- Konu Sahibi simsiyah83
-
- #1
2001 yılında tanıştık eşimle aynı üniversitede okuduk ben öğretmen olarak atandım o atanamadı çokta uğraşmadı polis oldu.Annem çok karşı çıktı evlenmemize babam hep gece 12 den önce eve gelmezdi sen de benim gibi olma dedi dinlemedim.İstanbul da çalıştık onun yanına tayinle geldim her şey iyiydi şimdi bir ilçeye geldik şark görevi yapıyoruz.Eşim çok anlayışlı,sabırlı,saygılı,iyi niyetlidir beni çok sever bende onu çok seviyorum.Buraya o kadar ee ne var dediniz belki de.Ama bu ilçede yapacak hiçbir şeyin olmaması ,hiçbir tanıdığın olmaması yeni bir yaşam beni bunalıma sürükledi şimdi ise eşimin işleri o kadar yoğunki bir kaç haftadır hep gece 12 de eve geliyor.
yıllarca babamı bekledim böyle yalnız büyüdüm ama şimdi tekrar aynı şeyleri yaşayacağım fikri beni resmen hasta etti 2 haftadır 6 kilo verdim sürekli ağlıyorum gerçekten çok kötüyüm hiçbirşey yiyemiyorum bile yani çocukluğumda yaşadıklarımı benim çocuklarımındayaşayacağı fikri beni çileden çıkarıyor ama onu seviyorum.
Arkadaşlar sırf iş yüzünden boşanma kararı vermek üzereyim sizce doğru mu yapıyorum lütfen bana bir fikir verin şuan sağlıklı düşünemiyorum ve aileme de söyleyemiyorum objektif bir görüşe ihtiyacım var.:2:
yıllarca babamı bekledim böyle yalnız büyüdüm ama şimdi tekrar aynı şeyleri yaşayacağım fikri beni resmen hasta etti 2 haftadır 6 kilo verdim sürekli ağlıyorum gerçekten çok kötüyüm hiçbirşey yiyemiyorum bile yani çocukluğumda yaşadıklarımı benim çocuklarımındayaşayacağı fikri beni çileden çıkarıyor ama onu seviyorum.
Arkadaşlar sırf iş yüzünden boşanma kararı vermek üzereyim sizce doğru mu yapıyorum lütfen bana bir fikir verin şuan sağlıklı düşünemiyorum ve aileme de söyleyemiyorum objektif bir görüşe ihtiyacım var.:2:
Son düzenleme: