Okurken yazını o yıllar film şeridi gibi geçti önümden...
ınsan yaşarken fark edemiyor,
bir sobanın bize neleri kazandırdığını
ve ne acıdırki herşeyde olduğu gibi yitirdikten sonra değerini anlıyor insan
Güzel günlerdi.
Paylaşım için saol...
çok duygulandım sobalı bir evde büyüyen biri olarak.:çok üzgünüm:bir de sobanın bölmesine patates atar kumpir yapardık bol terayağ lı.Ne güzeldi herşey küçükken..İyi ki böyle büyümüşüm..
paylaşım için teşekkürleeer bende sobalı evde büyüdüm yazılanların bi çoğunu herkes gbi bende yaşadım ama o günlerin tadını çoook arıyorum gerçekteeen o günler aklıma geldi şimdi yaaa hüzünlendim hatta annem evde yokken sobayı yakmaya çalışıpta borulara devirip heryeri kurum yaptığım, kurutmak için kıyafetimi sobanın demirine asıp boruya değdirip yaktığım günleeer ahhhhhhhhh o günleeeeeeer :gitme:
bende 8 yaşıma kadar sobalı evde büyüdüm,farkında olmadan yazıda kendimi buldum,vay be demek bu yüzden ben hala bütün kapıları kapatıyorum,yazın bile yorganla yatıyorum
hele köyde sobanın yanında leğende yıkanmak o kadar güzeldiki...hiçbişeye değişmem..o zamanlar bizim için bi seremoniydi bu,sobanın yanında yıkanmak çok özel bişeydi..şimdi azıcık terlesen duşa giriyim diyosun..
Hey gidi günler..Ben de okuldan geldikten sonra karnımı doyurup,sobanın yanına annemin koyduğu minderin üstüne yatıp ,ayaklarımı sobaya dayayarak uyumaya bayılırdım...opuyorumnanaktan
Evlenene kadar baba evınde soba ıle buyudum.Sabah okula gıderken telden onluklerımı alırdım ben de. Kardesım sobaya dokunmasın dıye bekcılık de yaptım :) Haftasonlar soba ustunde kızartılan ekmegın tadı hala damagımda.Dogalgazı acmaya korkuyo ınsan. Hem o kadar para verıyorsun hem de odada dogalgaz yanmasına ragmen hırka ıle oturuyorsun pof.
bende sobalı bir evde büyüdüm ne güzeldi hiçbirşey yapay deildi herşey çok doğaldı. keşke yine sobalı evler ve çocukluğunu doya doya yaşayan çocuklar olabilse. paylaşımın çok güzel o hiç unutamadığım yıllarımı hatırladım
Sıcacık sobanın yanından çıkıp, buz gibi tuvalete gitmeye üşendiği için, sürekli çişini tutan çocuktur. delikafadulden Tabi tutmakta bir yere kadar, son anda koşarak yetişilen tuvaletten, yine koşarak dönülür sıcacık odaya.
Annesi sabah hazırladığı tereyağlı ekmekleri, sobanın üstünde ısıtır. Önüne pasta konsa, bu kadar keyifle yenemez.
En zoru geceleri o sıcacık odayı bırakıp, buz gibi yatağa gitmektir. Hasta olunca başkadır tabi, anne hemen sıcak odada yatırıverir çocuğunu. Çocuk hasta olmayı sever bu yüzden. Hatta bazen numara bile yapar, karnım ağrıyor diye.
Bir de kestane ve fındık kavrulur akşamları o sobanın üstünde. Hiç bir tütsü ya da hiçbir koku insanda böylesine bir huzur yaratamaz.
(Yazı süpermiş ama çocukluğumu özledim ben şimdi.:çok üzgünüm:)