- 6 Mart 2024
- 11.493
- 9.996
- 168
- 29
- Konu Sahibi CuteRabbit
-
- #21
Umarım yakında güzel haberlerini alırızne güzel Rabbim yolunu bahtını açık etsin yavrunuzunGerçekten ciddi bir şekilde eşime soracağım artık sjsjsjs teşekkür ederim tavsiyen için
Tabiki insan bayatını planlamalı, programlamalı ona göre hareket etmeli ama bizim haricimizde kader o kadar farklı planlar yapıyor ki bazen hiç bilemiyoruz. Ben hep 27 den önce asla evlenmem, önce atanacağım işim olacak dedim yıllarca. Gerçekten de 23 de atandım. Yüksek lisans yapacağım dedim yaptım. Kariyer hedeflerim süper bi şekilde ilerledi. 27 yaşıma geldim çevremdeki çoğu arkadaşım evlenmişti belki bir tane de çocukları vardı. Artık yalnız olmak istemediğimi düşündüm ve evlenmek istedim ama hiç doğru kişiyi bulamadım. Bu sefer neden evlenemiyorum neden doğru kişiyi bulamıyorum, doğru ve iyi kişilerin hepsi çoktan kapılmış da bana kimse kalmamış gibi bi psikolojiye büründümKızlar sizinle ufak dertleşmeye ihtiyacım var..
sanırım ben anne olmak istiyorum gerçekten bebek kıyafeti görünce bile içim gidiyor evleneli 2 sene olacak aslında hiç aklımda çocuk konusu yoktu ama şu sıralar farklı hissediyorum çocuklu aileler görünce özenmeye başladım ama bu hayatın da çok zor olduğunu hissediyorum ama bir yandan da diyorum ki hiç denemedik bi anda hamile kalınmaz sanırım diyorum kocam da gerçekten çok istiyor en basitinden yolda çocuk görsün gözlerine öyle hüzün ve merhametli bir bakış yerleşiyor ki özlemle bakıyor ama sorun şu ki benim yaşım daha 23 ve anne olmak için çok erken gibi hissediyorum mesleğimi de elime almadım atanmayı bekliyorum ne yapıcam bilmiyorum fazla kafaya takıyorum bu his nasıl gidecek geçici bir şey mi sizce?
yaş ilerledikçe çocuk yetiştirmek sizce daha zor mu o yüzden mi keşke dedinizBen sizden on yaş büyüğüm, meslek konusunda kaygınızı anlıyorum ama ben de her gün keşke daha önceden olsaymış diyorum :)
Sanırım bende sizin gibi çocuk sütten kesilene kadar çalışmak istemezdim ve bende genç yaşta enerjik bir anne olmak isterdim ama sonra keşke yapmasaydım rahatlık battı tarzı obsesif düşünceler aklıma gelir mi kendimi yalnız hisseder miyim diye de çok düşünüyorum24 yaşımda hamile kaldım 25imde doğuracağım hayırlısıyla. Anne olmanın tabi ki de yaşı yok fakat hormonlarımızın yaşı var. Ve bence genç anne olmak hem sabır hem enerji açısından daha mantıklı. Fakat atanma bekliyorsanız bilemiyorum. Hem kendiniz hem bebeğiniz için işinize biraz ara vermeniz gerekir. Daha doğurmadan 2 yıl işime dönmeyi düşünmüyorum. Yeterli bakımı ve ilgiyi kendim vermek istiyorum bebeğime
Siz kendinizi hazır hissetmişsiniz çocuk sahibi olmuşsunuz daha ne olsunBende 22 yaşındayım hamileyim bazen arkadaşlarımı gördükçe erken miydi acaba diye düşünmüyor değilim
Teşekkür ederim anlatımlarınız için23.bucukta evlendim 24 bucukta dogurdum. Bucuklar onemli
Neyse , hep genc anne olmak isterdim oldum ,bu acidan mutluyum. Ama kpss ye hazirlaniyordum, daha bir suru sey hayal ediyordum. Hicbirini yapamadim. Isteyenler yapiyor tabi ama ben kendimi de zorlamadim.
Hamileligim zor gecti, sonra 2 sene emzirmesi, aglamasi derken , hep calismak istedim ama calisamadim. Calissam, bakiciya vericem degmeyek diye dusunmustum ,o zamanlar.
Neyse simdi ki aklimla, gezer tozar, calisir 30larimda dusunurdum.
olmama ihtimali de var. Beni de bu ihtimal , erken dusunmeye sevketmisti.cunku abiminlerin sebepsiz yere cocugu olmuyordu. Neyse sonra oldu
Sonuc ,en azindan muayneni ol ve atan oyle dusun bence.
Hala calismayi cok istiyorum. Suan kendimce ugraslarim var. Cok sukur maddi ,olarak da ailemden gelirim var. Ama yine de ,sartlari guzel olan bir calisma ,iyidir
İç sesimi okudum sandım sjsjsjshd iç sesim? Sen misin???Ben 22 yaşımda evlendim 28imde doğuruyorum sonra 29 oluyorum yine de erken miydi diyorum. Ömrünü bebekle mi çürüteceksin 22 yaşında biri bebek değil iş güç düşünmeli. Bebekler küçük sevimli canavarlar öyle iki seveyim bir öpeyim değil en basiti gece 2 saatte bir uyanıp emecek. Etrafında kaç kişi doğum sonrası hala fit? Niye böyle bi sorumluluk alasın ki
Teşekkür ederim paylaştıklarınız içinTabiki insan bayatını planlamalı, programlamalı ona göre hareket etmeli ama bizim haricimizde kader o kadar farklı planlar yapıyor ki bazen hiç bilemiyoruz. Ben hep 27 den önce asla evlenmem, önce atanacağım işim olacak dedim yıllarca. Gerçekten de 23 de atandım. Yüksek lisans yapacağım dedim yaptım. Kariyer hedeflerim süper bi şekilde ilerledi. 27 yaşıma geldim çevremdeki çoğu arkadaşım evlenmişti belki bir tane de çocukları vardı. Artık yalnız olmak istemediğimi düşündüm ve evlenmek istedim ama hiç doğru kişiyi bulamadım. Bu sefer neden evlenemiyorum neden doğru kişiyi bulamıyorum, doğru ve iyi kişilerin hepsi çoktan kapılmış da bana kimse kalmamış gibi bi psikolojiye büründümneyse 30 yaşımda evlendim. Çok şükür güzel bir evliliğim var. Bu sefer çocuk yap dediler yaşın geç dediler hayır önce eşimle gezeceğim dedim istemedim. Adetlerim hep düzenliydi hemen nasıl olsa hamile kalırım dedim. Bir yıl gezdik tozduk gerçekten. Sonra hadi bebek yapalım dedik. Yok olmuyor bu sefer de yaşım çok geçti şimdi hamile kalsam şu zaman doğursam bebek şu yaşına geldiğinde ben bu yaşıma geleceğim gibi hesaplar yapmaya başladım iyice bozuldu psikolojim. Bir yıl olmadı bebeğimiz. Aşılama yaptırdık o da tutmadı. Umudu kaybettiğimiz anda hamilelik haberini aldık çok şükür. 33 e gireceğim Eylül ayında. Vel hasıl şunu öğrendim. Her şeyini planlı yapmaya çalışan bana kader şoku biraz akışa güvenmek lazım. Çok plan yapma çünkü Allah’ın planı bambaşka. Ha tabi kendine güveniyorsan ben bi sene eve kapanırım ders çalışır atanırım diyorsan önce atan sonra bebek planını düşün
HaklısınGencecik yaşta anneliğin sorumluluğuna bürünmek istemezdim.
Hahahaya bence herkes için doğru yaş baskadır. ben 28 yasında anne oldum. tam zamanıymış benim için diyorum. ne daha önce ne de daha sonra yapamazmışım. istediğim hayatı yasayıp gezip tozdum, tam enerjim bitmeden ve hala çıtırken bebek de yaptımama bu herkes için farklı. siz 23 yasında istediğiniz hayatı yasamış olabilirsiniz.
ama evet bebek tam bağımlılık. o yüzden iyi düsününyani bebemle gezerim de tozarım da benim hayatım aynı devam eder sanmayın. tuvalete zor gittim kaç ay
27 yaşında anne oldum bence yaşın çocuk sahibi olmak için güzel ama şunu bil ki bu işin geri dönüşü yokKızlar sizinle ufak dertleşmeye ihtiyacım var..
sanırım ben anne olmak istiyorum gerçekten bebek kıyafeti görünce bile içim gidiyor evleneli 2 sene olacak aslında hiç aklımda çocuk konusu yoktu ama şu sıralar farklı hissediyorum çocuklu aileler görünce özenmeye başladım ama bu hayatın da çok zor olduğunu hissediyorum ama bir yandan da diyorum ki hiç denemedik bi anda hamile kalınmaz sanırım diyorum kocam da gerçekten çok istiyor en basitinden yolda çocuk görsün gözlerine öyle hüzün ve merhametli bir bakış yerleşiyor ki özlemle bakıyor ama sorun şu ki benim yaşım daha 23 ve anne olmak için çok erken gibi hissediyorum mesleğimi de elime almadım atanmayı bekliyorum ne yapıcam bilmiyorum fazla kafaya takıyorum bu his nasıl gidecek geçici bir şey mi sizce?
Bu arada ben evlendiğim ilk ay kendi isteğimle hamile kaldım. Öğrendikten sonra istememe rağmen benim de içim bir garip olduSanırım bende sizin gibi çocuk sütten kesilene kadar çalışmak istemezdim ve bende genç yaşta enerjik bir anne olmak isterdim ama sonra keşke yapmasaydım rahatlık battı tarzı obsesif düşünceler aklıma gelir mi kendimi yalnız hisseder miyim diye de çok düşünüyorumama bir yanım da istiyor Rabbim size de sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin inşallah
Aslında önceden çocuk bakmakla ilgili bir tecrübem var ikiz kardeşlerim daha 4 yaşındalar yeni doğdukları zaman annem lohusa depresyonu yaşamasın diye çok çaba sarfettim ablalıktan fazla anne gibi oldum geceleri uyandım anneme götürdüm sabah kalktım mamalarını yedirdim bezlerini değiştim annem işe başlamıştı çocuklara bakacak kimse yoktu yine iki bebeği tek başıma büyüttüm doğurmadığım çocukların annesi oldum gibi bir şeydi şuan tek çocuğum olursa kolaylıkla bakarım gibi geliyor bana27 yaşında anne oldum bence yaşın çocuk sahibi olmak için güzel ama şunu bil ki bu işin geri dönüşü yokkucağımda ağlayan bi sıpa, herşeyi yapmama rağmen susmuyo. Sabrımın son saatlerindeyim gibi hissediyorum. İadesi yok bebemin ama şu an kucağımda uyudu bu yorumu yazarken, yiyesim var onu anne olmanın yarısı vicdansa yarısı deliliktir. Ben uyku sevmiyorum başımda ağlayan biri olsada sabrederim diyosan çocuk düşün çoğu insan güzelinden bahseder ama işin bi de delirme kısmı var unutmayınn
Teşekkür ederim çok sağolunKişiden kişiye, imkandan imkana değişen bir şey bu. Ben de atanayım öyle evlenirim dedim olmadı evlendim, atanıp öyle çocuk doğurayım dedim yine olmadı. Kafamda hep 30 yaşına kadar iki çocuk doğurma fikri vardı. Çocuk fikri ağır bastı 31 yaşıma girmeden ikinciyi yeni doğurdum iki aylık şu an. Atanmak artık benim için imkansız çünkü banyo yapmaya vaktim yokken ders çalışmam mümkün değil. Öğretmenim ve bir ton sınavımız var, branşımın puanı her yıl yüksek kapanıyor. Özelde de çalışamam çocuklara bakacak kimse yok. e bakıcıya, kreşe kazandığım üç kuruşu da veremem özeller ne veriyor sanki. Eşime güveniyorum maddi zorluk yaşamıyoruz ve çocuk yapmak benim için daha mühimdi bu yüzden tercihlerim bu yönde oldu. Ha yok mu 35 yaşımdan önce evlenmem diyen, sonra doğururum diyen var. Dediğim gibi herkesin öncelik sırasındaki önemine bakar bu işler. Hayat şartlarının kişiye sunduğu şansa bakar. Atandıktan sonra tüm bunlar olsaydı benim için elbette daha iyi olacaktı iki kere iki dört ama olmadı. Pişman mıyım asla değilim iyi ki yapmışım. Önünüze tüm olasılıkları koyup artılarıyla eksileriyle öyle değerlendirip karar verin. Umarım sizin için en doğrı kararı verirsiniz.
Aslında hiç böyle düşünmemiştim farklı bir bakış açısı kazandırdınız banaBu arada ben evlendiğim ilk ay kendi isteğimle hamile kaldım. Öğrendikten sonra istememe rağmen benim de içim bir garip oldusizin gibi düşündüm rahatım battı diye. Fakat mantıklı düşününce çocuk ne zaman olursa olsun o sıkıntıyı bir süre çekeceğiz. Fakat tam hayatta her şeyi yaşayıp kendimize vakit ayırmamız gereken 30lu yaşlarda bebemiz büyümüş olacak erken çocuk yapan herkes 30larınra çok rahat ettiğini söylüyor en azından şimdi enerjimiz var. Şimdiyse karnımda kıpır kıpır doğsun diye heyecanla bekliyorum
Benim esimde memur ,duz memurlardan biraz yuksek aliyor. Kendi evimiz var. Uzerine duz memur maasina yakin benim gelirim var.Teşekkür ederim çok sağolunYa ben çalışmak istemiyorum ev kuşuyum ama günümüz şartları eşim memur ikimize gerçekten yetiyor ama çocuk masrafı çok olur diye düşünüyorum mesleği elime almadan çocuk yapsam olur mı bilmiyorum ama kader ve nasip kavramları bizi tutuyor her şey olacağına varır bu arada ben 30 dan sonra da doğurmak istemezdim bu konuda hemfikiriz bende 30 a kadar iki çocuk isterdim sanırım annenin enerjisi akıl sağlığı daha iyi oluyordur Hala düşünüyorum buraya bu kadar yorum yazılacağını tahmin etmemiştim baştan sona tekrar tekrar okuyorum düşünüyorum bakalım inşallah doğru bir karar veririm
yaş ilerledikçe çocuk yetiştirmek sizce daha zor mu o yüzden mi keşke dediniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?