Geçen gün arkadaşıma gittim, arada bir giderim zaten evlerine arkadaşım da bize gelir.
Babannesi gelmişti memleketten (Yunanistadan), kadın benim de göçmen olduğumu öğrenince sevindi sorular falan sormaya başladı. Dedim tamam iyi bir başlangıç yaptım şu ana kadar pot herhangi bir pot kırmadım.
Çünkü kendimi artık insan içinde nasıl davranmasını bilmeyen biri olarak görüyorum ve büyük ihtimalle de öyleyim zaten. Soğuk bir insan olduğumu düşünüyorum duygularımı çok belli edemem, ama içimden gelmediği gibi de davranamam. En basitinden evden ayrılırken acaba kapıdan çıkarken mi hoşçakalın desem şimdi mi desem annesini öpsem mi vs diye bin kez düşünüyorum. Çekindiğimden bazen hoşgeldiniz bile diyemiyorum erkeklere. Gören biri bu kız hiç insan içine çıkmamış heralde der. Bazen olmayacak cevaplar veriyorum yanlış anlaşılıyorum ukala diyorlar bir de arkamdan. Halbuki demek istediğim tam tersi. Kendimi tam anlatamadım ama. Mesela sıcakkanlı değilim sanırım, olamıyorum da. Patavatsız mıyım neyim bilmiyorum ama bu durumum beni çok üzüyor.
Neyse olaya dönüyorum. Evlerine gittiğimde annesi yemek vaktine denk gelmişsem benim de önüme koyar sağolsun. (Tabi yedikten sonra elinize sağlık yemekler çok güzeldi demeyi bile beceremiyorum, yani söylüyorum ama ağzımın ucuyla. Demek istemedğimden değil çok çekingenim sanırım)
Ben de tam çıkacaktım hava karardı saat 10 falan oldu. Bir yarım saat daha kal yemek yiyelim diye ısrar etti. Annem de çok kızıyor geç kalmama ben de o yüzden çekindim yok ben gideyim falan diyorum ama annem kızar diyemiyorum. Neyse annemi aradım izin aldım. İki haftadır sınavlarla uğraşıyorum sabahlamaktan canım çıkmış üstüne önceki gün adet olmuşum ve gece 4te uyumuşum sınav için, ve o gün de arkadaşımla bütün sıcakta ordan oraya gidip durduk hastanede işimiz olduğu için. Bir de sanırım sağlık problemim var sıcağa ve fiziksel harakete gelemiyorum hemen yoruluyorum. Sıcak olduğu için tüm iştahım kesildi o gün. Yemekte de çorbayı içtim, annesi et sevmez misin diye sordu (normalde yerdim, sevmediğim şey bile önüme koysolar zorlana zorlana yiyorum) ama o gün çok fenaydım kendimi zorlamak istemedim, sevmem değil de yiyemiyorum biber ve et dedim. Kadın hasbinallah, ya falan dedi. Kötü bişey söylediğimi düşünmemiştim ama çok utandım o öyle deyince. Sonra nohut koyayım dedi, ben de sağolun ama ben doydum zaten toktum falan demeye çalıştım ama biraz sesini yükseltti koyayım falan dedi. Ben de aman bu kız da hiçbişey beğenmiyor heralde diye düşündü sinirlendi diye düşündüm. Nohut koydu önüme onu da zorlana zorlana yedim. Kadın diyor ki tüh bilemedim ben yemeyeceğini yoksa ısrar etmezdim falan dedi. Kalmak istemedğimi düşündü heralde bir de ben annem kızar diye endişe ettiğimden bahsedince evet haklısın annen kızabilir ama yaz için bu vakit normal falan dedi, öyle söyleniyor kırıldı mı bilemiyorum.
Sizce benim yaptığım yanlış mıydı? Bunun için burda konu açılmaz biliyorum ama artık hareketlerimin hepsi patavatsızca geliyor bana, neyin normal olduğunu anlayamıyorum
En kisa zamanda bakicam kitaba :)Öyleymiş zaten.
Dr. Erhan Özer'in Şifa Sende adlı kitabını tavsiye ederim
bütün hastalıklarımızın aslında düşüncelerimizden kaynaklı olduğunu okumuştum o kitapta ben
Bu mevzuda sizde bir hata yok. Kadin neden sinirli sinirli konusmus anlamadim.
Yalniz kizlar diger cekingen davranislariniz icin sunu soyleyebilirim. Her seyin ilki zordur, ikincisi o kadar kolay gelir ki... ve bu problemleriniz cogu insanda gorulen seyler. Kendi kendinize asabileceginiz seyler yani.
Bir kere tek basiniza sinemaya gidin, bir kere hocalariniza soru sorun bakin gorun ikincisini yapmak ne kadar kolay gelecek goreceksiniz. :)
Sosyal fobiyi araştırıcam teşekkürler, annem sürekli davranışlarımı eleştirdiği için de panik halinde oluyorum aman yine yanlış bişey mi söyledim diye. Çok daha başka psikolojik sorunlarım var aslında, belki onlara da bağlı olabilir bilemiyorum
Ya açıkçası ben anormal olduğunu düşünmüyordum davranışımın, karın ağrım vardı vs. bir sürü sebepten midem almıyordu yemek. Kadına da aç olmadığımı söylmiştim zahmet etmeyin falan diye, ki ona rağmen yedim ben. Sevmediğim şeyi de yiyemem değil mi?
Iki yorumu birden alintilamayi bilmedigim icin alintilamadan cevap veriyorum. Ilkinin zaten kolay olmayacagini biliyorsunuz.
Utanip sikilsaniz da kulaklariniza kadar kipkirmizi olsaniz da hatta kekeleseniz de bunlari bilerek davranirsaniz bence cozersiniz.
Ilki zaten mukemmel bir sekilde olmayacak. Yaslariniz da kucuktur diye tahmin ediyorum. Belki de yaniliyorumdur ama kac yas olursa olsun sizden baska size care olabilecek kimse yok bu durumda.
benim yaş 25
sağolun öneriniz için elimden geleni yapmaya çalışacağım
birden fazla yazıyı alıntı yapabilmek için de alıntı ile cevapla yazısının yanında bir tane daha simge var ya hangi yazıları alıntılamak istiyorsanız oraya tıklayın istediğiniz kadar alıntı yapabilirsiniz o şekilde
Geçen gün arkadaşıma gittim, arada bir giderim zaten evlerine arkadaşım da bize gelir.
Babannesi gelmişti memleketten (Yunanistadan), kadın benim de göçmen olduğumu öğrenince sevindi sorular falan sormaya başladı. Dedim tamam iyi bir başlangıç yaptım şu ana kadar pot herhangi bir pot kırmadım.
Çünkü kendimi artık insan içinde nasıl davranmasını bilmeyen biri olarak görüyorum ve büyük ihtimalle de öyleyim zaten. Soğuk bir insan olduğumu düşünüyorum duygularımı çok belli edemem, ama içimden gelmediği gibi de davranamam. En basitinden evden ayrılırken acaba kapıdan çıkarken mi hoşçakalın desem şimdi mi desem annesini öpsem mi vs diye bin kez düşünüyorum. Çekindiğimden bazen hoşgeldiniz bile diyemiyorum erkeklere. Gören biri bu kız hiç insan içine çıkmamış heralde der. Bazen olmayacak cevaplar veriyorum yanlış anlaşılıyorum ukala diyorlar bir de arkamdan. Halbuki demek istediğim tam tersi. Kendimi tam anlatamadım ama. Mesela sıcakkanlı değilim sanırım, olamıyorum da. Patavatsız mıyım neyim bilmiyorum ama bu durumum beni çok üzüyor.
Neyse olaya dönüyorum. Evlerine gittiğimde annesi yemek vaktine denk gelmişsem benim de önüme koyar sağolsun. (Tabi yedikten sonra elinize sağlık yemekler çok güzeldi demeyi bile beceremiyorum, yani söylüyorum ama ağzımın ucuyla. Demek istemedğimden değil çok çekingenim sanırım)
Ben de tam çıkacaktım hava karardı saat 10 falan oldu. Bir yarım saat daha kal yemek yiyelim diye ısrar etti. Annem de çok kızıyor geç kalmama ben de o yüzden çekindim yok ben gideyim falan diyorum ama annem kızar diyemiyorum. Neyse annemi aradım izin aldım. İki haftadır sınavlarla uğraşıyorum sabahlamaktan canım çıkmış üstüne önceki gün adet olmuşum ve gece 4te uyumuşum sınav için, ve o gün de arkadaşımla bütün sıcakta ordan oraya gidip durduk hastanede işimiz olduğu için. Bir de sanırım sağlık problemim var sıcağa ve fiziksel harakete gelemiyorum hemen yoruluyorum. Sıcak olduğu için tüm iştahım kesildi o gün. Yemekte de çorbayı içtim, annesi et sevmez misin diye sordu (normalde yerdim, sevmediğim şey bile önüme koysolar zorlana zorlana yiyorum) ama o gün çok fenaydım kendimi zorlamak istemedim, sevmem değil de yiyemiyorum biber ve et dedim. Kadın hasbinallah, ya falan dedi. Kötü bişey söylediğimi düşünmemiştim ama çok utandım o öyle deyince. Sonra nohut koyayım dedi, ben de sağolun ama ben doydum zaten toktum falan demeye çalıştım ama biraz sesini yükseltti koyayım falan dedi. Ben de aman bu kız da hiçbişey beğenmiyor heralde diye düşündü sinirlendi diye düşündüm. Nohut koydu önüme onu da zorlana zorlana yedim. Kadın diyor ki tüh bilemedim ben yemeyeceğini yoksa ısrar etmezdim falan dedi. Kalmak istemedğimi düşündü heralde bir de ben annem kızar diye endişe ettiğimden bahsedince evet haklısın annen kızabilir ama yaz için bu vakit normal falan dedi, öyle söyleniyor kırıldı mı bilemiyorum.
Sizce benim yaptığım yanlış mıydı? Bunun için burda konu açılmaz biliyorum ama artık hareketlerimin hepsi patavatsızca geliyor bana, neyin normal olduğunu anlayamıyorum
Sosyal fobiniz olabilir mi? Bir zamanlar Wolfrog oyleydi de
bir zamanlar dediğinize göre yenmişsiniz tebrik ederim
darısı başımıza
Geçen gün arkadaşıma gittim, arada bir giderim zaten evlerine arkadaşım da bize gelir.
Babannesi gelmişti memleketten (Yunanistadan), kadın benim de göçmen olduğumu öğrenince sevindi sorular falan sormaya başladı. Dedim tamam iyi bir başlangıç yaptım şu ana kadar pot herhangi bir pot kırmadım.
Çünkü kendimi artık insan içinde nasıl davranmasını bilmeyen biri olarak görüyorum ve büyük ihtimalle de öyleyim zaten. Soğuk bir insan olduğumu düşünüyorum duygularımı çok belli edemem, ama içimden gelmediği gibi de davranamam. En basitinden evden ayrılırken acaba kapıdan çıkarken mi hoşçakalın desem şimdi mi desem annesini öpsem mi vs diye bin kez düşünüyorum. Çekindiğimden bazen hoşgeldiniz bile diyemiyorum erkeklere. Gören biri bu kız hiç insan içine çıkmamış heralde der. Bazen olmayacak cevaplar veriyorum yanlış anlaşılıyorum ukala diyorlar bir de arkamdan. Halbuki demek istediğim tam tersi. Kendimi tam anlatamadım ama. Mesela sıcakkanlı değilim sanırım, olamıyorum da. Patavatsız mıyım neyim bilmiyorum ama bu durumum beni çok üzüyor.
Neyse olaya dönüyorum. Evlerine gittiğimde annesi yemek vaktine denk gelmişsem benim de önüme koyar sağolsun. (Tabi yedikten sonra elinize sağlık yemekler çok güzeldi demeyi bile beceremiyorum, yani söylüyorum ama ağzımın ucuyla. Demek istemedğimden değil çok çekingenim sanırım)
Ben de tam çıkacaktım hava karardı saat 10 falan oldu. Bir yarım saat daha kal yemek yiyelim diye ısrar etti. Annem de çok kızıyor geç kalmama ben de o yüzden çekindim yok ben gideyim falan diyorum ama annem kızar diyemiyorum. Neyse annemi aradım izin aldım. İki haftadır sınavlarla uğraşıyorum sabahlamaktan canım çıkmış üstüne önceki gün adet olmuşum ve gece 4te uyumuşum sınav için, ve o gün de arkadaşımla bütün sıcakta ordan oraya gidip durduk hastanede işimiz olduğu için. Bir de sanırım sağlık problemim var sıcağa ve fiziksel harakete gelemiyorum hemen yoruluyorum. Sıcak olduğu için tüm iştahım kesildi o gün. Yemekte de çorbayı içtim, annesi et sevmez misin diye sordu (normalde yerdim, sevmediğim şey bile önüme koysolar zorlana zorlana yiyorum) ama o gün çok fenaydım kendimi zorlamak istemedim, sevmem değil de yiyemiyorum biber ve et dedim. Kadın hasbinallah, ya falan dedi. Kötü bişey söylediğimi düşünmemiştim ama çok utandım o öyle deyince. Sonra nohut koyayım dedi, ben de sağolun ama ben doydum zaten toktum falan demeye çalıştım ama biraz sesini yükseltti koyayım falan dedi. Ben de aman bu kız da hiçbişey beğenmiyor heralde diye düşündü sinirlendi diye düşündüm. Nohut koydu önüme onu da zorlana zorlana yedim. Kadın diyor ki tüh bilemedim ben yemeyeceğini yoksa ısrar etmezdim falan dedi. Kalmak istemedğimi düşündü heralde bir de ben annem kızar diye endişe ettiğimden bahsedince evet haklısın annen kızabilir ama yaz için bu vakit normal falan dedi, öyle söyleniyor kırıldı mı bilemiyorum.
Sizce benim yaptığım yanlış mıydı? Bunun için burda konu açılmaz biliyorum ama artık hareketlerimin hepsi patavatsızca geliyor bana, neyin normal olduğunu anlayamıyorum
genelde en kibar en düşünceli insanlar,çekingenler içine kapanık, utangaç insanlar arasından çıkar.. bence fazla ince düşünüyorsunuz.. yazdıklarınızdan ben şunu çıkardım
..aklıızdan sürekli şunu söylesem ayıplanır mıyım böyle davransam kötü gözükür müyüm yada bunu söylesem yanlış anlarlar mı diye sürekli davranışlarınızı ölçüyorsunuz hatta kendinizi fazlaca eleştiriyorsunuz ... ben sizin harektlerinizde bi tuhaflık göremedim..gayet kibar görgülü davranmışsınız ama anneyi oldukça kaba buldum.. sevmiyor olabilirsiniz eti nohutu yada başka bişeyi..reddetmek kabalık değildir ki.. kadının verdiği nasıl bir tepkidir anlayamadım... hasbinallah nedir yahuu
Bence patavatsiz bi durum yok ortada. Ac degilsen degilsindir, sevmiyorsan sevmiyorsundur. Sirf karsindaki kirilmasin diye yemek zorunda degilsin. Belki istemekten cekiniyordur, ben yinede bi tabak da ona yapim diye düsünmüs olabilir.
Bende bazen sevmedigim bisey olunca yemiyorum. Artik tanidiklar bile ezberledi neyi yiyip yemedigimi. Takilma bukadar :))
bence sen degil ev sahibi patavatsız yani yemek istemiyorsan yemezsin bu kadar basit neden böyl ısrar kıyamet davranıyor anlamadım ne demek hasbinallah filan sen birşey yapmamışsın rahat ol canım
Yenmek zorundaydim. Telefonda bile konusamamak ne demek. Suan bir meslek sahibiyim, musterilerle rahat konusabiliyorum, hakkimi arayabiliyorum, insanlarla konusabiliyorum. Yoksa hala ev kiziydim.
Psikologa mı gittiniz acaba? Psikologa gitmeden yenmek mümkün müdür? :44:
Bir de avatarınızı çok beğeniyorumHangi dizi/film ? çok tadınık geliyor
Anlattığınız konuda sizin yaptığınız bir patavatsızlık yok bence. Sosyal fobi olayına da gelirsek, bir şeyleri yapmak zorunda olduğunuzda geçecektir diye düşünüyorum. Aileniz çok mu korumacıydı her şeyi onlar mı yaptı sizin yerinize?
Ben psikiyatriste gittim, durumumu biraz ağır buluca psikiyatriste yönlendirdi. Sosyal fobinin getirdiği anksiyete bozukluğuna bağlı olarak yeme problemi de vardı çünkü. 34 kg. ile dr. gittim... Sana tavsiyem, fazla ilerlemeden tedavini ol. Sonra başka rahatsızlıklar çıkabiliyor. Sosyal fobi hafife alınmayacak önemli bir hastalık.
Avatarımın hangi film olduğunu bilmiyorum. Sadece beni yansıtıyor.
Her şeyi onlar yapmadı ama benim bir şey yapmama da çok izin vermezlerdi. Annem en küçük olayda bile beceriksiz der hakaret eder özgüvenimi kırardı, hala da öyle. Mesela geçen seneye kadar oturduğumuz semtin dışına çıkmam yasaktı, sadece dersaneye gider gelirdim. Şimdi şehir dışından gelen rkadalarım bile İstanbulu benden iyi biliyorlar, ben nereye nasıl gidilecek bilmem mesela gitmeye de çekiniyorum. Mesela fatura ödenecek olsa tek başıma yapamam
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?