inanin o kadar cok uzuldum ki...
yazıyorum şimdi.
evet malesef, yillar oldu ve bu hastaligin adi dahi bogazima yumrular oturtuyor .gerçekten mi
çok üzüldüm.
Başınız sağolsun, annenizin mekanı cennet olsun..
bakımevi olursa annem yalnız başına orada olmak zorunda kalır sanki? ama zaten çok sıkılıyor. bilemedim ki iyi olur mu olmaz mı..
yazıyorum şimdi.
Evet sürekli birinin başında olması gerekiyor. Mide pegini de biliyorum. Beni yıllar öncesine götürdünüz. Annenizin fiziksel ağrıları da çok bir de psikolojik zorluklar omuzlarında olmasın. Babanız hem bakamayıp, şikayet edip hem de yanında olmak lüksüne sahip değil. Annenizin çok ağır bir hastalığı var, benim düşündükçe halen içim erir.
babanız annenizin bakım parası ve maaşı için ayrılamıyordur yüksek ihtimal ...ya anneme bak ya da bakan kişiye külfet olma diye resti çekmelisiniz bence.ya da karşılıklı iki daire olayı bence mükemmel düşünün derim.
ya yanina al, yada babanla yasadigi evde bi bakici yardimci olsun..
Çok severim babamı ama 3. dakikadan itibaren atışacak konu buluyoruz.Ve ben çok üzülüyorum bu duruma.
Ben de babasıyla atışan sadece benim sanıyordum.
ben de uzuluyorum bi de ayri sehirlerdeyiz cok ozluyorum ama biraraya gelince aynen 3 dk sonra gelin kaynana gibi birbirimize giriyoruz...
Erkekler yaslandikca cekilmez oluyorlar
yalniz degilsin cunku babalarin cogu ayni model...
canım benim inan çok üzüldüm.eşinle de konuş anneni al yanına fakat;baban anladığım kadarıyla huysuz bir adam.inan huysuz adamla uğraşmak als hastası annenle uğraşmaktan çok daha zor.evinde huzurun kalmaz bence.babanı ikna etmenin yollarını aramalısın.nasılsa halan varmış o da gitsin kardeşiyle kalsın.arada ziyaretine gider her gün arar sorarsın.arada o da size gelir.hayırlısı olsun canım şimdiden.
Ayyy ne kadar üzüldüm anneciğine ama ne mutluki senin gibi bir evladı varr.. tebrik ediyorum seni al tabi yanınaa sen ona daha iyi bakarsınn. rabbim işlerini kolaylaştırsın canımm ve gönül ferahlığı diliyorum sizler içinn..
