor genelde ?

Hiç yardım almayı düşündünüz mü ?
 
Önce psikiyatriye başvurun. Bazen depresyonda insan öfke kontrolsüzlüğü dışında birşey hissetmeyebiliyor. Bireysel tedavinizi olun sonrasında aile durumunuzu değerlendirin.
 

Evet saygı hiç bir zaman olmadı doğru tespit. Çocuğuma vurmasına tabiki göz yummadım iki kere oldu bu olay. ikisinde de çok büyük kavga ettik ilkinde sabaha kadar uyuyamadım o da aynı şekilde yaptığına çok pişman oldu bi anlık refleks dedi ağladı hatta nasıl yaptım diye. Ama öfkesine hakim olamıyor çünkü bu ikinci sefer oldu yine çok büyük kavga ettim ben yanında değildim çocuğun ağlamasını duyarak koşarak geldim yüzüne vurmuştu niye yaptın dedim o da bana vurdu dedi ne kadar çocukça düşünsenize. Çocuğa vurarak mı vurmamayı öğreteceksin dedim yine tınlamadı ona göre ben cahilim hiç birşey bilmiyorum ama o herşeyin en doğrusunu biliyor.
 
Nasıl tedavi oldunuz aile terapisi mi aldınız bahseder misiniz.
Sorunun çözülmeyeceği konusunda o kadar umutsuzum ki
 
sen içine çok atıp kendini çok doldurmuşsun bu adam karşı... babaannem de dedeme böyle yaptı. dedem sorumsuz bir adamdı. babannem de onun tam aksi zeki ve düzenliydi... bunu da kendine yediremedi hiç... ömür boyu mutsuz yaşadılar....
senin bir de şunu kabullenmek gerek... insanların hepsi aynı olamaz.. sen düzenlisindir o dağınıktır. sen pratiksindir o yavaştır, sen belki de daha zekisindir... ama senin sahip olduğun bu özellikler unutma ki seni üstün yapmaz ve küsme hakkı vermez sana. çünkü seni böyle yaratan onu da öyle yaratmış ben böyle bakıyorum olaya. belki de anlatamadım ama
 
Eşiniz bütün evin sorumluluğunu size mi yüklüyor peki ? yardm etmiyor mu size.
Son bir aydır yardım ettiğini sanıyor. Yani yaptığı şeyler makine boşaltmak, çamaşır asıp toplamak bu kadar. Onları da söyleyince yapıyor. Kirli çamaşırları hiç bir zaman sepete atmaz çorabı hep ortadadır. Banyo yapar temizlemeden çıkar. Ve daha bir sürü şey bunlar hep benim üzerimde. Annesi bu şekilde alıştırmış ve ne yapsam değişmiyor malesef. Bide o kadar güzel dille anlatıyorum ki bak nolur çöpün olunca çöpe at tezgaha değil. Banyo yapınca havluyu yerine asma balkona as ki kurusun. Çoraplarını ortada bırakma koku yapıyo nolur diyorum. Yok anlamıyor tamam tamam diyor ama aynı. Ee bunlar birikince ben de sabır kalmıyor artık gel de sinir hastası olma
 
Çocuk gibi olması sorumsuz olması belki onun huyu değişmez ama beni hizmetçi gibi görmesi yap işte eline mi yapışır işin ne seni ne diye aldım demesi de doğuştan değildir heralde
 
Evlilige baslama amaciniz butun sorunun kaynagini anlatiyor aslinda.insan beni seviyor deger verir diye evlenmez siz esinizi cok sevdiginiz icin degil o seviyo diye evlenmissiniz.anlattiklarinizdan ben sizi de suclu buldum her evlilikte tartismalar olur.
 

Canım düzenli olmak kişinin karakteri ile alakalıdır bunlar genelde değişmeyen şeyler o yüzden kendini bunlar için yıpratma ve sorun olarak görme bunları. Şiddet büyük konuşmayayım ama benim için boşanma sebebidir ne olursa olsun bunun izahı yok bende. Esimle şiddetli geçimsizlik sorunumuz var benimde bir çocuğum var 2 yaşında sürekli tartışma kavga var evimizde ama bunların hic birisi tek taraflı değil yani benim kiskirtmalarim onun umursamazliklari benim sabrımın tahammulumun bitmiş olması sürekli bizi kavgaya itiyor. Ama eşimi seviyorum hemde çok seviyorum onun da beni sevdiğini biliyorum ve kendimce bir karar aldım. Affetmek... Affetmek istiyorum geçmişteki herşeyı ve biraz da umursamaz olmak istiyorum bu yüzden bir aile terapistinden randevu aldım bugün gideceğim. İlk önce yanlız gideceğim aynı zamanda bireysel terapi de yapan birisi çünkü. Boşanmış bir ailenin çocuğu olarak kendi evladıma bunu asla yaşatmak istemiyorum
 

Ben bu öfke isi ve siddet meyilini masum bulamiyorum acikcasi.
Sonra cinnet gecirdi karisini ve cocuklarini öldürdü diye haberlerde okuyoruz.
Bosanmayacaksaniz bile o tedavi olana kadar ayni evde yaşamayın derim.
 
Zaten en başından ona açık açık söylemiştim eskisi gibi sevmediğimi. Ama ısrar etti ilerde seversin dedi. Zaten çocukluk aşkım olduğu için ben de severim diye düşündüm sevdim de zaten ama onun kadar değil tabiki. O vazgeçemiyor ama ben vazgeçebiliyorum.
 
Şiddet olmasaydı belki yardım almak ile çözebilirdiniz söylediğiniz sorunlar her iki tarafta yeterince anlayışı gösterince halledilebilecek sorunlar. Her ikinizde burda suçlusunuz.
Fakat işin içine şiddet girdimi ben önünün kesilmeyeceği kanısındayım. En büyük sorununuzun bu olması gerekiyor.
 
Nasıl tedavi oldunuz aile terapisi mi aldınız bahseder misiniz.
Sorunun çözülmeyeceği konusunda o kadar umutsuzum ki

Psikiatriye gittik öfke kontrolü için..
öncesinde aile terapistine de gittik ama sonuç kötüye gitti..
Sonra ikimiz de benim ikna etmem sonucunda tedavi olduk ve sonra düzeldi. Tabiki ufak tefek sorunlar var hala ama tartışmalar uzamıyor,tartıştıktan sonra gülmeye bile başlıyoruz :) önceden evde kırılmadık eşya kalmıyordu..
sakin tepkiler veriyoruz,birimiz sinirliyken birimiz susuyoruz.. böyle :)
 
haklısınız uyarmanıza ve defalarca konuşmanıza ragmen halen aynısını yapıyorsa bende çıkardım zıvanadan..
birde cocugunuzun canını acıtması ona vurması cok yanlış yazık cocugun psikolojisi kim bilir ne halde
peki ayrıdıgınız vakit ayaklarınızın üzerinde durabilecekmisiniz
şu an aslında ne yapmanız gerektiğini tam anlamıyla sizde bilmiyorsunuzu gibi geldi
 

Eğer tek başıma olsaydım çok kolay dururdum. Babamın yanında değil başka bi ev tutardım ama oğlum var ona kim bakacak. Ayrıca annem bana surat yapıyor dertlerimle ilgilenmek istemiyor otur evinde düzgünce diyor yani kısaca benim başımı ağrıtma diyor. Çocuğu bugün ona bıraktım mecburen hastaydı bide hem hasta çocuk diyor o zaman doktora götür dedim yarın götürürüm diyor kimliği evde kalmıştı sizle mi uğraşıcam dedi ben de uğraşma dedim kapattım teli. Yani bana tavırlı çok moralim bozuk. Kendimi bi çıkmazda hissediyorum. Çocuğumla ortada kalmış gibiyim. Yeni bir eve geçsem çocuğun psikolojisi daha çok bozulur bu kadar değişikliğe gelemez diye korkuyorum. Kreşe versem orda da durmaz yeni ortama alışması çok zor oluyor bu dönem de daha da zor olur. Ne yapıcam bilmiyorum
 
isi birakin
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…