Arkadaşım 26 yaşındayım sınava hazırlanırken annemlere gittiğimde çayımı anam babam ayağıma getirir babam meyve soyar bu bi emektir çabadır stresi paylaşmaktır gelip 22 gün kalmak nedir? Sınavım varken açık açık konuştum kv ile onlarda gelmedi. Sınavımdan sonra geldiler 25 gün kaldılar güzel güzel ağırladım üstümdeki stresi attıktan sonra. O sınav psikolojisi herkeste farklı olabilir. Ama çoluk çocuk okutmuş gün görmüş geçirmiş kadınlar daha asil oluyor. ÖSS ye hazırlanırken bi komşumuz vardı kapımızı çalmaya çekinirdi çok severdim çok hassas bi kadındı. TeyZem halam gelirse annemi arar açtırırdı kapıyı zili çalmadan. Annem misafir kabul etmezdi. Ama şimdi bunun ekmeğini yiyorum zor da olsa çok iyi biyerde çalışıyorum saygı duyulan bi mesleğim var. Bu emektir. Gelip 22 gün yaylanamaz bazen insan çocuğunun evinde bile olsa. Zaten sınava çalışıyorum dediği halde gelmişlerse hayatlarında okumanın emeğin değerini anlamayan gazete bile okumayan insanlardır.
Çevreniz hiç doğru seyler yapmamış, siz doğru yaptıklarını sanıyorsunuz :)
Stadyumda bile ders çalışabilirim. Birden fazla iş aynı anda yapabilirim, dikkatim kolay kolay dağılmaz, canım istiyorsa 1 aylık müfredatı 1 haftada bitiririm. Hep başarılı bir öğrenciydim.
Lisede benden çok daha başarılı, çok daha iyi yerleri kazanması kesin gözüyle bakılan bir arkadaşımla aynı okulda sınava girdik.
Ve o gün okulum çevresinde bir olay çıktı, sınavın yaklaşık 1 buçuk saati dışarıdan sürekli sesler geldi. Ama öyle böyle değil. Bir de kapıda bekleyen aileler dahil olunca olay büyüdü vs.
Sonuç? sizin gibi misafir kabul etmeyen, komşuları 1 yıl sessizliğe mahkum eden bir aileye sahip arkadaş çuvalladı.
Ve işin garibi ne zaman aileme ama arkadaşlarımın aileleri hiç misafir çağırmıyor vs desem, babamın bugün Prof olan bir arkadaşını örnek gösterdiler, otogarda otobüs yıkayarak ve orada uyuyarak tıp fakültesini kazandı ve bitirdi diye.
İçeride kayınvalide oturuyor diye ders çalışmamak ben kazanamayacağım ve kendime bir bahane buldum demek.
