- 6 Ağustos 2016
- 768
- 403
- 103
- Konu Sahibi disardayagmurvar
- #1
Neden böyleyim bilmiyorum. Eski ben değilim. Sevdiğim adamı unutmak falan zor gelmiyor. Hayır. Biliyorum unutabilirim. Zamanla her şey geçer falan. Çok mu mutluydum veya çok mu mutlu olacaktım? Yoo. Ne bu içimdeki his bilmiyorum. Çok öfkeli veya çok üzgün olduğum için onu hiç düşünmemem gerekirdi normalde. Yani ben böyle biriydim. Ama şimdi evet üzdü beni evet öfkeliyim ama o olsun istiyorum. Sadece o anlar beni. Sadece ona sarılmak istiyorum. Hiçbir şeyi düşünmek istemiyorum. Plansız davranmak istiyorum. Sorgusuz sualsiz. Gelse ne derim ne yaparım hiç bilmiyorum. Gelmese daha iyi belki. Ama içimdeki bir şeyler susmuyor. Her şeyde o aklıma geliyor. Aklımdan onu çıkartmak istemiyorum. Seviyorum ama artık sevmek de istemiyorum. Ama unutmak başkasını sevmek de istemiyorum. Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Bir işim var. Arabam var. Ailem çok sever çok destekler her konuda. Özgürüm. Ama bir kalpte tutsak kaldım. Neden böyleyim? Kendimi o yokken kimsesiz hissediyorum. Kimseye derdimi anlatamıyorum.