Hayir yanliş anladıniz beni mutsuz ettiği falan yok. Sadece kavga ettiğimiz zamanlarda başka biri oluyor ve beni yoruyor.NE KADAR sevsende ayrıl bundan sana huzur gelmez .
Kendisi hödük, ayı vs tarzı bir insan değil. Ne kadar kavga etsekte beni evden kovmayacağını biliyorum. Hayırlisıysa zaten allah onu kaderime yazmiştır.Kaybetme korkusunu yaşattığın an, "daha dikkatli olucam, sinirlenmemeye çalışıcam" der. Bir zaman boyunca da bu böyle devam eder. "Ben artık değiştim, öfkelenmiyorum" dercesine gözünü boyar. Sen de "benim için çabaladı ve değişti" dersin.
Sonra köprü geçilir, evlilik dönemi, cicm ayları atlatılır. Hoooop en başa dönersiniz..
Masal tadında..
Kendi haksız olduğu konularda bi yere kadar savunuyor bi yerden sonra susabiliyor, tabi isterse.canım geçer diye hiiççç ümitlenme.malesef sende bitçek herşey..evlilikte bi taraf kızıyorsa bi tarafta alttan almak zorunda..sen sinirlenince alttan alıyormu..ona dikkat et.can çıkar huy çıkmaz diye boşuna dememeişler..o sinirlenince susucaksın mecbur...
Sevgili kk hanımları hepinize günaydın. Biraz uzun olucak umarım sabırla okursunuz, hepinize teşekkür ediyorum şimdiden. Uzun zamandır konu açmıyordum bir açayım da içimi dökeyim dedim. Bir dert, bir yakınma vs değil sanırım bu sorunum sadece anlatmak ve sizlerden fikir almak istedim. Eminim nicelerinizin eşi de böyle ve kriz anlarında naptığınızı ya da ilerleyen zamanlarda bunun körelip körelmediğini merak ettim, gerçi pek de köreleceğini sanmıyorum ama.
Şimdi arkadaşlar Allahıma bin şükür ki en umutsuz olduğum zamanda, beni kimse beğenmez sevgilim olmuycak dediğim dönemlerde karşıma şuanki sözlümü çıkardı. 1 buçuk yıllık bir ilişkim var ve 1 aydır sözlüyüz. İyi kötü yuvarlanıp gidiyoruz, ara ara büyük kavgalarımız oluyor. Gerçekten büyük ve bir günde sürmüyor neredeyse 2-3 gün sürdürüyoruz bu kavgayı ve ben ağlak bir karaktere sahip olduğum için kavgalarda sürekli istem dışı ağlıyorum, tabi o da üzülüyor ağlamama ama yinede devam ettiriyor kavgayı. Kavga etmediğimiz zamanlarda her birbirini seven çiftler gibi davranıyoruz birbirimize. Beni sevdiğini biliyorum, bende onu seviyorum. İyi bir insan ama tek kusuru sinirli olması!
O siniri beni bir gün kalpten götürecek, aklınıza gelebilecek en alakasız şeyde o kadar çok sinirleniyor ki şaşırıyorum kezza ailesine karşıda çok sinirli. Onun tersine giden ufacık bir şey söylerseniz anında sinirlenip başka bir adama dönüşüyor ve kavga ederken ağzından çıkanı kulağı duymuyor resmen. O an annesi, babası, kardeşi, sözlüsü olmaktan çıkıp düşmanı oluyorsunuz.
Misal daha bu sabah ben uyurken aramış, uyandım geri aradım uyku sersemiyim ve işe gidiyormuş arkadan bir sürü araba geçiyor dediklerini anlayamadım söyledim, bar bar bağırdı tabi anlayamazsın yoldayım diye.
Çok sinirli ve bu beni çok yoruyor zaten alıngan ve hemen yanlış anlayan bir insan yani kendi de diyor benle geçinmesi zor diye. Yani korkuyorum bazen sinirlenince beni hırpalar mı diye ama sanmıyorum kıyamaz heralde çok şükür bu zamana kadar bir şeyini görmedim.
Merak ettiğim bu gibi kriz anlarında ben ne yapayım, susamıyorum çünkü bende altta kalan bir insan değilim. İlerleyen dönemlerde bu huyu bu şekilde devam eder mi hafifler mi? Yüz bin kere konuştum sinirinin kendisine zarar verdiğini hayatına zarar verdiğini, farkında ama değişemiyor düzeltemiyor kendisini.
Sevgili kk hanımları hepinize günaydın. Biraz uzun olucak umarım sabırla okursunuz, hepinize teşekkür ediyorum şimdiden. Uzun zamandır konu açmıyordum bir açayım da içimi dökeyim dedim. Bir dert, bir yakınma vs değil sanırım bu sorunum sadece anlatmak ve sizlerden fikir almak istedim. Eminim nicelerinizin eşi de böyle ve kriz anlarında naptığınızı ya da ilerleyen zamanlarda bunun körelip körelmediğini merak ettim, gerçi pek de köreleceğini sanmıyorum ama.
Şimdi arkadaşlar Allahıma bin şükür ki en umutsuz olduğum zamanda, beni kimse beğenmez sevgilim olmuycak dediğim dönemlerde karşıma şuanki sözlümü çıkardı. 1 buçuk yıllık bir ilişkim var ve 1 aydır sözlüyüz. İyi kötü yuvarlanıp gidiyoruz, ara ara büyük kavgalarımız oluyor. Gerçekten büyük ve bir günde sürmüyor neredeyse 2-3 gün sürdürüyoruz bu kavgayı ve ben ağlak bir karaktere sahip olduğum için kavgalarda sürekli istem dışı ağlıyorum, tabi o da üzülüyor ağlamama ama yinede devam ettiriyor kavgayı. Kavga etmediğimiz zamanlarda her birbirini seven çiftler gibi davranıyoruz birbirimize. Beni sevdiğini biliyorum, bende onu seviyorum. İyi bir insan ama tek kusuru sinirli olması!
O siniri beni bir gün kalpten götürecek, aklınıza gelebilecek en alakasız şeyde o kadar çok sinirleniyor ki şaşırıyorum kezza ailesine karşıda çok sinirli. Onun tersine giden ufacık bir şey söylerseniz anında sinirlenip başka bir adama dönüşüyor ve kavga ederken ağzından çıkanı kulağı duymuyor resmen. O an annesi, babası, kardeşi, sözlüsü olmaktan çıkıp düşmanı oluyorsunuz.
Misal daha bu sabah ben uyurken aramış, uyandım geri aradım uyku sersemiyim ve işe gidiyormuş arkadan bir sürü araba geçiyor dediklerini anlayamadım söyledim, bar bar bağırdı tabi anlayamazsın yoldayım diye.
Çok sinirli ve bu beni çok yoruyor zaten alıngan ve hemen yanlış anlayan bir insan yani kendi de diyor benle geçinmesi zor diye. Yani korkuyorum bazen sinirlenince beni hırpalar mı diye ama sanmıyorum kıyamaz heralde çok şükür bu zamana kadar bir şeyini görmedim.
Merak ettiğim bu gibi kriz anlarında ben ne yapayım, susamıyorum çünkü bende altta kalan bir insan değilim. İlerleyen dönemlerde bu huyu bu şekilde devam eder mi hafifler mi? Yüz bin kere konuştum sinirinin kendisine zarar verdiğini hayatına zarar verdiğini, farkında ama değişemiyor düzeltemiyor kendisini.
Çok haklısınız durumlar değişir tabi o zaman. Ama maalesef benim sözlüm ben ne yaptım diyemiyor :/ haklı olduğunu sandığı bir kavgayı günlerce sürdürüyor ama sonra gönlümü alıyor gerçi ugraşmasınada gerek kalmıyor onun sesi yumuşayınca bende yumuşuyorum :)Evlenmeden önce tartıştığında uyuyorum der odana çekilir kafanı dinlersin, telefona cevap vermezsin en fazla ama evliyken böyle bişey yapamazsın. Kaçamazsın yani onun hareketlerini, tutumlarını kontrol etmesi gerekiyor. Benim eşim sakindir özünde ama anlamadığım zamanlarda sinirlendiği şeyler olur diyorum ya kızılacak şeye bakmaz da kızılmayacak bişey bulur kızar kendi kendine ya da bana kızacak gibi olur. O zamanlarda susarım ki kendi yaptığını bilsin, ben ne yapıyorum desin. ki başarılı da olurum. tepinir gerekirse sonra der ki ben ne yaptım :) güleriz ... ama diyorum evlenince farklı. dönüp yatamazsın bile yeri gelir çünkü sürekli yanında olacak bir insan.
Bizde de durum sizonki gibi sayılır tek fark sakinleşmek için konuşmadığımız zamanda aksine tekrar kaldığı yerden devam ediyor. Zaten psikoloğa gitmesi gerektiğini kendi de farkında obsesyonu falanda var. Umarım benimkide körelir. Peki destek almış eşini, işe yaradı mı?eskiden eşim böyleydi.
hala da trafikte, bankada, hastanede ya da sıra beklenen yerlerde sinirlenir.
bana da kızıyordu zaman zaman. ama ben, o sinirliyken asla laf söylemem üstüne.
kızar sesini yükseltir sonra çıkar bi hava alır gelir özür diler.
ben o zaman ağzımı açıp yaptığı yanlışları söylerim.
sinirliyken söylediği şeyleri de ciddiye almamayı öğrenmiştim.
şimdi bu huyu bana karşı törpülendi
zaman zaman sen, bazen de o alttan alacak başka yolu yok..
öfke kontrolü için de yardım alsın. benim eşim yıllar önce almıştı.
Çok haklısınız durumlar değişir tabi o zaman. Ama maalesef benim sözlüm ben ne yaptım diyemiyor :/ haklı olduğunu sandığı bir kavgayı günlerce sürdürüyor ama sonra gönlümü alıyor gerçi ugraşmasınada gerek kalmıyor onun sesi yumuşayınca bende yumuşuyorum :)
Dikkate alıcam emin olun, çok teşekkurler :)Canım benim ilişkinizin kötü olmasından yana değilim ama sende yumuşama bakalım biraz. Anlasın o kırdığını. Çekil kabuğuna...
Bizde de durum sizonki gibi sayılır tek fark sakinleşmek için konuşmadığımız zamanda aksine tekrar kaldığı yerden devam ediyor. Zaten psikoloğa gitmesi gerektiğini kendi de farkında obsesyonu falanda var. Umarım benimkide körelir. Peki destek almış eşini, işe yaradı mı?
Kaybetme korkusunu yaşattığın an, "daha dikkatli olucam, sinirlenmemeye çalışıcam" der. Bir zaman boyunca da bu böyle devam eder. "Ben artık değiştim, öfkelenmiyorum" dercesine gözünü boyar. Sen de "benim için çabaladı ve değişti" dersin.
Sonra köprü geçilir, evlilik dönemi, cicm ayları atlatılır. Hoooop en başa dönersiniz..
Masal tadında..
Dövme sövme huyu yok çok şükür :)Damarına basınca herkes sinirlenir
ama herşeye böyle sinirliyse işiniz zor
evlilik farklı bu sinirle sizi sevgiliyken dövecek değil
ama aynı evde olunca öfkesini kontrol edemeyebilir
benim komşumun eşi bu şekilde adam akşam dövüyor sövüyor
sonra bir pişman bir aşık adam sanırsın melek
yapısı bu demek ki değişir merak etmeyin
ama bu 60 yaşından sonra falan
Tamam cınım anladım benDövme sövme huyu yok çok şükür :)
O derece psikopat bir adam değil sadece ağızından çıkanı kulağı duymuyor bazen.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?