elbette oldu...
canımın canı teyzemle... yedi sene küs durduk biz... sevinçlerimizi, üzüntülerimizi paylaşamadık... ben onun en üzgün zamanlarında yoktum... o benim en mutlu olduğum zamanlarımda yoktu... aramızda yaş farkı az... kardeş gibi büyüdük onunla... ama bir şekilde yollar ayrıldı, bir gün yeniden kesişene kadar... ilki şiddetliydi, ikincisi affedici.. sonra hiç sorgulamadık geçmişi... elimden tuttu... kayıp zamanımız çok be elif dedi...değil derdim büyüdük, olgunlaştık, ne güzel kadınlar olduk... olana kadar birbirimizden ayrıydık... öfkeyi kazırsanız altından mutlaka sevgi çıkarmış...anladık...ki hep derim beni ilk annem doğurdu... ikinci olarak ise teyzem.... can dostum, bana ben kadar yakındır...
çok çok kızgın olduğum arkadaşlarım da var... yediğimiz - içtiğimiz ayrı gitmezken bir şekilde dağıldık... yeniden bir araya gelirmiyiz bilmiyorum... gelemeyiz diyemiyorum... çünkü benim kızgınlığımın sebebi sevgimin büyüklüğü...
birileri giderken birileri gelmek zorunda... ya da birileri gelirken birileri gitmek zorunda... bu böyle... gerçekten bağışlayabiliyorsam yaptığını neden olmasın... insan değerli... en azından benim hayatımdaki insanların hepsi ayrı ayrı çok kaliteli insanlardı... çok şey kazandırdılar bana... en değerli zamanlarımızı paylaştık...
silmem gereken gerçekten kalitesiz insanlarla sadece karşılaştık... Allah hayatımda tutunmalarına izin vermedi... Bir şekilde bir şeyler engelledi beni... Geldikleri gibi gittiler...
evet ya.teyzem..annemin ölümünden sonra küstüğüm çok sevdiğim teyzem..
bayramda ananemde karşılaştık.
gittim öptüm elini sarıldım.o alyayı aldı elimden..
sonra gittim tekrar sarıldım büyük bir özlemle.bundan sonra ne olur bilmiyorum ama çok özlemişim onu ben.mafoldumben
defalarca sil baştan yaptım.ama bazı insanlar yüz verdikce astar isterler yaa.
işte aynen öyle....
yeniden başlamamı süistimal ederek yine beni,hüsrana uğrattılar.
duygumun da dediği gibi bu insanlar hayatına çok yakın olduklarından,sürekli sil baştan yapmaktan yada,onları öyle kabul etmekten başka caren kalmıyor.:çok üzgünüm:
evet bizde anneannemin ölümünden sonra küsmüştük... nedeni ise annemdi...
sevgi çok büyükse... ve o insan o sevginin altında kalıyorsa... işin içine de beklentiler giriyorsa maalesef ayrılışlar oluyor... ben ablama abla ne olur yanımda dur diyemediğim için böyle oldu dedi... ben anneme bunu nasıl yapar diye küstüm.. vs.. vs...
şimdi insanları anne, amca, baba, teyze vs. diye nitelendirmiyorum... herşeyden önce insan... yanlışlar olabilir... hata yapabilir...sevgisini ifade edemeyebilir... ben davranmak istemediğim şekilde davranabilirim kendime yenilerek...
bundan sonra ararsın sen onu... seni ne kadar özlemişim diye... o da sana adım atar... insan olan zaten aynı kandan olduğu birine nefret duyamaz... duyamaz mümkün değil... konuşmayabilir... ama başına bir şey gelse en önce o koşar büyük bir özlemle... ben buna bir çok kez tanık oldum... ki kanına, canına nefret duyan insan her türlü kötülüğü yapabilir... hem de kötülüğün her türlüsünü... sevilmemişliğin ızdırabını içinde yaşatır çünkü...
aynen..... kan bagı olan birine nefret duyamıyor.........burda haklısın ama........
yapılanlarıda unutamıyor.....malesef......
başlarına bi şey gelince herkesten önce bizlerin içi acıyor.......
bizlerin acısı koşturması daha samımı oluyor.......
el ya seyirci oluyor yada elinden geleni yapsa bile.....bir akrabanın yaptıgı yardım gibi olmuyor.......
ama canım şuda bir gerçek akrabanın yaptıgı hata laflar.......
daha bir acı oluyor........
sonuçta el dışarda kalıyor.......ne dersede üzülüyorsun ama akrabanın canını yaktıgı gibide olmuyor........bir şeyde söyelemyip susuyorsa...ama kötülükten laftan uzak olalım dıye.....
o zaman üsütne daha da bir geliniyor......
hani derler ya akraba akrep gibi sokar diye işte öyle bir şey...........
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?