Yurtdisina tasindigimdan beri kendime 1-2 arkadas edinmeye calisiyorum. Onlara da biryere kadar anlatabiliyorum.
yalnız 1 gün geçince sakinleşir durumu kabulleniyorum. Hah tam bu noktada amannnn sabaha zaten alışıyorsun çok da yıpratma kendini diyorum kendime. Bazen işe yarıyor bazen yaramıyorBir de ben cok tez canliyimdir. Ortada bir sorun varsa, biran once halletmeliyim diyen biriyim. Ama o an cozulemeyip de, 2. bir kisiyi beklemek zorunda kaldigimda ve o 2.kisi reaksiyon gostermediginde ya da onun derdi olmadigi icin keyfi gelip hemen cozme ihtiyaci hissetmedigi zaman, iste o nokta/an kafayi yeme noktam oluyor.
Belirsizlikle mucade edelememe hali, işte bunlari hep kaygılar tetikliyor, çok fazla yorum yapmak burdan etik değil . Kısa zamanda destekle güzel yol alırsınız. Yıllardır terapiyi erteledigim için çok pişman olmuştum. İkili ilişkilerimde daha düzene girdi . O basa cikamama halı , kriz hallerim olumsuz etkiliyordu
Eh iste aynen bu benim! Surekli vesveseli kaygili bir ben....normalde neseli ama birsey olunca donakalmak, sinirden mideye kramp girmesi vs vs
Sabahlari göğüste ağrı ile uyanmak
sinir sisteminin tolerans düzeyi düşük oluyor, bunun arttırmak gerekiyor . Terapi alıncaya kadar işte vagus siniri üzerine okumalar yapın .
Benim de yöntemim bu
en fazla ne olabilir ki? Can sağlığı olsun yeter diyip hayatıma devam ediyorum 
Hayatta insan en sevdiklerini yoğun bakım kağıdında bekleyince bir zamanlar ondan sonra bundan ve ölüm açısından daha büyük acı olamaz diyor.Benim de yöntemim bu
Bunu cidden duymamistim, tesekkurlerSabahlari göğüste ağrı ile uyanmak
ben de ikizlerim ordan biliyorum:) Kesinlikle ikizlerim, yukselen bile ikizler
yükselenim terazi ama ikizler bir şeyi takmaya görsün bütün modu düşer
ben de ikizlerim ordan biliyorum
Tam tipik bir ikizlerim gercekten. Ama belki farkindaligim arttigindan, ya da yasim iyice ilerlediginden olgun olmam gereken ama olamadigimdan dolayi, bu durum cok daha fazla gozume batmaya basladi. Ya da gecmiste herbirsey oldugunda "ailem arkamda" rahatligi dolayisiyla, dunya yikilacak kadar kotu birsey olsa bile, cozulecegi guvencem vardi. Simdi ailemin destegi sifir, ne maddi ne manevi sifir destek.
Ben anlıyorum sizi. Sebep şu ben de aynı şekilde büyütüldüm. Ebeveynlerimden biri çok kontrolcü, benim yapmam gereken şeyler dahil her şeye müdahale etti. Sorumluluk vermedi. Diğeri de kıyamadı. Yapmam gereken işler dahil o yaptı. E bende normali böyle sandım büyürken. Arabam var mesela, daha bir kere benzin almadım, yıkatmadım. Hepsini onlar yaptı. Yani hani kelebeğin güçlenmesi için kozasını kendi yırtması lazım ya bize de sorumluluk verilmeliydi. Verilmedi. Ve sonuç olarak güçsüz kaldık. Aynı zamanda da bağımlı kişilik geliştirmiş olduk. Yani her şeyi başkalarına sorup onay almadan rahatlayamıyoruz çünkü bu zamana kadar sorumluluklarımızı hep ailemiz üstlendiği için kendimize güvenimiz yok. Sorunlarla yüzleşince napmamız gerekiyor bilmiyoruz çünkü çocukken sorunlarımızı ailemiz halletti. Ben sorun çıkınca kendimi sakinleştirmeyi bile bu yaşımda yavaş yavaş öğreniyorum.
Ne kadar güzel anlatmışsınız. Ayrıca ebeveynlerimizin rolleri de birebir aynıymış, çok şaşırdım.
Bazen sabah uyanıyorum ve önceki gün içinden çıkamadığım sorun aslında gözüme o kadar da büyük gelmiyor. Daha rahat çözülüyor.
İşte bari biri daha farklı olsaydı, cesaretlendirseydi keşke bizi.Ne kadar güzel anlatmışsınız. Ayrıca ebeveynlerimizin rolleri de birebir aynıymış, çok şaşırdım.
Konu sahibi, bazen yazı yazmak da iyi gelir. Kendi kendinize yazabilir ya da gelip burada konu açabilirsiniz. Anladığım kadarıyla dertlerinizi tam açabileceğiniz yakın bir arkadaşınız yok. O yüzden burada farklı insanlarla konuşmak iyi gelebilir.
Ben çözemediğim sorunlarla karşılaşınca sorunu yarına erteliyorum. “Bunu yarın düşünürüm gün doğmadan neler doğar” gibi saçma sözlerle pekiştirip sorunu top yaparak yarına atıyorum. Yarınki Annwyl düşünsün yani çok da umurumdaydı
ikizler burcu musunuz acaba 
