- 24 Kasım 2014
- 102
- 53
- 53
- 38
- Konu Sahibi Ceren_cebil
-
- #1
Merhaba Kizlar,
Ben 8 yildir yurtdisinda yasiyorum ailem Tr'de yasiyor. Yasim neredeyse 27 ama hala part time universite ogrencisiyim ve 7 yillik da bir iliskim var. Erkek arkadasim yabanci ve siyahi. Ama oyle Afrikalilar gibi cok koyu degil daha acik renkli. Neticede siyahi oldugu gercegini degistirmiyor. Babama artik acilam lazim ama yapamiyorum. Sunu belirteyim babam din meselesini kesinlikle sorun yapan biri degildir. Bir ingilizle,fransizla ya da italyanla ciksam birsey demezdi ama siyahileri sevmiyor. Bunu bile bile neden bu cocukla ciktin diyeceksiniz. Inanin 100000 erkege degismem oyleki temiz biri. Universite mezunu, inanilmaz caliskan, ekmegini tastan cikarir, cok sorumluluk sahibi, gece hayati sifir, hayatinda hic sigara icmemis, nefret ediyor, cocuklari miknatis gibi kendine cekiyor, aile kurmak istiyor. Cocuklugundan beri bircok musluman arkadaslari olmus diye de kulturumuzu de taniyor, saygi duyuyor, turkce ogrenmeye calisiyor. Bana olan saygisini kelimelerle ifade edemem. 7 yildir tek bir kotu kelime cikmadi agzindan, en sinirli aninda bile. Degil benimle, erkek arkadaslari ileyken bile kufur etmez hayatta. Ailesi ile de coktandir tanistim ve de gordugum kadariyla beni kabullenmis gozukuyorlar. En azindan cok nazikler bana karsi. Benim de kardesim ve annem biliyolar durumu ve saygi duyuyolar. Ama hani deriz ya babamin iyi bir anini yakalayip aciklicam diye, babamin hic oyle bir ani yok. Hep stresli, hep sinirli. En son 4 yil once erkek arkadasim olup olmadigini sordu o zamanlar emin olmadigim icin yok demistim. O gun bugundur sormuyor. Annem babama sozunu gecirecek bir kadin degil o da durumu aciklayamaz. Babam benim kendisiyle ciddi bir sekilde konusmami ister. Ama iste siyahi diye soyleyemiyorum. Kiyamet kopacak. Elalem ne der meselesi olacak. Babama da karsi cikamam onu cok seviyorum. Ne yardan vazgecebiliyorum ne de serden sasirdim kaldim. Sizce ne yapmaliyim?
Ben 8 yildir yurtdisinda yasiyorum ailem Tr'de yasiyor. Yasim neredeyse 27 ama hala part time universite ogrencisiyim ve 7 yillik da bir iliskim var. Erkek arkadasim yabanci ve siyahi. Ama oyle Afrikalilar gibi cok koyu degil daha acik renkli. Neticede siyahi oldugu gercegini degistirmiyor. Babama artik acilam lazim ama yapamiyorum. Sunu belirteyim babam din meselesini kesinlikle sorun yapan biri degildir. Bir ingilizle,fransizla ya da italyanla ciksam birsey demezdi ama siyahileri sevmiyor. Bunu bile bile neden bu cocukla ciktin diyeceksiniz. Inanin 100000 erkege degismem oyleki temiz biri. Universite mezunu, inanilmaz caliskan, ekmegini tastan cikarir, cok sorumluluk sahibi, gece hayati sifir, hayatinda hic sigara icmemis, nefret ediyor, cocuklari miknatis gibi kendine cekiyor, aile kurmak istiyor. Cocuklugundan beri bircok musluman arkadaslari olmus diye de kulturumuzu de taniyor, saygi duyuyor, turkce ogrenmeye calisiyor. Bana olan saygisini kelimelerle ifade edemem. 7 yildir tek bir kotu kelime cikmadi agzindan, en sinirli aninda bile. Degil benimle, erkek arkadaslari ileyken bile kufur etmez hayatta. Ailesi ile de coktandir tanistim ve de gordugum kadariyla beni kabullenmis gozukuyorlar. En azindan cok nazikler bana karsi. Benim de kardesim ve annem biliyolar durumu ve saygi duyuyolar. Ama hani deriz ya babamin iyi bir anini yakalayip aciklicam diye, babamin hic oyle bir ani yok. Hep stresli, hep sinirli. En son 4 yil once erkek arkadasim olup olmadigini sordu o zamanlar emin olmadigim icin yok demistim. O gun bugundur sormuyor. Annem babama sozunu gecirecek bir kadin degil o da durumu aciklayamaz. Babam benim kendisiyle ciddi bir sekilde konusmami ister. Ama iste siyahi diye soyleyemiyorum. Kiyamet kopacak. Elalem ne der meselesi olacak. Babama da karsi cikamam onu cok seviyorum. Ne yardan vazgecebiliyorum ne de serden sasirdim kaldim. Sizce ne yapmaliyim?