Bebeğe alınan yeni kıyafete, mobilyaya acırım ben asıl. Gayet normal. En sevdiğim aile tipi, bebek eşyalarının elden ele geçtiği aileler. Kardeşimin bebeği var. Ben evli bile değilim. "Bunu da benim çocuğum olursa ben alır kullanırım" dediğim çok şey oluyor. 3 gün giyilecek kıyafete dünya kadar para vermem. Ona vereceğim parayla çocuğum her şeyin en iyisini, sağlıklısını yer içer.
Türkiye'de pek 2. el eşya kültürü yok. Benim yaşadığım ülkede fakiri de zengini de gocunmadan kullanılmış eşya alır. Ayol iş yerine kendilerine uymayan giysiyleri getirip bırakıyorlar da, diğer iş arkadaşlarımız beğendiğini alıp gidiyor. Sosyal medyada arkadaşlarımın "eviniizde işinize yaramayan filanca mal var mı, bana lazım" diyen duyuru paylaşımları... millet aşmış bunları. Bizim millet bu konularda çok kompleksli bence. Birine "buna para verme, bende var vereyim" desen hakaret sayar.