o zaman bir an evvel çocuk olmadann hayatınıza bakmanız kalıyor arada bağ bırakmadan çünkü huy değişmez yapıcılık yok düzenli bir aile yok aile hayatı anne baba çok gerekli düşşünün aileniz emek veriyor hakları var üstnüzde huzur olmaz küskünken evladında eviinde haklarını iki taraf helal edip kızım oğğlum annem babam diyenler mutlu huzurlu olur benimserler çiftler o vakit evliliği ancaAffedip mutlu olacak durum bırakmadılar kihayatımda olmalarına tahammül edemeyeceğim insanlar. İşte çıkar yol kalmıyor. Zaten çok uzun ömür biçemiyorum evliliğimize
Yani böyle kayın valileri kayın pederi değer veren gelinleri gördükçe imreniyorum. Onun ailesinin yanında benim ailem hep destek oldu bize hep yardım etti. Ama doğru huy değişmez. Bende çocuk istemiyorum zaten.o zaman bir an evvel çocuk olmadann hayatınıza bakmanız kalıyor arada bağ bırakmadan çünkü huy değişmez yapıcılık yok düzenli bir aile yok aile hayatı anne baba çok gerekli düşşünün aileniz emek veriyor hakları var üstnüzde huzur olmaz küskünken evladında eviinde haklarını iki taraf helal edip kızım oğğlum annem babam diyenler mutlu huzurlu olur benimserler çiftler o vakit evliliği anca
Öyle yapacağım gibi. Tayin durumum olana kadar gözlemleyeceğim. Zaten bu şehire eşim yüzünden geldim. Tayinden sonra yolumuza bakarız sanırımVerdiği sözleri tutmamış ayrıca caba da göstermemiş, çocuk planlamayın derim ve ısınız gücünüz var bekleyin gözlemleyin olmuyorsa hayırlısı olsun yolunuza bakın.
Evet kaç zaman ilaç kullandım. Eşim şunu demiyor, ben bu kızla tanıştığımda böyle sinirleri bozulmuş değildi ben ve ailem bu kızın sinirlerini bozduk ilaç kullandı tedavi olmaya çalıştı bende yardımcı olayım aşalım demiyor. Kendi ettiklerinin farkında değil. Aynen oda az düşman değil.Canım sanada yazık yaa baksana destek almışsın ilaç kullanmışsın. Değdi mi? Sağlığından önemli mi?
Bu devirde sevgi bulunmuyo demişsin.
Nerden biliyorsun hayatın insanın karşısına ne çıkaracağını.
Telefonlar da gizlenmeye başlanmış.
Ailesi sana hakaret ettiği halde görüşmeye devam etmesi falan.
Kocam dostum olsun dünya düşmanım olsun dicem ama, kocanda az düşman değil.
Teşekkür ederim yorumlarınız için. Desteğiniz için. Bende mutlu olmak istiyorum. Ben söylemeden kendi kendine düşünüp benim incineceğim şeyleri yapmasın istiyorum.vaattler söylenmeden yapılır o zaten çıkarsız sevgi gerçek olur bu evlilikte deneyim oluyor , hassta oluup huzursuz olmaya değmez ömüe boyu mesajjları okudum tek çıkışın sana değer verecek kişileri buluna dek ayaklarınnın üstünde durman 1kerelik yaşam ...mutlu olma inancını kaybettme
Teşekkür ederim yazdıklarınız için. Eşimin ailesine karşı birşey hissetmiyorum. En güzel günümü zindan ettiler, neler neler yaptılar. Şimdi affetsem, neden çektim onca şeyi. Hem içimden bile gelmiyor. Açıkcası sırf eşim içinde kendime olan saygımı iyice yitirmek istemiyorum. Hakaretler, el kaldırmalar vs çok çirkin şeyler. Kendileri kavga etmeyi seven çıkarcı kişilermiş, uzaktan bir akrabaları düğünde annemin yanına gelip bunlar çok çingenedir kızın kendini ezidirmesin demişler, ben bunu ne kadar zaman sonra öğrendim. Ben elimden geleni yaptığıma inanıyorum. Eşime kör kütük aşıkmışım ki demek ki görmemişim, değişir diye umut etmişim. Sema Maraşlının bir kaç kitabı var bu kitaba da bakacağım teşekkürlerMalesefki erkeğin ailesiyle ara iyi olmayınca evde de huzur olmuyor.Genel olarak topiclerde işlenen konulara ve tecrübelerime dayanarak söylüyorum iyi düşünün tartın kendinizi dolduruşa getirmeyin başkaları tarafından da dolduruşa gelmeyin.Affetmek nefsimize zor geliyor ama affedince de ruh hafifliyor özgüven artıyor.Boşandıktan sonra da mutlu olacağınız garanti değil. Oluşan durumları iyiye çevirebilmek için size düşen şeylerin hepsini yaptınız mı diye muhasebe edin.Bir de yazar Sema Maraşlının Evlilik Okulu kitabını öneririm gerçekten bir evlilikte yaşanan her türlü soruna güzel çözümler sunuyor.Allah yardımcınız olsun umarım dünya ve ahiretiniz adına güzel kararlar alırsınız
Teş
Teşekkür ederim yorumlarınız için. Desteğiniz için. Bende mutlu olmak istiyorum. Ben söylemeden kendi kendine düşünüp benim incineceğim şeyleri yapmasın istiyorum.
son sorum eşinizi olmasını istediğiniz gibi oluncamı seveceksinizsiniz yoksa olduğu gibimi ,kişi değişmez çünkü hatırlatim bu onun huyu ! koşullu ilişkiyee dönüşmüş sevgi bu deil
Ben eşimi zaten seviyordum ama yaptıkları yüzünden gittikçe uzaklaştığımı hissediyorum. Her seferinde öyle yapmayacağım böyle etmeyeceğim dedi ama umursamaz tavırları yüzünden iyice yıprandım. Böyle olacağını bilsem zaten evlenmezdim. Eşimede dedim defalarca madem bu şekilde devam edecektik ne diye kandırdın beni. Sonuçta evlendiğim insandan neler beklediğimi nasıl bir evlilik istediğimi anlatmıştım ona.
Aslında şöyle. Ailesiyle bir sıkıntım yoktu düğün günümden bir gün önce yapmadıkları kalmadı neye uğradığımı şaşırdım. Ertesi sabah kalkıp kuaföre gidecekken terk edemedim eşimi. Belki terk etmeliydim birbirimize göre değiliz diyip. Huy değişmez bunu yaşayarak öğrendim. Gerçekten biz birbirimize göre değilmişiz demek ki. Sonuçta üzüle üzüle evlilik bana zindan ola ola onu böyle kabul edeyim diyemem kibu da yanlış bir düşünce aslında ailesi ni sevmeyip evvlendiğin gibbi çünkü kişiler değişmiyor beklentiler yoruyor olduğu gibi sevebilceğin biri olmadığı için karşında olmasını istediğin kişiliği bekliyorsun oysa ailemizde iken kişiliklerimiz oluşuyor o da değişicem deyip çabasız ilişkiyi devam edeceğini sanıyor tabbi eski gerçek haline kişiliğine dönüyor can çıkıyor huy asla aileden gördüğü neyse o ..kişi neyse o dur kısaca baştan sona
merhaba evlilik çok agır bişey kaldırması çok zor ve erkekler herzaman lider bu degişmiyor bence herkes mutlu ben mutsuzum diye düşünmeyin çünkü herkesin ailesinde birçok problem var emin olun bende çok şey yaşadım eşimin annesinden eşimden 2.5 sene oldu hala yaşıyorum ama sevgime yenik düşüyorum bence sabret çünkü başkası iyi olmuycak onunda farklı problemleri olucak insanız hepimiz farklıyız sonuçta ama yok ben çok yoruldum diyorsanız tabiyki birşey diyemeyiz bu sizin seçiminizArkadaşlar merhaba. Benim problemim evliliğimde yaşadığım olumsuzlukları unutamamam. Ve daha da önemlisi eşimin çaba göstermemesi.
Belki de bir çoğumuz yaşadı erkeğin ailesi yüzünden nişan dönemi sıkıntılar, düğün gününün ziyan olması ve sonrasında gelen problemler... Ben nişan dönemi bana yapılanları, düğünden bir gün önce yapılanları hazmedemiyorum. Düğünden önce öyle çirkin şeyler yaşadım ki eşim o zaman ayaklarıma sarıldı ağladı yalvardı ondan vazgeçmemem için ve sözler verdi herşey burada kalacak biz yuvamız gidip istediğimiz hayatı yaşayacağız diye.Aslında belki aşardım ama evliliğimizin ilk senesinde eşim aradaki mesafeyi koruyamadı. Ailesiyle telefonda konuşup dolup gelip bana çattı vs. Bu süre içinde eşimin ailesiyle görüşmedim, çünkü görüşmemi gerektirecek bir ortam bırakmadılar. (hakaret ettiler, herkesin önünde rezil ettiler, hatta birisi el kaldırmaya kalktı. Bunu yazayım ki lütfen eşinin hatrı için görüşmeliydin vs demeyin, ben sevgimin hatrına evlendim o durumda zaten) 2 yılı geçti 3. yılımızdayız ancak eşim bu geçen zamanda gerek yalanlar söyleyerek gerek arkamdan iş çevirerek güvenimi kırdı. O kadar zor zamanlar geçirdim ki psikolojik destek aldım ilaç kullandım. Ama farkettim ki eşim düzelmediği müddetçe içimdeki yaraları sormadığı müddetçe ilaçlar beni sadece duyarsızlaştıracak. 4 ay önce bir kriz çıktı aramızda, ben saatlerce ağladım moral bozukluğu sebebiyle, ertesi gün yola çıkacaktım ve bir kaç ay ayrı kalacaktık iş gereği. Yanına gittim, bak zamanımız değerli yarın gideceğim neden böyle oluyor uzatmayalım sarılalım dedim ama oralı olmadı. Beni umursamadı. Ben işimin olduğu şehre geldim ertesi ay tekrar onun yanına gittiğimde yemeğe çıktık, pişman olduğunu bana çok hatalar yaptığını bundan sonra incitmeyeceğini öfke kontrol kitapları aldığını okuyacağını vs söyledi, diller döktü ve evliliğimiz için 2.şansı verdim. 1 hafta 10 gün önce bayram dönüşü annem ve kardeşimi bizim yaşadığımız ile davet ettik. Akşam 11 de ben yattım annemler kendi odalarında eşim de tv izliyordu. 12 gibi uyandım eşimin yanına gittim uykun gelmedi mi hadi gel dedim beni geçiştirdi (adamın uykusu gelmemiş olabilir, ama ondan önceki gün de aynısı oldu, bende özlüyorum sarılıp uyumak istiyorum, zaten araya bayram girdi şehir dışı git gel erken kalk vs yorgunluk oldu) baktım telefonları yanında, iyi madem ben bunları alayım sende oylanacak birşey bulma gel dedim. Normalde asla takılmaz, telefonlarımız tablet bilgisayarlarımız ortadadır. Bu sefer hayır vermiycem diyip telefonu aldı elimden niye vermiyorsun ne var bunda dedim. Vermiycem diyip durdu, o an birşey saklıyorsun demek ki dedim, ki ben birşey sakladığı amacıyla almadım telefonu yani alıp kurcalayacak değildim. Sonra bağırdı vs vermiycem diye. Bu hareketi ani çıkışları bana tekrar geçmişi depreştirdi. Sanki yine arkamdan iş çevirmiş gibi yalan söylemiş gibi. O sırada annem uyandı, eşim aldı yastığını diğer odaya gitti vs. Evde misafir varken rezillik çıktı yani. Benim sinir olduğum nokta normal zamanda ses çıkarmayan adam neden bu vakit çıkardı. Ben zaten geçmişi unutmaya çalışıyorum ama yardımcı olacağına duygularımı depreştiren hareketlerde bulundu ve ben kriz halindeyken ağlarken yanımda olacağına hep karşımda durdu.
Şimdi gelip şaka yapıyor sarılıyor ama benim içim soğutuyor. Kaç zaman oldı hala evlilik otursun diye bekliyorum. Ben ona güvenemiyorum, 2 yıl geçse de 20 yıl geçsede değişmez gibi geliyor.
Yaklaşık 8 9 ay sonra tayin olabilirim. O zaman boşanmayı düşünüyorum. Bir yanımda sevgi kolay bulunmuyor diyor ama etrafımda evliler hep mutlu bense gelinliği giydiğim günden beri ağlıyorum.
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
telefonda birşey mi var ki acaba mesajlar vsArkadaşlar merhaba. Benim problemim evliliğimde yaşadığım olumsuzlukları unutamamam. Ve daha da önemlisi eşimin çaba göstermemesi.
Belki de bir çoğumuz yaşadı erkeğin ailesi yüzünden nişan dönemi sıkıntılar, düğün gününün ziyan olması ve sonrasında gelen problemler... Ben nişan dönemi bana yapılanları, düğünden bir gün önce yapılanları hazmedemiyorum. Düğünden önce öyle çirkin şeyler yaşadım ki eşim o zaman ayaklarıma sarıldı ağladı yalvardı ondan vazgeçmemem için ve sözler verdi herşey burada kalacak biz yuvamız gidip istediğimiz hayatı yaşayacağız diye.Aslında belki aşardım ama evliliğimizin ilk senesinde eşim aradaki mesafeyi koruyamadı. Ailesiyle telefonda konuşup dolup gelip bana çattı vs. Bu süre içinde eşimin ailesiyle görüşmedim, çünkü görüşmemi gerektirecek bir ortam bırakmadılar. (hakaret ettiler, herkesin önünde rezil ettiler, hatta birisi el kaldırmaya kalktı. Bunu yazayım ki lütfen eşinin hatrı için görüşmeliydin vs demeyin, ben sevgimin hatrına evlendim o durumda zaten) 2 yılı geçti 3. yılımızdayız ancak eşim bu geçen zamanda gerek yalanlar söyleyerek gerek arkamdan iş çevirerek güvenimi kırdı. O kadar zor zamanlar geçirdim ki psikolojik destek aldım ilaç kullandım. Ama farkettim ki eşim düzelmediği müddetçe içimdeki yaraları sormadığı müddetçe ilaçlar beni sadece duyarsızlaştıracak. 4 ay önce bir kriz çıktı aramızda, ben saatlerce ağladım moral bozukluğu sebebiyle, ertesi gün yola çıkacaktım ve bir kaç ay ayrı kalacaktık iş gereği. Yanına gittim, bak zamanımız değerli yarın gideceğim neden böyle oluyor uzatmayalım sarılalım dedim ama oralı olmadı. Beni umursamadı. Ben işimin olduğu şehre geldim ertesi ay tekrar onun yanına gittiğimde yemeğe çıktık, pişman olduğunu bana çok hatalar yaptığını bundan sonra incitmeyeceğini öfke kontrol kitapları aldığını okuyacağını vs söyledi, diller döktü ve evliliğimiz için 2.şansı verdim. 1 hafta 10 gün önce bayram dönüşü annem ve kardeşimi bizim yaşadığımız ile davet ettik. Akşam 11 de ben yattım annemler kendi odalarında eşim de tv izliyordu. 12 gibi uyandım eşimin yanına gittim uykun gelmedi mi hadi gel dedim beni geçiştirdi (adamın uykusu gelmemiş olabilir, ama ondan önceki gün de aynısı oldu, bende özlüyorum sarılıp uyumak istiyorum, zaten araya bayram girdi şehir dışı git gel erken kalk vs yorgunluk oldu) baktım telefonları yanında, iyi madem ben bunları alayım sende oylanacak birşey bulma gel dedim. Normalde asla takılmaz, telefonlarımız tablet bilgisayarlarımız ortadadır. Bu sefer hayır vermiycem diyip telefonu aldı elimden niye vermiyorsun ne var bunda dedim. Vermiycem diyip durdu, o an birşey saklıyorsun demek ki dedim, ki ben birşey sakladığı amacıyla almadım telefonu yani alıp kurcalayacak değildim. Sonra bağırdı vs vermiycem diye. Bu hareketi ani çıkışları bana tekrar geçmişi depreştirdi. Sanki yine arkamdan iş çevirmiş gibi yalan söylemiş gibi. O sırada annem uyandı, eşim aldı yastığını diğer odaya gitti vs. Evde misafir varken rezillik çıktı yani. Benim sinir olduğum nokta normal zamanda ses çıkarmayan adam neden bu vakit çıkardı. Ben zaten geçmişi unutmaya çalışıyorum ama yardımcı olacağına duygularımı depreştiren hareketlerde bulundu ve ben kriz halindeyken ağlarken yanımda olacağına hep karşımda durdu.
Şimdi gelip şaka yapıyor sarılıyor ama benim içim soğutuyor. Kaç zaman oldı hala evlilik otursun diye bekliyorum. Ben ona güvenemiyorum, 2 yıl geçse de 20 yıl geçsede değişmez gibi geliyor.
Yaklaşık 8 9 ay sonra tayin olabilirim. O zaman boşanmayı düşünüyorum. Bir yanımda sevgi kolay bulunmuyor diyor ama etrafımda evliler hep mutlu bense gelinliği giydiğim günden beri ağlıyorum.
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
nişanlılık dönemi ve düğünü hep görmezden geldim ailemde sorun çıkmasın diye umursamadı olay büyürdü ama biz büyütmedik şuan öğreniyorum eşimin ailesinin zamanında neler yaptığını insan yaşattığını yaşıyor kimseden yüz çevirmeyen ben yüzlerine bakmıyorumsebep demek ki buymuş dedim ilahi adalet...biraz görmezden gelin geçmişi değiştirmek imkansız eşiniz kaç yaşında ki ailesinin lafına bakıyor susan kazanıyor bence susup keyfinize bakın eşinizin dikkat çekmek için telefonu vermediğini düşünüyorum.Arkadaşlar merhaba. Benim problemim evliliğimde yaşadığım olumsuzlukları unutamamam. Ve daha da önemlisi eşimin çaba göstermemesi.
Belki de bir çoğumuz yaşadı erkeğin ailesi yüzünden nişan dönemi sıkıntılar, düğün gününün ziyan olması ve sonrasında gelen problemler... Ben nişan dönemi bana yapılanları, düğünden bir gün önce yapılanları hazmedemiyorum. Düğünden önce öyle çirkin şeyler yaşadım ki eşim o zaman ayaklarıma sarıldı ağladı yalvardı ondan vazgeçmemem için ve sözler verdi herşey burada kalacak biz yuvamız gidip istediğimiz hayatı yaşayacağız diye.Aslında belki aşardım ama evliliğimizin ilk senesinde eşim aradaki mesafeyi koruyamadı. Ailesiyle telefonda konuşup dolup gelip bana çattı vs. Bu süre içinde eşimin ailesiyle görüşmedim, çünkü görüşmemi gerektirecek bir ortam bırakmadılar. (hakaret ettiler, herkesin önünde rezil ettiler, hatta birisi el kaldırmaya kalktı. Bunu yazayım ki lütfen eşinin hatrı için görüşmeliydin vs demeyin, ben sevgimin hatrına evlendim o durumda zaten) 2 yılı geçti 3. yılımızdayız ancak eşim bu geçen zamanda gerek yalanlar söyleyerek gerek arkamdan iş çevirerek güvenimi kırdı. O kadar zor zamanlar geçirdim ki psikolojik destek aldım ilaç kullandım. Ama farkettim ki eşim düzelmediği müddetçe içimdeki yaraları sormadığı müddetçe ilaçlar beni sadece duyarsızlaştıracak. 4 ay önce bir kriz çıktı aramızda, ben saatlerce ağladım moral bozukluğu sebebiyle, ertesi gün yola çıkacaktım ve bir kaç ay ayrı kalacaktık iş gereği. Yanına gittim, bak zamanımız değerli yarın gideceğim neden böyle oluyor uzatmayalım sarılalım dedim ama oralı olmadı. Beni umursamadı. Ben işimin olduğu şehre geldim ertesi ay tekrar onun yanına gittiğimde yemeğe çıktık, pişman olduğunu bana çok hatalar yaptığını bundan sonra incitmeyeceğini öfke kontrol kitapları aldığını okuyacağını vs söyledi, diller döktü ve evliliğimiz için 2.şansı verdim. 1 hafta 10 gün önce bayram dönüşü annem ve kardeşimi bizim yaşadığımız ile davet ettik. Akşam 11 de ben yattım annemler kendi odalarında eşim de tv izliyordu. 12 gibi uyandım eşimin yanına gittim uykun gelmedi mi hadi gel dedim beni geçiştirdi (adamın uykusu gelmemiş olabilir, ama ondan önceki gün de aynısı oldu, bende özlüyorum sarılıp uyumak istiyorum, zaten araya bayram girdi şehir dışı git gel erken kalk vs yorgunluk oldu) baktım telefonları yanında, iyi madem ben bunları alayım sende oylanacak birşey bulma gel dedim. Normalde asla takılmaz, telefonlarımız tablet bilgisayarlarımız ortadadır. Bu sefer hayır vermiycem diyip telefonu aldı elimden niye vermiyorsun ne var bunda dedim. Vermiycem diyip durdu, o an birşey saklıyorsun demek ki dedim, ki ben birşey sakladığı amacıyla almadım telefonu yani alıp kurcalayacak değildim. Sonra bağırdı vs vermiycem diye. Bu hareketi ani çıkışları bana tekrar geçmişi depreştirdi. Sanki yine arkamdan iş çevirmiş gibi yalan söylemiş gibi. O sırada annem uyandı, eşim aldı yastığını diğer odaya gitti vs. Evde misafir varken rezillik çıktı yani. Benim sinir olduğum nokta normal zamanda ses çıkarmayan adam neden bu vakit çıkardı. Ben zaten geçmişi unutmaya çalışıyorum ama yardımcı olacağına duygularımı depreştiren hareketlerde bulundu ve ben kriz halindeyken ağlarken yanımda olacağına hep karşımda durdu.
Şimdi gelip şaka yapıyor sarılıyor ama benim içim soğutuyor. Kaç zaman oldı hala evlilik otursun diye bekliyorum. Ben ona güvenemiyorum, 2 yıl geçse de 20 yıl geçsede değişmez gibi geliyor.
Yaklaşık 8 9 ay sonra tayin olabilirim. O zaman boşanmayı düşünüyorum. Bir yanımda sevgi kolay bulunmuyor diyor ama etrafımda evliler hep mutlu bense gelinliği giydiğim günden beri ağlıyorum.
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?