Sorun bence umursama/umursamazlık seviyelerinizin farklılığı. Bahsettiğiniz kavganın neden kavgaya dönüştüğünü anlayamadım mesela ben; yani belki fazla herşeyden şikayet ediyorsanız genel olarak, o da bundan hoşlanmıyor ve rahatsız oluyor olabilir, gereksiz buluyor da olabilir, hatta öyle bulmuş ki "bir sen/biz değiliz çocuk bakan" diye bir cümle çıkmış ağzından. Evet sizi anlamadığını düşünmüş ve bu cümleye kırılmış olabilirsiniz ama kavgaya dönüşecek bir cümle olduğunu düşünmüyorum ben. O an kırıldığınızı belirtip konuyu kapatabilirdiniz kavga etmek yerine. Hadi diyelim o an herkes gergindi bir şekilde tartışmaya dönüştü, sonra 2 hafta küsmek falan bana çok garip geliyor, bunu bu kadar içselleştirip haftalar sonra telefonda bağırıp çağırarak gündeme getirmek de cabası.. Kısacası ben sizi biraz haksız buldum, yani bu küslüklere gerginliklere sebep olan sizmişsiniz gibi düşünüyorum. Doğal olarak adım atmak da size düşer gibi gözüküyor. Bir de tavsiyemdir, evliliklerde yaşanan ufak gerginlikleri olay yerinde bırakıp birşey olmamış gibi davranmak bişeylerin üstünü kapamak/çözmemek değildir, aile olmak küçük şeylerin olabiliceğini kabullenmek ve sevmeye saymaya devam etmektir. Sorun gerçekten ufaksa tabiki
Umarım yoluna koyarsınız