Anksiyetenin en doruklarindayim, ve hergun basima gelen olaylarda git gide dugumlenmeye basladim.
Sukretmek yerine yillar once herseyden biktim yasamak istemiyorum dedigim Zaman diliminde beyin kanamasi gecirdim. Hani tabiri caizse Allah gercekten carpti beni. Tabi bu donemde ailem tekrar sarip sarmaladi beni, o Doktor senin bu hastane benim derken, yine hicbirseyimi tek yapmadim, izin verilmedim zira muhtactim baskasina.
Peki zamaninda maddi manevi 7/24 yanimda olan ailemin, asla yanimda olmadiklarini bildigim icin de Tam anlamiyla "terk edilmis, korkak" birine donusmus olma olasiligim var mi?
Gün geliyor, guclu kadin oluyorum, gün geliyor manyaga donmus bir ben.
Ozel hayatimda hersey corba gibi, is hayati derseniz soyleyecek laf bulamiyorum. Daha once konu acmistim, isyerinde yukselme umidim yok diye, daha gecen hafta bekledigim yukselme geldi, dun mudurum yanima gelip "sen laboratuar koordinatorlugunu bile beceremedin, Yeni verilen gorevi unut, hatta koordinatorlugu de birak, diger yaptiklarina devam et diyerek konuyu kapatti. Zaten delirmeye ramak kalan Ben, kisa devre yaptim. Ama yok isyan etmemem gerek, edersem carpilacak olma ihtimalini biliyorum.
Ben Burda bunlari yazmasam sanirim Su an bos Park bulup ciglik cigliya agliyor olurdum...