Biz sevgili olmadan önce kullandığımı biliyordu. Zamanla orta yolu buluruz diye konuşmuştuk ve açıkçası ilişkinin başında bunu bir problem olarak ben görmemiştim. O her zaman tercihinin benim hayat tarzım yönünde olmadığını belirtirdi. Onun için azaltabileceğimi söyledim. Azalttım da. Fakat bu konu onun için hala bir sorun. Bana göre daha muhafazakar bir yaşam tarzı var.
Sorun onun bana bırakmam yönünde baskı yapması değil. Kendisi kısıtlayıcı bir erkek arkadaş değil. Gayet açık fikirli. Bana söylediği şey şu, eğer bir gün bırakırsan her ikisini de mutlu olurum, fakat bunu benim için yapmanı senden isteyemem. Ama bu şekilde ne kadar devam eder emin değilim.
Tahammül ve anlayış seviyemin yüksek olduğunu düşünüyorum. Bir gün bırakırsam elbet bu benim kendi kararım olmalı. İlişkiyi sırf bu yüzden bitirmek bana pek anlamlı gelmiyor. Ama bu süreçte ben de ne kadar fedakarlık yapabileceğimi sorguluyorum açıkçası.
Kendimi tanımaya çalışıyorum bir yandan. İlk kez aşık olduğum zamanı hatırlıyorum, önceki ilişkilerimi düşünüyorum. Sevgi, saygı ve ilişkide bulunan dinamikler bu tarz konulardan çok daha önemli oldu her zaman benim için. Henüz bu tarz insan ilişkilerinde belki de çok fazla tecrübem olmadığı için, ne kadar mantığımla ne kadar kalbimle adım atmalıyım bunu düşünüyorum.