herkese merhaba....
ben bazı formlara yorum yapıyorum bir kere konu da açmıştım arkadaşlar....
ama artık yaşadıklarım okadar ağır geliyor ki ben sadece yazmak istedim....
çünkü ortada aşılamayacak çok sorunum yani sorunumuz var.....
6.5 yıllık evliyim 14 aylık bir oğlum var....doğumdan 5 gün önce başlayan kaynanayla ve eşimle yaşadığım bir olay bizi ne hallere getirdi....
kaynanamın eşime beni çekiştirmesiyle başladı herşey....ben bunu tansiyonum tavan yapmış bir şekilde hastaneden geldiğim vakit duydum....mart ayında gözyaşlarıma boğularak kaynana denilen o kadına utanmıyormusun dememle eşim beni baş düşmanı yaptı...
ve ben doğuma eşimle küs ve berbat birşekilde gittim....ve sonrası geldi...
yapılan bu büyük haksızlık yaşadığım bu travma beni depresyona kadar getirdi inanın tedavi görüyorum yeniden......ne anne olduğumu anladım ne aile olduğumuzu olaylar büyüdü....
ramazan bayramından bu yana eşimin ailesinin fertlerinin kafalarına göre habersizce yaptığı ziyaretler ve uzun kalışlarını geçtim bana hükmetmeye çalışmaları emretmeleri evimin ağası rollerine girmeleri ve eşimin de onları el üstünde tutup şımartmaları beni hiçe sayıp ezmesi onların hakaretleri beni heryerde rezil etmeleri hepsinden soğumama sebep oldu....
en sonda kaynanamın 2 aylık kalışında bebeğime anne sütü vermemi çeşitli bahanelerle kestirmeye eşi ve eşimi alet etmesiyle günlerce bebeğim ve benim ağlamama neden olan bu insancıklara içimde ne varsa döktüm ve daha fazla dayanamadım intihara teşebbüs ettim ama ben ölmedim....pişman oldum bebeğim için ayağa kalktım psikolojik tedavime onların yüzünden girdiğim bu durumdan ve onların yüzünden bıraktığım tedavime devam ediyorum şimdi....ve bütün bu yaşananlara istinaden boşanma davası açtık...dava sonrası sorunlar bitmedi psikolojik şiddetin yanına fiziksel şiddet eklendi karakollara kadar düştük yani okadar henüz işe başlamadım ve aynı evde kaldık ve ben ailemin yanına gitmeme rağmen ailemin bana attığı kazık yüzünden ortada kaldım ve eşim olacak adam ve ailemin elinde oyuncak oldum....bir oraya bir oraya gönderiliyorum....beni mahvettiler...kime inananacağıma kime güveneceğimi şaşırdım...bütün bunlara rağmen ben ailemi arıyor hala eşim olacak adama hizmet ediyorum....bir dava oldu avukatlar girdi artık devreye iş uzayacak çünkü çocuğumun velayetinde anlaşamıyoruz....bu adam bana vesayet davası açtırdı...düşünsenize depresyona sokan kendileri ve çocuğumu almak için akli dengesi yerinde değil diye dava açan yine bunlar....mahkeme geçici velayeti bana verdi...mahkemede bile çemkirdi bana hakim halime konuşmama durumuma bakarak geçici velayeti bana verdi....ağustosta vesayet davam haziran 18 de ikinci boşanma davam var....ayrıca bir de darp davasına katılacağım...bu adam başımı yaktı beni...elimde avucumda kalan birşey olmdığı için evden ayrılacağını söyleyerek eve geldim ama şimdi de gitmiyor...üstüne hem hakaret yiyorum hem de hizmet ediyorum....iş yapmasam olmuyor çocuğum var yemeği temizliği var...şimdi arkadaşlar ben bakıcı buldum çocuğuma kısmet olursa bu ay işe başlayacağım ve evimi ayıracağım ama nasıl olacak aile yok destek yok avukat parası bakıcı parası derken ben bu işten nasıl yol bulacağım kendime...vereceği 350 tl nafaka onu da vermiyor zaten aynı evdeyiz diye burnumun ucuna koyuyor mutfak masrafını en ufacık birşeyin hesabını yapıyor....ama kardeşine ihtiyacı olmadığı halde gitmiş 550 tlye fotoğraf makinesi almış bir de ben almadım diyor....ben bıktım arkadaşlar yaşadığım herşeye rağmen yinede çocuğuma bakıyorum depresyonuma rağmen normal bir durumdayım gibi herşeyimi yapıyorum ama bu adama katlanamıyorum nefret ediyorum bazen....çocuğumuz ayda iki kez görme şansı var ama ben onları ayıramıyorum oğlum çok düşkün babası da ona ne yapacağım bilmiyorum oğlumuza çok haksızlık ettik...
Uzun oldu lütfen kızmayın bana bu duygularımın taştığı bir an.....belki içim rahatlar belki bana destek olursunuz diye yazdım bizi bu hale getirenlere ve eşime çok kırıldım asla ama asla affetmeyeceğim ....kırılmak değil bence ben bu insanlardan nefret ediyorum Allah affetsin hepsini.........
ben bazı formlara yorum yapıyorum bir kere konu da açmıştım arkadaşlar....
ama artık yaşadıklarım okadar ağır geliyor ki ben sadece yazmak istedim....
çünkü ortada aşılamayacak çok sorunum yani sorunumuz var.....
6.5 yıllık evliyim 14 aylık bir oğlum var....doğumdan 5 gün önce başlayan kaynanayla ve eşimle yaşadığım bir olay bizi ne hallere getirdi....
kaynanamın eşime beni çekiştirmesiyle başladı herşey....ben bunu tansiyonum tavan yapmış bir şekilde hastaneden geldiğim vakit duydum....mart ayında gözyaşlarıma boğularak kaynana denilen o kadına utanmıyormusun dememle eşim beni baş düşmanı yaptı...
ve ben doğuma eşimle küs ve berbat birşekilde gittim....ve sonrası geldi...
yapılan bu büyük haksızlık yaşadığım bu travma beni depresyona kadar getirdi inanın tedavi görüyorum yeniden......ne anne olduğumu anladım ne aile olduğumuzu olaylar büyüdü....
ramazan bayramından bu yana eşimin ailesinin fertlerinin kafalarına göre habersizce yaptığı ziyaretler ve uzun kalışlarını geçtim bana hükmetmeye çalışmaları emretmeleri evimin ağası rollerine girmeleri ve eşimin de onları el üstünde tutup şımartmaları beni hiçe sayıp ezmesi onların hakaretleri beni heryerde rezil etmeleri hepsinden soğumama sebep oldu....
en sonda kaynanamın 2 aylık kalışında bebeğime anne sütü vermemi çeşitli bahanelerle kestirmeye eşi ve eşimi alet etmesiyle günlerce bebeğim ve benim ağlamama neden olan bu insancıklara içimde ne varsa döktüm ve daha fazla dayanamadım intihara teşebbüs ettim ama ben ölmedim....pişman oldum bebeğim için ayağa kalktım psikolojik tedavime onların yüzünden girdiğim bu durumdan ve onların yüzünden bıraktığım tedavime devam ediyorum şimdi....ve bütün bu yaşananlara istinaden boşanma davası açtık...dava sonrası sorunlar bitmedi psikolojik şiddetin yanına fiziksel şiddet eklendi karakollara kadar düştük yani okadar henüz işe başlamadım ve aynı evde kaldık ve ben ailemin yanına gitmeme rağmen ailemin bana attığı kazık yüzünden ortada kaldım ve eşim olacak adam ve ailemin elinde oyuncak oldum....bir oraya bir oraya gönderiliyorum....beni mahvettiler...kime inananacağıma kime güveneceğimi şaşırdım...bütün bunlara rağmen ben ailemi arıyor hala eşim olacak adama hizmet ediyorum....bir dava oldu avukatlar girdi artık devreye iş uzayacak çünkü çocuğumun velayetinde anlaşamıyoruz....bu adam bana vesayet davası açtırdı...düşünsenize depresyona sokan kendileri ve çocuğumu almak için akli dengesi yerinde değil diye dava açan yine bunlar....mahkeme geçici velayeti bana verdi...mahkemede bile çemkirdi bana hakim halime konuşmama durumuma bakarak geçici velayeti bana verdi....ağustosta vesayet davam haziran 18 de ikinci boşanma davam var....ayrıca bir de darp davasına katılacağım...bu adam başımı yaktı beni...elimde avucumda kalan birşey olmdığı için evden ayrılacağını söyleyerek eve geldim ama şimdi de gitmiyor...üstüne hem hakaret yiyorum hem de hizmet ediyorum....iş yapmasam olmuyor çocuğum var yemeği temizliği var...şimdi arkadaşlar ben bakıcı buldum çocuğuma kısmet olursa bu ay işe başlayacağım ve evimi ayıracağım ama nasıl olacak aile yok destek yok avukat parası bakıcı parası derken ben bu işten nasıl yol bulacağım kendime...vereceği 350 tl nafaka onu da vermiyor zaten aynı evdeyiz diye burnumun ucuna koyuyor mutfak masrafını en ufacık birşeyin hesabını yapıyor....ama kardeşine ihtiyacı olmadığı halde gitmiş 550 tlye fotoğraf makinesi almış bir de ben almadım diyor....ben bıktım arkadaşlar yaşadığım herşeye rağmen yinede çocuğuma bakıyorum depresyonuma rağmen normal bir durumdayım gibi herşeyimi yapıyorum ama bu adama katlanamıyorum nefret ediyorum bazen....çocuğumuz ayda iki kez görme şansı var ama ben onları ayıramıyorum oğlum çok düşkün babası da ona ne yapacağım bilmiyorum oğlumuza çok haksızlık ettik...
Uzun oldu lütfen kızmayın bana bu duygularımın taştığı bir an.....belki içim rahatlar belki bana destek olursunuz diye yazdım bizi bu hale getirenlere ve eşime çok kırıldım asla ama asla affetmeyeceğim ....kırılmak değil bence ben bu insanlardan nefret ediyorum Allah affetsin hepsini.........
Son düzenleme: