- 9 Eylül 2017
- 2.205
- 1.816
- 63
- Konu Sahibi ipekbocegikoza
-
- #41
ne desem bilmiyorum. kafanı iki elinin arasına koy ve düşün bu ada seviyor musun?
ne desem bilmiyorum. kafanı iki elinin arasına koy ve düşün bu ada seviyor musun?Aynen bizim konuşmaya hakkımız yok mu. Ayrıca ben eve geldiğim andan itibaren hemen mutfağa koşuyorum üzerimi bile çıkarmaya fırsatım olmuyo çocuk aç oluyo çünkü. Onunla kavga etme ağız dalaşına girme gibi bi derdim yok zaten yorgun oluyorum tek isteğim huzur. Dün akşamda yemeğimi yaptım yedik mutfağı topladım yardım istedim ama gelmedi yine. Sonra çay hazırladım o arada sürekli koşturma halindeyim oraya buraya çocuk hasta ateşliydi ona baktım. Zaten kavgamızda genelde çocuğu kıskanmasından oluyor onu kendine rakip görüyor. Çocuk kumandayı ondan alıp bana vermek istiyor diye çocuğun canını acıttı hasta hasta. Ben de bağırdım çocuk hasta ver işte değiştirmiycem kanalı dedim. Sonra olaylar büyüdü kumandayı fırlattı ben ona bağırdım kardeşinin yanında diye o hepten sinirlendi beni önce itti sonra peşinden gittim napıyosun sen diye bu seferde tokat attı. Normalde hayatta cesaret edemeyeceği şeydir kendini sıkar yine de vurmazdı. Ama kardeşinin yanında gaza geldi farklı bir adam oldu tanıyamadım. O andan sonra bende olaylar koptu zaten.
Evet evlenirken sırılsıklam aşık değildim tabi ki. Ama zamanla sevmiştim zaten ilk aşkım ve kocam sonuçta niye sevmiyim. Ama bu yaşadıklarımız beni çok yıprattı onu da tabi ki. O hemen unutuyor ben unutamıyorum ufacık bir olayı günlerce gecelerce düşünüyorum. Sinirlerim çok bozuk hasta olduğumun farkındayım. Aynı şekilde o da hasta.Ben satır aralarından “eşimi artık sevmiyorum” sonucunu çıkardım. Zaten baksana, evlenirken bile aşkından ölmüyormuşsun. Öte yandan birçok kadın, senin yaşadığın sorunlardan daha fazlasına sırf sevgi hatrına katlanıyor. Yani önce sizi bir arada tutan şey nedir onu bulmak lazım. Misal bence çocuk ve vefa da bir evliliğin devamı için yeterlidir. Aşk zamanla zaten çöpe gidiyor.
Kaybettiğiniz saygıyı geri kazanmak ve öfke kontrolü konusunda destek almak için, boşanma kararı vermeden önce mutlaka bir çift terapistine gidin. Faydasını göreceğinize eminim.
Önce psikiyatriye başvurun. Bazen depresyonda insan öfke kontrolsüzlüğü dışında birşey hissetmeyebiliyor. Bireysel tedavinizi olun sonrasında aile durumunuzu değerlendirin.Merhaba arkadaşlar,
Eşimle aramda evlendiğim ilk günden beri şiddetli geçimsizlik var. Anlatmaya kalksam sayfalar yetmez. Birbirimizin çocukluk aşkıyız. Severek evlendik daha doğrusu onun sevgisi daha ağır basıyordu. Benim ki yıllar geçtikçe azalmıştı artık. Onun hayatına da benim hayatıma da başka insanlar girdi. Ama yine bulduk birbirimizi hiç peşimi bırakmadı evlenmek için beni ikna etti. Ben de beni seviyo değer verir üzmez çocukluk aşkım nede olsa diye evlendim. Evlendikten sonra ilk kez balayında kavga ettik. Sonra bir iyi bir kötü devam ettik. ilk büyük kavgamız ben hamileyken oldu baba evine gittim annem o anki sinirle çocuğu aldırmamı istedi ama aldırmadım zaten 3 aylık olmuştu çocuk. Neyse araya büyükler girdi bi kaç gün sonra geri döndüm çok büyük bi olay olmadığı için aramızda. Sonra çocuk doğdu büyüdü şimdi 3 buçuk yaşında. Onun yanında da sürekli kavga ediyoruz bağrış çağrış hiç eksilmiyor. Ufacık olay büyüyor kocaman oluyor. Çocukta haliyle çok etkileniyor üzülüyorum, çok boşanmayı düşündüm şimdiye kadar ama bırakmadı beni yalvardı etti çocuk gibi ağlıyor ben evden gitmeye kalktığımda. Ama artık sabredemiyorum. Öfke kontrolü ikimizde de yok, ikimizde sinir hastası olduk hiç birbirimize tahammülümüz yok çok kolay kavga edebiliyoruz. Ama o her kavgadan sonra gelir hiç bişe olmamış gibi konuşmaya çalışır hatalıysa özür diler. Bi daha yapmıycam der geçiştirir ama ben hiç inanmam. Bu böyle devam eder gider.
Sizce tüm bunlar boşanmak için yeterli bir sebep mi. O bensiz yapamayacağını boşanmak istemediğini söylüyor.
Hakim bizi bu durumda boşar mı?
Bence sevgi bitmis. Saygi zaten hiç olmamis. Ben terapiyle filan iliskinizin duzeltecegini sanmiyorum.
Sevmeyip, anlasamayip, siddete maruz kalip niye zaten kurtarmaya calisasiniz ki?
Cocugunuzu düşünüyorsanız, ayri ayri ikinizle de gorusse eminim daha mutlu bir cocuk olur.
Hadi kavgaya goz yumdunuz, hadi size vurmasina goz yumdunuz da cocuga vurmasina nasil goz yumuyorsunuz? Yerinizde olsam hem boşanır hem de cocuga vurduguna dair rapor alirdim. Gitsin tedavi olsun. Tedavi olana kadar da cocugumu gostermezdim.
Bosanmak icin ille aldatılmak gerekmiyor. Gayet yeterli sebepleriniz.
Hem çalışıyorsunuz hem de aileniz arkanizda. Yerinizde olsa 1 dk beklemezdim.
Bir de bu ofke kontrol bozuklugu dediğimiz her zaman aslinda bozukluk degil. Birbirinizden nefret ediyor gibisiniz ve haliyle birbirinize surekli ofkeli ve tahammulsuzsunuz. Ayrilsaniz halbuki boyle biri olmayacaksiniz. Bir arada olmak boyle biri yapıyor yani sizi.
yukarda anlattım hepsiniSen ayrılmak istiyor mısın ?
Kavgalar neden çıkıyor genelde ?
Hiç yardım almayı düşündünüz mü ?
Nasıl tedavi oldunuz aile terapisi mi aldınız bahseder misiniz.Bence bunlar boşanmak için yeterli sebep değil. Şöyle,son bir mücadele verilebilir diye düşünüyorum. İkinizin de öfke kontrolü yoksa ikinizin de tedavi olması lazım bu konuda. Psikiatriste gidin..
Zaten muhtemelen tedavi olmaya başladıktan sonra birbirinize olan tahammül sınırlarınız daha farklı olacaktır..
aynı durumu yaşadım okurken bizi anlatıyorsun gibi geldi :)
Ben de eşim de tedavi olduk ve herşey daha iyi aramızda şuan..
sen içine çok atıp kendini çok doldurmuşsun bu adam karşı... babaannem de dedeme böyle yaptı. dedem sorumsuz bir adamdı. babannem de onun tam aksi zeki ve düzenliydi... bunu da kendine yediremedi hiç... ömür boyu mutsuz yaşadılar....Evet evlenirken sırılsıklam aşık değildim tabi ki. Ama zamanla sevmiştim zaten ilk aşkım ve kocam sonuçta niye sevmiyim. Ama bu yaşadıklarımız beni çok yıprattı onu da tabi ki. O hemen unutuyor ben unutamıyorum ufacık bir olayı günlerce gecelerce düşünüyorum. Sinirlerim çok bozuk hasta olduğumun farkındayım. Aynı şekilde o da hasta.
Son bir aydır yardım ettiğini sanıyor. Yani yaptığı şeyler makine boşaltmak, çamaşır asıp toplamak bu kadar. Onları da söyleyince yapıyor. Kirli çamaşırları hiç bir zaman sepete atmaz çorabı hep ortadadır. Banyo yapar temizlemeden çıkar. Ve daha bir sürü şey bunlar hep benim üzerimde. Annesi bu şekilde alıştırmış ve ne yapsam değişmiyor malesef. Bide o kadar güzel dille anlatıyorum ki bak nolur çöpün olunca çöpe at tezgaha değil. Banyo yapınca havluyu yerine asma balkona as ki kurusun. Çoraplarını ortada bırakma koku yapıyo nolur diyorum. Yok anlamıyor tamam tamam diyor ama aynı. Ee bunlar birikince ben de sabır kalmıyor artık gel de sinir hastası olmaEşiniz bütün evin sorumluluğunu size mi yüklüyor peki ? yardm etmiyor mu size.
Çocuk gibi olması sorumsuz olması belki onun huyu değişmez ama beni hizmetçi gibi görmesi yap işte eline mi yapışır işin ne seni ne diye aldım demesi de doğuştan değildir heraldesen içine çok atıp kendini çok doldurmuşsun bu adam karşı... babaannem de dedeme böyle yaptı. dedem sorumsuz bir adamdı. babannem de onun tam aksi zeki ve düzenliydi... bunu da kendine yediremedi hiç... ömür boyu mutsuz yaşadılar....
senin bir de şunu kabullenmek gerek... insanların hepsi aynı olamaz.. sen düzenlisindir o dağınıktır. sen pratiksindir o yavaştır, sen belki de daha zekisindir... ama senin sahip olduğun bu özellikler unutma ki seni üstün yapmaz ve küsme hakkı vermez sana. çünkü seni böyle yaratan onu da öyle yaratmış ben böyle bakıyorum olaya. belki de anlatamadım ama
Son bir aydır yardım ettiğini sanıyor. Yani yaptığı şeyler makine boşaltmak, çamaşır asıp toplamak bu kadar. Onları da söyleyince yapıyor. Kirli çamaşırları hiç bir zaman sepete atmaz çorabı hep ortadadır. Banyo yapar temizlemeden çıkar. Ve daha bir sürü şey bunlar hep benim üzerimde. Annesi bu şekilde alıştırmış ve ne yapsam değişmiyor malesef. Bide o kadar güzel dille anlatıyorum ki bak nolur çöpün olunca çöpe at tezgaha değil. Banyo yapınca havluyu yerine asma balkona as ki kurusun. Çoraplarını ortada bırakma koku yapıyo nolur diyorum. Yok anlamıyor tamam tamam diyor ama aynı. Ee bunlar birikince ben de sabır kalmıyor artık gel de sinir hastası olma
Evet saygı hiç bir zaman olmadı doğru tespit. Çocuğuma vurmasına tabiki göz yummadım iki kere oldu bu olay. ikisinde de çok büyük kavga ettik ilkinde sabaha kadar uyuyamadım o da aynı şekilde yaptığına çok pişman oldu bi anlık refleks dedi ağladı hatta nasıl yaptım diye. Ama öfkesine hakim olamıyor çünkü bu ikinci sefer oldu yine çok büyük kavga ettim ben yanında değildim çocuğun ağlamasını duyarak koşarak geldim yüzüne vurmuştu niye yaptın dedim o da bana vurdu dedi ne kadar çocukça düşünsenize. Çocuğa vurarak mı vurmamayı öğreteceksin dedim yine tınlamadı ona göre ben cahilim hiç birşey bilmiyorum ama o herşeyin en doğrusunu biliyor.
Zaten en başından ona açık açık söylemiştim eskisi gibi sevmediğimi. Ama ısrar etti ilerde seversin dedi. Zaten çocukluk aşkım olduğu için ben de severim diye düşündüm sevdim de zaten ama onun kadar değil tabiki. O vazgeçemiyor ama ben vazgeçebiliyorum.Evlilige baslama amaciniz butun sorunun kaynagini anlatiyor aslinda.insan beni seviyor deger verir diye evlenmez siz esinizi cok sevdiginiz icin degil o seviyo diye evlenmissiniz.anlattiklarinizdan ben sizi de suclu buldum her evlilikte tartismalar olur.
Nasıl tedavi oldunuz aile terapisi mi aldınız bahseder misiniz.
Sorunun çözülmeyeceği konusunda o kadar umutsuzum ki
haklısınız uyarmanıza ve defalarca konuşmanıza ragmen halen aynısını yapıyorsa bende çıkardım zıvanadan..Son bir aydır yardım ettiğini sanıyor. Yani yaptığı şeyler makine boşaltmak, çamaşır asıp toplamak bu kadar. Onları da söyleyince yapıyor. Kirli çamaşırları hiç bir zaman sepete atmaz çorabı hep ortadadır. Banyo yapar temizlemeden çıkar. Ve daha bir sürü şey bunlar hep benim üzerimde. Annesi bu şekilde alıştırmış ve ne yapsam değişmiyor malesef. Bide o kadar güzel dille anlatıyorum ki bak nolur çöpün olunca çöpe at tezgaha değil. Banyo yapınca havluyu yerine asma balkona as ki kurusun. Çoraplarını ortada bırakma koku yapıyo nolur diyorum. Yok anlamıyor tamam tamam diyor ama aynı. Ee bunlar birikince ben de sabır kalmıyor artık gel de sinir hastası olma
haklısınız uyarmanıza ve defalarca konuşmanıza ragmen halen aynısını yapıyorsa bende çıkardım zıvanadan..
birde cocugunuzun canını acıtması ona vurması cok yanlış yazık cocugun psikolojisi kim bilir ne halde
peki ayrıdıgınız vakit ayaklarınızın üzerinde durabilecekmisiniz
şu an aslında ne yapmanız gerektiğini tam anlamıyla sizde bilmiyorsunuzu gibi geldi
isi birakinSorun ikimizde zaten ikimzde susmayı bilmiyoruz. O da sinirli ben de. Çoraplarını çıkarıp ortaya atması bile sinirlerimi germeye yetiyor artık. Çünkü tahammülüm kalmadı çok sorumsuz tamam tamam der ama hiç yapmaz. İkimizde çalışıyoruz ama hep ben eziliyorum herşey benim üzerimde yıprandım artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?