Ben konuşuyorum kızıyorum stresimi başka türlü atamıyorum diyor Rahatlayamayınca çok strese giriyorum seninle alakası yok dikkat etcem söz diyor ama nerde nasıl konuşacağını bilmiyor. Kardeşimin eşiyle mesela kavga etti konuşmuyor. Annem yanında kardeşimin eşinden bahsetti eşim anneme benim evimde o adamın adını geçirmeyin istemiyorum dedi küçük kızım o kim diye sordu eşimde bilmem ne yaptığımın çocuğu oluyor o kızım dedi annemin yanında çocuğun yanında şok oldum sonra çok özür dilerim bir an çok sinirlendim o yüzden çocuğun yanında ağzımdan kaçtı dedi. Söz veriyor gene yapıyor. Annem orda seslenmedi ama sonra tabi bana nasıl benim yanımda öyle konuşuyor arada sen varsın sen üzülme diye seslenmedim ama kendi konuşmasada küfür ettiği benim damadım oğluma küfür etmeye hakkı yok bir daha olursa susmycam cevabını vercem dedi. Hep ben mahcup oluyorum
Küfür etmek güzel bir davranış değil ancak yaşadıklarınıza benzer sorunlar bir dönem bende yaşadım, şöyle anlatayım ; eşim doğru bildiğini dan diye söyleyen bir adamdır, mesela biri geldi diğerinin arkasından dedikodu yapıyor, neden dedikodu yapıyorsun, git onun yüzüne söyle diye pat pat cevap verir. Kendisine kötü gelen bir duruma karşı asla susmaz, kendi kardeşleri bile ona huysuz der, küfürbaz der. Onu 20 yıldır tanırım, 8 yıldır da evliyiz bana tek bir kez küfür etmemiştir, sesini yükseltmemiştir, melek gibi bir adamdır evinde. Eşimi tanıdıkça anladım ki her ortama uymak istemiyor, kıyaslanmak istemiyor. dedikodu istemiyor verdiği tepkiler yanlış ama istekleri doğru. Bunu doğru ifade edebilmesi için zaman zaman destek oldum ona artık sürekli küfür etmiyor ama yine de kendini ifade etme şekli sert. Evliliğin ilk yıllarında insanlar bana eşimi şikayet ediyordu, bir kaç ay idare ettim bu durumu sonra da yapmasaydınız da işitmeseydiniz demeye başladım. Ben eşimin bu huyundan insanlara karşı net olmayı öğrendim, o şekilde de şikayet edene direk cevap verdim. Onlar zamanla sustu, eşimde törpülendi ama ben onun özünü anladım, siz de bunu denemek ister misiniz