- 14 Eylül 2020
- 35
- 15
- 38
- 31
- Konu Sahibi alohamora94
- #41
Aslında empati yapabilmen gerekiyor. Sen işteyken sabah vizitinde telefonla görüşebiliyor musun? Ekartörlük yaparken bir telefona bakayım diyebiliyor musun? İşteyken sana vakit ayıramaması çok normal.
Hele ki İstanbul Ankara gibi büyük şehirlerde ulaşım sıkıntısı, koştur koştur gel duş al, yemek hazırla, dinlen derken zaten işten sonra bile size yeterli vakti ayıramayabilir. İntern olduğuna göre en az 24 yaşındasın. Lisedeki gibi habire mesaj yazmalı, aramalı bir ilişki yaşayamazsınız.
Sana pratisyen olarak tavsiyem internlükte tusa ne kadar kasarsan sonrası o kadar rahat oluyor. Hayatında olup olmayacağı bile belli olmayan bir insan için bundan sonraki 40 seneni etkileyecek branş seçimini riske atma. Çalıştığın kardır. Pratisyenken tus çalışmak çok zor. Ben şu an atamalar ile erkek arkadaşımın yakınında bir yerde çalışıyorum. Mesafe sorununu çözmüş olduk ama tus benim için hallolmadı hala. Erkek arkadaşıma kavuştum ama tus olmadı. Şimdi geçmişe dönüp bakınca Erkek arkadaşımı keşke daha çok arasaydım demiyorum ama keşke daha çok çalışsaydım da asistanlığa başlasaydım diyorum. Bu söylediğimi bir sene sonra sen de zorunlu görevinde anlayacaksın![]()
Düşündüğüm zaman erkek arkadaşım da aynı şeyi söylüyor. Senin için şuan hayatının merkezi TUS olmalı diyor. TUS şuan benden de ilişkimizden de önemli diyor ama ben kendimi alıkoyamıyorum ya