siz olsanız ne yapardınız

Bu dediğini yaptım, iki çocuğuyla birlikte geldi hayatıma

Çok sabır, çok emek ve çok tahammül gerekiyor

Çocuklar büyük, babalarının birini sevdiğini biliyorlar ama benimsediler mi hayır

Annelerinde kalıyorlar ama babalarının telefonu susmuyor hiç

Yaşımın verdiği olgunlukla bencil olmamayı beceriyorum ama çok zor bir sınav

Çok çok iyi düşün

üstüne söylenecek birşey yok
tecrübe konuşuyor
kulak ver mutlaka
 
Öncelikle geleceği kimse bilemez bu yüzden de ileriye dönük düşünceler insana sadece kuruntudan başka bir şey getirmez... Ama mantıken öncesinde bir evlilik yapmış 2 çocuk babası bir eşle evlenmek size sorun getirir.. Nedeni ise sürekli onun geçmişini sorgularsınız.. Düşünsene siz hiç evlilik yapmadınız ilkleri sadece onunla yaşayacakken onun sizin öncenizde bunu yaşamış olması size ağır gelmez mi? Bu konuda gelecekte başıma ne gelir demek yerine bunun yükünü ve sorumluluğunu ben kaldırabilir miyim diye mantıklı açıdan düşünmek lazım :34:
 
Evlilik flört gibi olmuyor. Çok çok çaba ve en başta güven gerektiriyor. İlk baştan yalan söyleyebilen biri sıkıştıkça çok kolay yalan söyleyebilen biridir. Ben olsam böyle bir sorumluluğun altına hiç girmezdim, bana başta yalan söyleyen birine güvenemezdim. Hele ki benden çocukları olduğunu saklamışsa... Diyelim ki evlendiniz ve sizin de çocuklarınız oldu. Yaşayacaklarınızı düşünün. Bence ayrılırsanız evet çok üzülürsünüz ama daha sonra çok büyük hata yapmaktan, daha çok üzülmekten daha iyidir.

Şimdi size şimdi çok mükemmel davranıyordur. Eminim kendinizi dünyanın en özel kadını gibi hissediyorsunuzdur. Evlenince bir süre sonra bu duygular bitiyor. Yaşamın ağır yükleri flörtteki gibi aynı duyguları yaşatmıyor inana. Sorumluluklar artıyor. Sizin sorumluluğunuz bekar biriyle evlenmiş birisine göre daha fazla olacak. İyi düşünün derim ben.
 
Çocuklar açısından değil de eski eşi düşünerek sanırım evlenmezdim.
Ben eski sevgili yüzünden bile ilişkimi mahvedecek psikolojideyim kaldı ki eski eşten çocuklar varsa ı ıh yapamam.
Hani çocuklar olmasa tamam giden gitti derdim ama, çocuk gibi bir bağ beni korkutuyor başka kadın ile.

Anneleri ölmüş olsa o çocuklar başımın tacı olur ama, anne yaşıyorsa yok yapamam kendime güvenmiyorum bu konuda.
biraz daha büyüyüp de aştığım zaman ya da aşırı aşırısı sevdiğim zaman yaparım sanırım.
 
Ben de bekarım ve büyük konuşmayayım ama çocuklu biriyle evlenmem.
Kendim gibi birini isterim.
Ne adamın eski eşine ne de çocuklarına anlayış gösterecek bir yapım yok çünkü.
 
çok sevdiğiniz ve sevildiğiniz birinin daha önceki evliliğinden 2 tane ilkokula giden çocuğu olduğu halde evlenir miydiniz?

bu evliliğin size ne gibi sorunlar yaşatabileceğini kestirebilir miydiniz?

ilişkinin nasıl başladığını ve başta durumları bilip bilmediğinizi bir kenara koyup, sadece ileriye yönelik düşünerek cevaplayabilir misiniz.
hayatınızdaki kişiyi sevdiğinizi, onun da sizi sevdiğini bildiğinizi ve çocukları olmasaydı aranızda başka bir problem olmadığını düşünün, siz de daha önce evlenmemişseniz ne cevap verirdiniz?

valla bu evleneceğim kişiye, sevgimin şiddetine, eski karısına, çocuklarına bağlı olarak değişirdi bilemedim hiç detaya girmemişsini.z
 
Ben burda en Çokk çocuklara uzüldüm biliyormusunuz....Onların hiç bir günahı yok ,yazık....Evlenip,çocuklarım bizimle yaşamayacak,annemde kalacaklar diyen bir baba nın da merhametinden şüphe ederim ben...içim acıdı...

çok doğru yere parmak basmışsınız. ne anne istemiş ,nede baba...yazık o çocuklara.. bakamıyorsan yapma kardeşim çocuk.
attmışlar babaanneye. çocuklarına sahiplenmeyen üstelik yalancı adamdan hayır gelmez.
 
Ben asla yapamazdım sanırım. Çocuklardan ziyade eşimin benden öncede birilerini sevmiş olması hissi aynı evi paylaşmış olduğun bilmek bile benm psikolojimi bozar ve kaldıki ben yeri geliyor eşimi yeğenlerinden bile kıskanabiliyorum çocuklarındanda sanırım kıskanırdım. Zor bi durum yani..
 
merhaba anlattığınız durumu yaşayan benim eşimin önceki evliliğinden çocukları var ve sorun yaratmazsanız sorun olmaz bence kişinin davranışına bağlı 8 senelik evliyim 5 yaşında oğlum ve bir aylık kızım var çok şükür problem yok eğer karşınızdaki sorumluluk sahibi anlayışlı ve tarafsız bir insansa sorun olmaz bence bide sizinlemi yaşıyacak çocuklar eğer öyleyse evet problemler çıkabilir çocukları değil babaları önemli yani benim fikrim bu.


eğer evlenirsem çocuklar benle aynı evde olmasa bile babaanneleriyle kalırlarsa aynı binada olucaz. şu anda oturdukları evin üst katı da onların o evde ya da yakın bir yerde oturucaz. çünkü çocuklarıyla iç içe olmak istiyo, çocuklarını düşünmeseydi ben onu hiç düşünmezdim zaten. çocuğuna sahip olmayan erkek kadınına hiç sahip olamaz, o insanda vicdan da olmaz. çocuklarına çok düşkün onlardan bahsederken gözlerinin içi parlıyo. çocuklar babaannelerine de çok alışkınlarmış. belki benimle aynı evde yaşamak yerine babaannelerini de tercih edebilirler. çocuklarla bir araya getirmek istedi ama ben buna hazır olamadım bir türlü, o sorumluluğu kabullenemiyorum çünkü. çocukları uzaktan sevmekle sorumluluğunu almak çok farklı. bu yükü kaldırabilecek miyim bilemiyorum.
 
şu an ne kadar babaanne bakıyoda olsa bi süre sonra baba yanına almak isteyecektir çocuklarını ki öylede olmalı zaten.istemezse babayım diye dolaşmasın.baba dururken neden babaanne baksın çocuklara.eğer iki ilkokul çağında çocuğa sevgi şevkat gösterebilirim ve bunu mecburiyetten değilde içimden gelerek yaparım diyebiliyosanız evlenin derim.ama o çocukları yok sayamazsınız ve saymamalısınız.
 
Basta herseyi dürüstce soylemis olsaydi suan sana cevabim hic sorun degil olurdu. Yani evlenmis ve bosanmis milyonlarca insan var neden olmasin sirf evlendi bosandi diye o insan kotu olmuyo cocuklarida olabilir buda kabul. Ama seninki bastan yalan soylemis ve cocuklar anladigim kadariyla cocuklar annede kalmiyo nenelerinde kaliyolar ilerde buda sorun olabilir sen bakmak zorunda kalabilirsin. Iyi dusun derim ben...
Alamayacagin sorumluluklae yuklenme. Cocuklar Annede kalsaydi ozamanda sorun olmazdi.
 
Bu şekilde düşünebileceğini bildiğinden başında yalan söylemiş olabilir. Yanlış elbette. Çocuklarıyla dönem dönem ilgilenmeniz gerekecekse, bunun dışında bir yanlışını görmediyseniz beşer şaşar elbette.

Boşanmak ayıp değil, haram değil, günah değil...

Ama iyi düşünün. İleride çocuklarıyla ilgilenmesi, ister istemez eski eşiyle diyalog halinde olması sorun olacaksa bu işe girmemenizde fayda var...
 
Son düzenleme:
cevap veren herkese teşekkür ederim. özellikle bu durumu yaşayanların sorunları daha ayrıntılı anlatmasını, olumlu olumsuz yönleriyle herşeyden bahsetmesini çok isterim.
 
çocuklu biriyle evlenip çocukarıyla aynı evde yaşayan ve bu durumdan pişman olan ya da olmayan varsa yazabilirler mi
 
çocuklu biriyle evlenip çocukarıyla aynı evde yaşayan ve bu durumdan pişman olan ya da olmayan varsa yazabilirler mi



belki sizin hayatlarınızdan birşeyler anlamaya çalışmamı saçma bulabilirsiniz. herkesin karakteri ve karşılaştıkları insanlar aynı değil tabii ki. ama ben ne problemler yaşayacağımı tam kestiremiyorum. yaşanabilecek problemleri hayatımdaki kişiyle konuşucam. ona göre bir şeye net karar vermem gerekiyo.
 
aileniz bu durumdan haberdar mı peki, onlar onay verir mi çocuklu biriyle evlenmenize...

Büyük konuşmayayım ama ben bununla baş edemezdim, hatta çocuğu olmasa bile geçmişini kafama takardım, o yüzden evlenmezdim, en baştan ne olursa olsun size yalan söylemiş, yok o zaman sadece hoşlanıyordum, ciddi düşünmüyordum falan, ciddi düşünmeyince bile çocukları olduğunu söylemiyorsa ciddi düşününce hiç söylememiş, sonunda söylemiş işte. Bunu bilmek sizin hakkınızdı, çok önemli bir unsur bu, saklanacak gibi değil ki, benim güvenim en başında zedelenirdi, bunu bilmek sizin hakkınızdı. bence sizi hak etmiyor...

sizin de bu kadar kafanıza takıldığına göre, bence siz de önceki eşten olan 2 çocuğun sorumluluğunu pek alabilecek gibi görünmüyorsunuz...iki çocuk zaten var,sonra siz de çocuk isteseniz,kaç çocuk olacak,nasıl geçineceksiniz hem maddi hem manevi...
 
Son düzenleme:
böyle konulara cok üzülüyorum, iki cocuk annesinin babasinin sevgisinden uzakta nasil kalpleri buruktur onlarin,
nasil anne baba bunlar, hadi diyelim annesi birakti babasidami birakir birinden biri insafli olsaydi keske biraz cok
üzüldüm o cocuklara kac tane böyle kenera atilmis cocuklar var, o baba o cocuklara kendi evinde bakmiyorsa
zaten baba olamamisdir benim gözümde, kendi annesini yanina almaliydi ama o cocuklari yalniz birakmamaliydi
ne olursa olsun evlenmek istiyorsan o cocuklarida yanina almayi kabul etmen lazim

o cocuklari kabul edip bagrina basamayacaksan hic girisme derim, yazik ya düsünüyorumda o cocuklarin hakkinda
ne konusmalar dönüyor, tamam istemeyebilirsin seninde ilk evliligin olucak ama bence o adamla evlenecek kisi
cocuklarida yanina almayi kabul etmeli hemde 'kendiligiden', edemiyorsan birak hic düsünme seviyordu sevmiyordu..
cocuklarini sevsin ilkten onun hayatinda senden önce suan cocuklari var, hatta onlara sormali seni kabul ediyolarmi
diye sana degil, bunu genel olarak söylüyorum üstüne alinma

seni kirmak istemiyorum istememenide anliyorum cok büyük bir sorumluluk, o zaman direk ayril düsünme hic, cocuk
konusunda cok hassasim onlar günahsiz melekler, oraya buraya savrulmayi üstlerinden planlar yapilmayi hic mi hic
haketmiyorlar

Allahim bütün anne babalara ve hepimize vicdanli olmayi nasip etsin..
 
aileniz bu durumdan haberdar mı peki, onlar onay verir mi çocuklu biriyle evlenmenize...

Büyük konuşmayayım ama ben bununla baş edemezdim, hatta çocuğu olmasa bile geçmişini kafama takardım, o yüzden evlenmezdim, en baştan ne olursa olsun size yalan söylemiş, yok o zaman sadece hoşlanıyordum, ciddi düşünmüyordum falan, ciddi düşünmeyince bile çocukları olduğunu söylemiyorsa ciddi düşününce hiç söylememiş, sonunda söylemiş işte. Bunu bilmek sizin hakkınızdı, çok önemli bir unsur bu, saklanacak gibi değil ki, benim güvenim en başında zedelenirdi, bunu bilmek sizin hakkınızdı. bence sizi hak etmiyor...

sizin de bu kadar kafanıza takıldığına göre, bence siz de önceki eşten olan 2 çocuğun sorumluluğunu pek alabilecek gibi görünmüyorsunuz...iki çocuk zaten var,sonra siz de çocuk isteseniz,kaç çocuk olacak,nasıl geçineceksiniz hem maddi hem manevi...[/QUOTE


annemle babama bahsetmedim hayatımda biri olduğunu. net bir kararım olmadan bahsetmeyi de düşünmüyorum. onların haberi olsa da istemeyeceklerini biliyorum, bu durumda her anne baba çocuğu olmayan bir damat ister diye düşünüyorum. eğer ben kabullenebilirsem ailemi de ikna etme çabalarım başlicak ondan sonra. o da ayrı bir sorun
 
annemle babama bahsetmedim hayatımda biri olduğunu. net bir kararım olmadan bahsetmeyi de düşünmüyorum. onların haberi olsa da istemeyeceklerini biliyorum, bu durumda her anne baba çocuğu olmayan bir damat ister diye düşünüyorum. eğer ben kabullenebilirsem ailemi de ikna etme çabalarım başlicak ondan sonra. o da ayrı bir sorun

yorumlar yapılmış arkadaşların bazıları evlenirim, bazıları evlenmem demiş çocukların açısından düşünende olmuş tabi durumu..
ama herkesin fikrini aldınız aşağı yukarı biraz düşündünüz peki siz ne düşünüyorsunuz bu konudaki düşünceleriniz nedir?? çocuklar kaç yaşlarında mesela kız mı? erkek mi?
onlarla anlaşabilecek misiniz?
sizin yetişmediğiniz huyu suyu farklı olan çocuğa sinirlenmeden ilk zamanlarda şefkat gösterebilecek misiniz?
bunlar önemli sorular..

yoksa tamam deyip ailenizi ikna edip evlenip sonra çocukları anneanne ya da babaanneye mi gidecekler onların yanında mı büyüyecekler..

teyzem böyle bir sorun yaşadığı için soruyorum..
sürçü lisan ettiysem kusuruma bakmayın...
 
yorumlar yapılmış arkadaşların bazıları evlenirim, bazıları evlenmem demiş çocukların açısından düşünende olmuş tabi durumu..
ama herkesin fikrini aldınız aşağı yukarı biraz düşündünüz peki siz ne düşünüyorsunuz bu konudaki düşünceleriniz nedir?? çocuklar kaç yaşlarında mesela kız mı? erkek mi?
onlarla anlaşabilecek misiniz?
sizin yetişmediğiniz huyu suyu farklı olan çocuğa sinirlenmeden ilk zamanlarda şefkat gösterebilecek misiniz?
bunlar önemli sorular..

yoksa tamam deyip ailenizi ikna edip evlenip sonra çocukları anneanne ya da babaanneye mi gidecekler onların yanında mı büyüyecekler..

teyzem böyle bir sorun yaşadığı için soruyorum..
sürçü lisan ettiysem kusuruma bakmayın...



13 ve 7 yaşında çocklar, çocuklara karşı şevkatli olurum. durumlarına üzülüyorum zaten. ama onlarla aynı evde sorunsuz huzurlu yaşayabilir miyim bilmiyorum. ben onları üzüp zarar vermem ama onlar beni üzer mi pişman ettirir mi bilmiyorum. çünkü ne ben onların gerçek anneleri olabilirim ne de onlar benim çocuklarımmış gibi sahiplenebilirim. üzmem ama ne kadar sahiplenebilirim bilmiyorum.

teyzenizin durumunu biraz anlatabilir misiniz. ben ne sorunlar yaşayacağımı kestiremiyorum aynı evde yaşarsam eğer.
 
Back
X