1. gün = sorunsuz geçiyor. sadece daha hafif bir sigara içmişim gibi geliyor.
2. gün = hafif baş ağrım var ama adet dönemim yaklaşıyor belki ondandır deyip geçiştirmeye çalışıyorum. ama geçmeyen inadına artan bir baş ağrısı. gece uyuyamıyorum. esnemekten ağzım ayrılıyor, gözümden yaş geliyor ama uyuyamıyorum. birde deli gibi çınlayan kulaklarım var. (itiraf etmek gerekirse "Faho beni düşünüyo" diye seviniyorum) birde ensemde ağrı başladı. bunun yanında evde ince sineklerin olduğuna kanaat getiriyorum.
3. gün = ertelemeye çalıştığım bir ağlama hissi. ama istediğin kadar ertele cıks yine de ağlıyorum. ince sinekler için odaları ilaçlıyorum.
ve bende filmin kopmaya başladığı yer...
4. gün = inadına artan sigara içme isteğim var. erteliyorum ama uzun sürmeden tekrar geliyor. sigaraya başladığım günden beri aynı gün ikinci paketi almayan ben 2 paket sigarayı yedim resmen. kulaklarımdaki çınlama yerini hani yüksek seste müzikli bi yerden çıkınca kulaklarımız sessizliğe alışmaya çalışır ya o aradaki hissi bütün gün yaşıyorum. düşen tansiyonum da cabası oluyor. içimi çeke çeke ağlıyorum, neden ağladığımı bilmiyorum. dışarı çıkmak istemiyorum. ve yine ince sinekler.
5. gün = tv izlerken dalıp gidiyorum o ara konuşulan hiçbir şeyi duymuyorum. (nereden anladın derseniz izdivaç programını izlerken farkettim. benim bıraktığım kişiler yoktu koltuklarda...) zaman kopukluğu yaşıyorum. arkamda büyük bir boşluk hissi var. sanki kendimi bıraksam kara deliğe düşecek gibiyim. gariptirki 7 adet sigarayla günü tamamlamışım.
6. ve hayatımın en berbat günü.. sabahtan beri huzursuzluk, sinirlilik, sabit noktaya dalıp gitme, zamanı yitirme, unutkanlık, keyifsizlik ve göğüs kafesimde ara ara oluşan çarpıntı... ütü yapıyorum ve odada bir sineğin sesini duyuyorum vızır vızır bi yerlerde geziyo. bazen de gözümün önünden hızlıca uçup geçiyo. koltukların altından ben onları farkedince kaçan böcekler çıkıyo. evde sanki birileri var. ufacık seste korkuyorum. akşam anneme kızıyorum.annem bütün sinirimi Faho mektup yazmadı diye sanmış. ama değil. bu arada bacaklarımda istem dışı bir titreme var. ve geçmiyo. sonra bir ağlama krizi başlıyoki sormayın. susturabilene aşk olsun.
7. gün = bugün annem ilacı atmış çöpe. "ben seni sokakta bulmadım" dedi. kısaca kızlar sigarayı bırakma maratonum bitti. ben sigaramı içe içe yavaş yavaş ölmeye karar verdim. ve hala etkileri devam ediyo. ince sinekler de nörolojik bi olaymış.