- 26 Temmuz 2015
- 1.741
- 2.853
- 133
- 32
Hanımlar hepinize merhaba.
Sorunum annemin halasının kızı. Ve evlat edindiği oğlu. Oğlu gerçekten kıymetli. Kendi babası bir söz söyledi oğluna diye konuşmayan bir kadın.
Şimdi onlar bize misafirliğe (yatılı) geliyorlar ve sinirden başım çatlıyor. Ailemle yaşıyorum ve annem ile aralarından su sızmıyor bu hala kızının. Annem çekiyor ama ben tahammül sınırımın sonundayım. Ve şuan yoldalar buraya geliyorlar. Beni çıldırtan olaylar
...Bu çocuk parkta tüm çocukları dövmekten arkadaş edinemeyen. Şiddet bağımlısı. Ağzında küfür olan ve her an zarar vermeye meyilli bir çocuk. İlk geldiğinde gözüme kafa attı gözüm morardı VE ANNESİ BEN BUNLARI YAŞARKEN GÖRÜMCESİ İLE TELEFONDA KONUŞMAYA DEVAM ETTİ. Ayıp olmasın diye bişeyler saçmaladı kızıyormuş gibi yaptı (gibi yaptı sonra çocuktan özür diledi kızdığı için) ama inanın gözümün ağrısını hala hissediyorum. Sinirimden ağladım. Ve kadında pişkinlik diz boyu tavırlarıyla umursamazlığıyla iliklerime kadar hissettirdi.
...Annemin çenesine vurdu. Annemde poposuna şaplak atmış. Sonra annem bu duruma üzülmüş annesinden özür dilerken kadının tavrı GÜLEREK O DA SANA VURDU demiş. Hoşuna gidiyor gibi. Annem o kadar sevmesine rağmen hala kızını çok garipsedi bu halini. Normalde toz kondurmaz.
.. Apartmanın önünden geçen yaşlı kadına vurmuş. Annem şahit olmuş. Yapma etme yok dememiş yine.
..Her geldiğinde konsolun kapaklarını deli gibi çarpıyor. Baktım yapma diyecek değil. Ben uyardım. Sonra yapma etme dedi. Ben demesem umrunda değil. Umrunda okduğunda da 'ay kapakları yapma öyle oğlum' oğlu hala kapakları çarpıyor.
.. Kardeşimin gözüne kibrit sokmaya çalıştı. Annesi güldü geçti.
..Bilgisayarımı kullanıyor. Kullanamıyor daha doğrusu klavyyeye vuruyor. Alıp koyduğumda ağlıyor. Annesi hiç bu kriz anını yönetmeye yeltenmeden bilgisayarı vermemi bekliyor. Zarar önemli değil oğlu sussa yeter
Şimdi bir Armağan Çağlayan gibi algılanmak istemiyorum ama gerçekten böyle bir çocuğun varsa ve terbiye edemiyorsan neden millete yatılı misafir oluyorsun. Ben rahatsızlık vermeyeyim derim. Çocuğuna birşey söyletmiyor. Psikoloğa götür desek küfretmiş sayar ama ciddi anlamda bu çocuk bir çocuk değil. Zaten bu öneriyi bize sunma 'haddi' det tanımaz. Ben mecbur muyım bu çocuğu çekmeye şiddet görmeye hatta uzuvlarımı kaybetme riski yaşamaya arkadaşlar. Gece yatağımda yatamıyorum gelir vurur diye.
Ve yoldalar. Ben nasıl davranmalıyım. Hem annesine hem oğluna inanın şaştım 5 yaşındaki çocuktan dayak yiyorum üstüne birde dalga geçer gibi bir tavırla karşılaşıyorum annesinden. 25 yaşımdayım ve zerrece hayatımda yer etmeyen bu insanların kahrını çekmek canımı acıtıyor. Ne yapmalıyım?
Sorunum annemin halasının kızı. Ve evlat edindiği oğlu. Oğlu gerçekten kıymetli. Kendi babası bir söz söyledi oğluna diye konuşmayan bir kadın.
Şimdi onlar bize misafirliğe (yatılı) geliyorlar ve sinirden başım çatlıyor. Ailemle yaşıyorum ve annem ile aralarından su sızmıyor bu hala kızının. Annem çekiyor ama ben tahammül sınırımın sonundayım. Ve şuan yoldalar buraya geliyorlar. Beni çıldırtan olaylar
...Bu çocuk parkta tüm çocukları dövmekten arkadaş edinemeyen. Şiddet bağımlısı. Ağzında küfür olan ve her an zarar vermeye meyilli bir çocuk. İlk geldiğinde gözüme kafa attı gözüm morardı VE ANNESİ BEN BUNLARI YAŞARKEN GÖRÜMCESİ İLE TELEFONDA KONUŞMAYA DEVAM ETTİ. Ayıp olmasın diye bişeyler saçmaladı kızıyormuş gibi yaptı (gibi yaptı sonra çocuktan özür diledi kızdığı için) ama inanın gözümün ağrısını hala hissediyorum. Sinirimden ağladım. Ve kadında pişkinlik diz boyu tavırlarıyla umursamazlığıyla iliklerime kadar hissettirdi.
...Annemin çenesine vurdu. Annemde poposuna şaplak atmış. Sonra annem bu duruma üzülmüş annesinden özür dilerken kadının tavrı GÜLEREK O DA SANA VURDU demiş. Hoşuna gidiyor gibi. Annem o kadar sevmesine rağmen hala kızını çok garipsedi bu halini. Normalde toz kondurmaz.
.. Apartmanın önünden geçen yaşlı kadına vurmuş. Annem şahit olmuş. Yapma etme yok dememiş yine.
..Her geldiğinde konsolun kapaklarını deli gibi çarpıyor. Baktım yapma diyecek değil. Ben uyardım. Sonra yapma etme dedi. Ben demesem umrunda değil. Umrunda okduğunda da 'ay kapakları yapma öyle oğlum' oğlu hala kapakları çarpıyor.
.. Kardeşimin gözüne kibrit sokmaya çalıştı. Annesi güldü geçti.
..Bilgisayarımı kullanıyor. Kullanamıyor daha doğrusu klavyyeye vuruyor. Alıp koyduğumda ağlıyor. Annesi hiç bu kriz anını yönetmeye yeltenmeden bilgisayarı vermemi bekliyor. Zarar önemli değil oğlu sussa yeter
Şimdi bir Armağan Çağlayan gibi algılanmak istemiyorum ama gerçekten böyle bir çocuğun varsa ve terbiye edemiyorsan neden millete yatılı misafir oluyorsun. Ben rahatsızlık vermeyeyim derim. Çocuğuna birşey söyletmiyor. Psikoloğa götür desek küfretmiş sayar ama ciddi anlamda bu çocuk bir çocuk değil. Zaten bu öneriyi bize sunma 'haddi' det tanımaz. Ben mecbur muyım bu çocuğu çekmeye şiddet görmeye hatta uzuvlarımı kaybetme riski yaşamaya arkadaşlar. Gece yatağımda yatamıyorum gelir vurur diye.
Ve yoldalar. Ben nasıl davranmalıyım. Hem annesine hem oğluna inanın şaştım 5 yaşındaki çocuktan dayak yiyorum üstüne birde dalga geçer gibi bir tavırla karşılaşıyorum annesinden. 25 yaşımdayım ve zerrece hayatımda yer etmeyen bu insanların kahrını çekmek canımı acıtıyor. Ne yapmalıyım?