Yani bu stajyer olmanızla doğrudan alakalı bence. Sizin tecrübesizliğinizin farkında oluyorlar ve o yönde davranıyorlar. Çocuk-ergen deyip geçmemek lazım. Kime nasıl davranacaklarını çoook iyi biliyorlar, acımasızlar bu konuda da. Sessiz sakin hocalarını bile pek takmazlar, at koştururlar. Ama stajyer öğretmeni ise deyim yerindeyse parmaklarında oynatırlar.
Benim yaş grubum bir alt kademede ama sekizinci sınıflarım dolayısıyla biraz anlayabiliyorum.
Birincisi tek tek gezip kitap açtırmak pek doğru değil. Ben de pek bağırıp çağıran biri değilim. Hatta çoğu öğrencim sever, "hocacığım" diye hitap edenler var. Ama bu demek değil ki her istediklerini yapabilirler, her hareketlerine göz yumarım. Yeri gelince sesimin çok iyi çıkabileceğini bilirler. Sevimli insanların tersi terstir. Ha ne diyordum, tek tek kitap aç evladım, defter aç evladım diye ağız eğmem ben olsam. Bir dahaki gelişimde öğretmen nasıl beklenilmesi gerekiyorsa öyle bekleyeceksiniz derim. Yani sıralarına oturmuş, kitabını defterini açmış, derse hazır bir vaziyette olmaları gerekiyor. Öğrenci zilinin mantığı bu zaten. Ültimatom veririm ben genelde, bir dahaki gelişimde kitaplarınızın sıranın üzerinde olacak, ödevler de yapılmış olacak ve bu tartışmaya açık bir konu değil diye bir konuşma yaparım. Ama sinirlenmeden, net ve kararlı bir duruşla yaparım.
Bunun dışında dersin işlenişine engel olanları da uyarmaktan çekinmem. Hiç dersten atmadım kimseyi ki yasak, ihtiyaç duymadım da zaten. Katılmayanlara ben söz veririm, konuşturmaya çalışırım. Eğer stajyer olmasaydınız başka önerilerim de olurdu. Ama özetle kararlı, kendinden emin bir duruş sergilemenizi önerebilirim ancak. En ufak bir bocalamayı sezerler, daha beter sallarlar dersinizi yoksa.
Bir de sabırlı olmak lazım. Sınıf öğretmeni olduğum sınıfımda geçen gün bir kavga çıktı. Daha da küçükler, beşinci sınıf çocuğu. İkisi de birbirine vurmuş. İkisini aldım, sakin bir yere geçtik, oturttum karşıma. Sakin sakin neden kavga ettiklerini dinledim. Anlamaya çalıştım, ikisinin de haklı olduğu yönler vardı. Neticede yanlışlarımızı anladık, özrümüzü diledik, bir daha ne yapmayacağımızı da anladık, söz verdik. Bitti.
Niye kavga ettiniz bakayım siz diye kızsaydım, hiç konuşmayacaklardı, konuşarak bir sorunun çözülebileceğini anlamayacaklardı belki de. Velhasıl öğretmenlik sabır işidir.
okuldayım hocam tavsiyelerimi iletirim çıkınca.
müsait zamanımda ben de yazmak isterim
Yeni nesil gerçekten şanslı biz dayağı yer otururduk.Ben anaokun da görev aldım onlara bile yapma derken 2 kez düşünüyorum 
Okul biteli 267272 olmuş. :)
