- 12 Aralık 2012
- 1.898
- 2.220
- 333
İyi akşamlar hanımlar,
Öncelikle 34 yaşımda 8 yıllık evli, bir çocuk annesiyim. Özel sektör çalışanıyım.
Babam 10 sene önce vefat etti. Annem, erkek kardeşim ve ben kaldık. Sorunum annemle. Ben mi abartıyorum tarafsız gözlerden de yorum istiyorum.
Biz hiç öyle canım cinim anne kız olmadık. Ayda 1-2 belki öperdi. Evin büyüğü benim. Nişanlandım. Nişanlı kızsın baban yok dolanıyosun diye burnumdan getirdi. Onun yüzünden düğünü öne çektik. Düğün günümde bile benimle konuşmuyodu. Evden küs çıktım. Nedeni ne diye sorarsanız. Düğün salonunun parası ortadan verilecek diye
Balayından geldim panik atak geçirdi. Neyse günümüze gelirsek 6 aydır şehirde gitmediği psikiyatrist kalmadı. İçinde darlık varmış geçmiyormuş. Abartmıyorum sanırım 12 doktor dolaştık. Daha fazla da olabilir. Çünkü son bir haftada 3 taneye daha gitti. Yatarak tedavide gördü. Her akşam iş çıkışı yanındaydım.
Bu süreçte kriz geçiriyorum diye aradı işten çıktım acile götürdüm. İşten izin aldım hastaneye götürdüm. Kaç defa saymadım bile. Akşam iş çıkışı acile götürdüm. Kardeşim olacak erkek evlat yok ortalarda o çalışıyo benim ki iş değil.
Bu sırada mesleğim için yükseleceğim sınava da hazırlanıyorum. Bana dediği; sende niye o kadar çabalıyosun işin sana yeter. Kocan çalışsın baksın.
En son benim için ne yaptın, bana bi çare bulamadınız, hayırsız evlat. Anne delirsin dolaşsın mutlu olurlar dedi. Orda bende kayış koptu. Sen ne bencil bir insansın nasıl bir annesin dedim. Yaptıklarım nasıl hiç olabiliyo ya. Bundan sonra ben yokum. Oğlun yapsın dedim çıktım. Teyzem olacak kadında bundan sonra buraya gelmesin gibi laf etti arkamdan duydum. Aramıyorum sormuyorum. Ben kendi zamanımdan kızımla geçireceğim zamandan ailemden çaldım. Haftasonları yanıma aldım. Dolaştırdım. Bunları yaparken ama surat 5 karış. İnsanı da dibe çekiyo. Turlara katıl sosyalleş bişey yap diyorum. Hastayım diye cırlıyo bana. Bende artık kaldıramıyorum.
Bende mi sorun nedir anlamadım.
Öncelikle 34 yaşımda 8 yıllık evli, bir çocuk annesiyim. Özel sektör çalışanıyım.
Babam 10 sene önce vefat etti. Annem, erkek kardeşim ve ben kaldık. Sorunum annemle. Ben mi abartıyorum tarafsız gözlerden de yorum istiyorum.
Biz hiç öyle canım cinim anne kız olmadık. Ayda 1-2 belki öperdi. Evin büyüğü benim. Nişanlandım. Nişanlı kızsın baban yok dolanıyosun diye burnumdan getirdi. Onun yüzünden düğünü öne çektik. Düğün günümde bile benimle konuşmuyodu. Evden küs çıktım. Nedeni ne diye sorarsanız. Düğün salonunun parası ortadan verilecek diye
Balayından geldim panik atak geçirdi. Neyse günümüze gelirsek 6 aydır şehirde gitmediği psikiyatrist kalmadı. İçinde darlık varmış geçmiyormuş. Abartmıyorum sanırım 12 doktor dolaştık. Daha fazla da olabilir. Çünkü son bir haftada 3 taneye daha gitti. Yatarak tedavide gördü. Her akşam iş çıkışı yanındaydım.
Bu süreçte kriz geçiriyorum diye aradı işten çıktım acile götürdüm. İşten izin aldım hastaneye götürdüm. Kaç defa saymadım bile. Akşam iş çıkışı acile götürdüm. Kardeşim olacak erkek evlat yok ortalarda o çalışıyo benim ki iş değil.
Bu sırada mesleğim için yükseleceğim sınava da hazırlanıyorum. Bana dediği; sende niye o kadar çabalıyosun işin sana yeter. Kocan çalışsın baksın.
En son benim için ne yaptın, bana bi çare bulamadınız, hayırsız evlat. Anne delirsin dolaşsın mutlu olurlar dedi. Orda bende kayış koptu. Sen ne bencil bir insansın nasıl bir annesin dedim. Yaptıklarım nasıl hiç olabiliyo ya. Bundan sonra ben yokum. Oğlun yapsın dedim çıktım. Teyzem olacak kadında bundan sonra buraya gelmesin gibi laf etti arkamdan duydum. Aramıyorum sormuyorum. Ben kendi zamanımdan kızımla geçireceğim zamandan ailemden çaldım. Haftasonları yanıma aldım. Dolaştırdım. Bunları yaparken ama surat 5 karış. İnsanı da dibe çekiyo. Turlara katıl sosyalleş bişey yap diyorum. Hastayım diye cırlıyo bana. Bende artık kaldıramıyorum.
Bende mi sorun nedir anlamadım.
size sabırlar diliyorum
