Benim dayım, yani annemin oğlan kardeşi, evli, iki kızı var, birisi orta okul birisi lise öğrencisi, Erdek den kendi arabasıyla iş yüzünden Ankaraya gidecekti ve kahvede sadic dediği, en iyi çocukluğundan beri arkadaşına anlatıyor ve arkadisa ona diyorki, madem Ankaraya gidiyorsun, benim hanımı ve kızımı da alıver, annesini çok özlemiş, bir hafta annesinin yanında kalsın diyor. Benim dayım 2 gün sonra arkadaşının karısı ve ilkokul yaşlarında kızıyla yola çıkıyorlar. Bunlar artık yolda ne olduysa anlaşıyorlar ve sevgili oluyorlar. İkiside aynı mahallede oturuyorlar Di ozaman. Dayım öğle yemeğine çıkınca, işteyken, arabayi doğru o kadının evinin önüne çekermiş, 1 saat kalıyormuş ve ondan sonra çekip gidiyormuş. Pazartesi gününden cuma gününe kadar. Kendisi de ve kadında artık okadar yüzsüz olmuşlar ki, dayım karısı ve kızlarıyla mesela alış verişe cikicaklar, kadin gelirmiş, abi beni de götür diyormuş ve dayım yengeme, cok sert sesle, kalk geç bakayım arabanın arkasına, yer ver bilmemne hanıma dermiş. Yengemde arkaya otururmus. Nereye gitseler, sevgilisi yanında. Kadının kocası da çok pasif bir adammış, bir gün gelecek, karım arkadaşımdan vaz geçecek diye beklermis. Biz dış memlekette yaşıyoruz ve hicbir sey den haberimiz yok. İzine gittiğimizde, biryere gidecektik, 2-3 arabalarla, baya kalabalıktık, aaa, kadin geldi, sayımın yanına kaykildi oturdu. Biz hepimiz afalladik, yengemi arkada görünce. Sonra yengem, ağlaya ağlaya anneme anlattı, kaç aylardan beri çektiğini. Annem kardeşini karşısına aldı ve ağzına ne geldiyse vurdu başına ve seçime bıraktı. Ya sevgilisi, ya sa aile ve akraba. Yoksa kardeşlikten silicem seni dedi, ve yengeme bizim bakicagimizi söyledi, öyle o kadını bıraktı.
Bunlar, sade bir Ankaraya annesine götürmek le başladı. Ben böyle şeylerde çok hassas birisiyim ve izin vermem. Çok uzak değilse taxi tutsun gitsin, uzaksa otobüsle gitsin.
Ama belki ben bu konuda, sayımın yüzünden böyle düşünüyorum, güvenim az. Bilmiyorum.
