Eşimle aram iyi dört dörtlük olmasa da, eşimin ailesi ve benim ailem de birbirini sever uzakta olsalar da. Görünen bir sorun yok hiçbir taraf için. Ailem de arkamda durur herhangi bir sorunda. Ama burda şöyle bir nüans var ki önemli bence. Ailelerimizin sorun olarak gördüğü şeylerle bizim sorun olarak gördüğümüz şeyler oldukça farklı olabiliyor. Nihayetinde arada 25-30 yıllık bir zaman dilimi ve çoğumuzun ailesi için de annelerimizin ev hanımı olmaları, bizlere göre çok daha domestik olması, ataerkil rolleri bağlı olması gibi önemli anlayış farkı var. Bu yüzden biz kadınlar olarak önce kendimiz maddi manevi güçlü olmak zorundayız. Yoksa ailemizden destek almak için yaşadığımız şeylerin 'gerçekten' bizim için büyük sorun olduğunu ailelerimize kanıtlamamız gerekir.
Biz neler çektik de sabrettik, yuvayı dişi kuş yapar idare et, çocukların var eften püften şeyler için sorun çıkarma gibi düşüncelerle yaşayagelmiş büyüklerimizin anlayışına muhtaç olmamalıyız.
Önce kendimize dayananacağız. Sonra gerekirse destek talep edeceğiz.