Siz hiç nişanlınızdan ayrılmak zorunda kaldınız mı

tiii

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
1 Mayıs 2010
117
1
68
Çanakkale
evet ben kaldım, hemde 5 yıllık bir beraberlikten sonra, sırf aileler birbirini sevemedi diye, sırf karşılıklı anlayış hiçbir zaman olmadı diye, sırf sağlığımız bozulacak daha da devam ederse diye.
ve lanet olsun ki ben, nişanlımla yapılmaması gereken birşeyi de yaptım, şu an ölmek istiyorum, bana akıl verin ne olur, ayrılmak en son isteyeceğim ve düşündüğüm şeyken bu durumda tüm sonuçlar ayrılmam gerektiğini söylüyor, ama ona ayrıldıktan sonra bişey olmucak, olan bana oldu, ben yeni bir hayat kuramıcam, hayatımın hatasını yaptım çünkü, çok kötüyüm yardım edin lütfen..
 
ne denir bileiyorum ama vardır br hayır cefasız sefa olmazmış sabret herşey düzelir inşallah çok üzüldüm ama diyorum ya belkide senin göremediğin bir hayır vardır böyle olması gerekiyordur
 
Birbirinize saygınız ve sevginiz mi sonsuz mu pekii..? Bunu merak ettim..
Ayrıca yasadıgın şey yüzünden ona da , hiçkimseye de muhtaç değilsin..Asla hem de..
O konuda dik dur tatlım..
 
eğer sizin aranızda bir sorun yoksa ayrılma arkadaşım, aşk bu, sokma aranıza kimseyi, anlaşamazlarsa anlaşamasınlar, biraraya getirmezsiniz, siz de özen gösterirsiniz olur biter, işin ucunda ölüm yok ya, nişanlanmışsınız zaten, baştan okey vermişler, gidin nikahınızı yapın siz, mecburen kabul edecekler, değer mi ailelerin huysuzluğu için mutluluğunuzu kaybetmeye, kolay mı bu kadar...
 

Geçmiş geçmişte kaldı geçmişe bir çizgi çek üç günlük dünyada ne ölmesi inşallah önünde mutlu bir gelecek seni bekliyordur.
 
yaptığım hatadan dolayı, bir sonraki ilişkim ne derece sağlıklı olcak, girdiğim günahların sayısı, ailemi üzdüklerim, herşey herşey üst üste geliyo,
 
Son düzenleme:
Bir kadın yeter ki kendine güvensin..Bunu bir hataymış gibi görebilirsin evet ama bu senin hayatını ve kararlarını etkilemesin tatlım..Kendine güven..Gerisi boş inan ki..
 
hayat sizin hayatınız kimseyi ilgilendirmez ama son zamanlarda anlamıyorum gelin ata binmiş ya nasip demiş diye bir laf vardı bi zamanlar.. neden kızlarımız sevdiler diye beraber olup sıkıntısını tek başına üstleniyorlarki.. çok mu önemliydi beraber olmak ..şartmıdır yani..beni seven erkek sabretmeyi bilmeli..
olan olmuş hatanızın arkasında durmanız gerek.. dilerim bundan sonraki hayatınız çok mutlu olur..
 
ya ben bir sonraki ilişkimde bunu karşımdaki insana nasıl açıklarım, dürüst olmaktan yanayım ben, ama nasıl söylerim nasıl, hangi gözle bakarlar bana, kim sevsin artık beni
 
ya ben bir sonraki ilişkimde bunu karşımdaki insana nasıl açıklarım, dürüst olmaktan yanayım ben, ama nasıl söylerim nasıl, hangi gözle bakarlar bana, kim sevsin artık beni

seni olduğun gibi kabul edecek birini bulacaksın..gerçek sevgide budur zaten..
 
şimdiden bunları düşünüp kendini üzme bence...
seni o halinle sevecek insan çoktur
yeterki insan olsun sana sahip çıksın ve bu hatanı yüzüne vurmasın
bundan sonra biraz daha seçici davran sana gerçekten adam gibi bi adam lazım!
 
Sakin ol,boş yere kendini harap etme.
Ne demekmiş yeni bir hayat kuramamak ? Bal gibi de kuracaksın.
Nişanlın yoksa sen de yok musun ? Mantıklı düşün.
Nişanlısından ilk ayrılan sen değilsin.Millet 40 yıllık kocasından boşanıyor.
Hatanı da başkalarından önce sen kabullen.Hata olarak görmezsen daha kolay atlatırsın.
Öldüm bittim mahvoldum diye düşünmek sana birşey kazandırmaz.
Birşey yaşadın ve bitti.Bu kadar !
 
ben bir şeyi anlamadım... siz birlikte oldum diye mi üzülüyorsunuz sadece, yani nişanlınızdan bunun ötesinde ayrılsanız da atlatırım mı diyorsunuz, yoksa ailelerin anlaşmazlığına evliliğinizi kurban vermek zorunda olmanıza mı????

eğer tek sorununuz birlikte oldums ve nişanlımdan ayrıldım, bunu atlatırım diyorsanız, bu kimseyi ilgilendrmez.. aile yapınızı bilemiyorum ama ne yaptıysanız yaptınız, birlikte oldunuz, arkasında durmak ve bununla yaşamak durumundasınız, kaldı ki bunun hayatınızdaki önemini kendiniz bilebilirsiniz, burada ne söylesek boş.....

yok eğer zor gelen evliliğinizi ve nişanlınızı kaybetmek ise yani ben olsaydım kimseyi takmazdım, ben birine evet diyecek kadar seviyorum(bu çok önemli bir karar ve duygu), onaylanıyor ve nişana kadar gidiyor, sonra aile kaprisleri yüzünden istemeden kaybediyorum.. valla yıkarım dünyayı, umrumda olmaz.... başatan onay verdiklerine göre bundan gerisi aile şımarıklığı, kimse kusura bakmasın, bu hayat sizin hayatınız, yıllarınızı pişmanlıkla geçerimeyin ben istemeden aşkımı kaybettim diye...

sorununuz tam ne olduğunu siz biliyorsunuz, hangisi olduğuna karar vermelisiniz...
 
seni olduğun gibi kabul edecek birini bulacaksın..gerçek sevgide budur zaten..

yaş olmuş 25, o kadar ümitsiz ve çaresizim ki, nişanlımın da eli kolu bağlı, benim de, 5 yılın acısı nasıl gececek, ailemin hakkını nasıl ödeyecem, unutup yeni bir ilişkiye nasıl başlayabilcem, hayat öyle zor ki şu an.
 
Peki ayrılmanız karşısında nişanlınız nesıl bir tepki veriyor onu merak ettim
 
arkadaşım bence bu bir tercih meselesidir. kimi evleneceği günü bekler bununn için, kimiyse gerçekten pişman olmayacağı biriyle yaşamak ister. senin pişmanlığın bence evleneceğin günü beklemediğin için, yoksa seviyorsun gibi geldi o adamı. ama sakın ben bundan sonra ne yaparım diye düşünme. eğer senin için ayrılmaktan başka yol yoksa, tanıştığın insanlara da dürüst ol. gerçeekten seven adam kabullenebilir, ayrıca seni sevdiği halde sadece geçmişte böyle bir şey yaşadın diye evlenmekten vazgeçen adam da, sana uygun biri değildir zaten. sen bunu evlenmeden önce yaşadığına göre, evleneceğine çok inanmıştın ya da sana o an doğru geldi ve yaşadın. şimdi arkasında dur; ama bunun için üzülme yok yere. ayrıca nişanlındna ayrılmışsın; ama bence bir keere daha düşün olur yanını..
 

ne olmuş 25 olduysa çok büyük bir yaşmı ??
her şey rayına oturur anlıyorum üzgünsün ama zaman her acıyı hafifletir .. düşünme artık bunları olan oldu.. bişeylerle oyalanmaya çalış
 
ailem, şimdiye kadar olan tüm kararları nişanlım ve ailesi alıyor diye isyan etti, şimdiye kadar biz herşey peki dedik, ne dedilerse tamam dedik dediler, bu kez de onların bir isteği var ve kabul etmezlerse bitcek diye kesin ve sert bir tavır koydu bana.
nişanlımsa onların istediği şeyin imkansız olduğunu, bunu yapmak için zaman vermelerini istedi, fakat bunu isterken de aradan 2 yıl geçti, şimdiyse benim ailem artık tahammülümüz yok diye isyan etti artık.
aralarında kaldım, olaylar hep benim dışımda gelişiyo, ailem beni gönlüsüz, sırf ben istiyorum diye vermişti, 1 yıldır nişanlıyız, 5 yıl çok güzel geçti, olacağına inandığım için bunu yaşadım, ama ayrılmak gözüktü artık ufukta çünkü ben artık ailemi idare edemiyorum, onların sağlığın bozuyor bu durum, direnecek, orta yol bulacak takatim kalmadı benim.
 
Bu kadar umutsuz olma, birleşme ihtimaliniz hiç mi yok? Biraz daha açıklarsan belki fikir verebilirz.Ama hayatın sonu değil bu lütfen bu kadar üzme kendini.Gerçekten seni seven bunu sorgulamayacaktır.
 
Kendini öldürecek dereceye geldiysen bir jinekoloğa git diktir tabi paran varsa ruh sağlığının bozulmasını istemem
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…