Arkadaslar onceden cok sosyal ve konuskan ,neseli civil civil bi bayandim ne olduysa evlendikten sonra icime kapandim her gecen sene benim icin psikolojik olarak daha sıkıntılı oldu insanlarla konusurken kafami toparliyamiyorum cok unutkanim konusurken strese giriyorum en yakin arkadaslarimla bile biraraya gelince suskun suskun oturuyorum onceden bi arkadas ortaminda en eglenceli en esprili kisi bendim bana ne oldu anlamiyorum icinizde basta sosyal olupta sonradan benim gibi olanlar varmi bu durumla nasil basa cikiyorsunuz
Evliligini sorgulamalisin canim o zaman.Sorunlardan kurtulmaya calismalisin.Bu arada insanlar cok da kendini kasmana degecek varliklar degiller.Kusur doluyuz.
Evliligim sorgulanacak bi evlilik degil cok şükür Esim her yonden cok iyi ailemede cok iyi davraniyor ama kendi ailesi biraz sorunlu onlarada cok taviz verdigi icin sıkıntıya girdim galiba biraraya gelince surekli birbirimize gicik oluyoruz gorusmelerde her hafta olunca bu psikolojiden cikamiyorum(
Evet en büyük etken bencede bu ama suan ortam degistirmemiz mumkun degil sevmedigim insanlarlamecburen gorusmeye devm edecegiz ama ben nasil bu durumla basedecegimi bilmiyorum artik yuzlerine bakip konusmayi hic istemiyorum
Sosyal fobiden dolayı bir süre tedavi gördüm, kendini biraz zorlaman gerekiyor çünkü kaçıp evde oturdukca daha da büyüyor, geçmiyor. Bakkala gitmeye bile korkar, çekinir olmuştum. ilaç kullanmayı kendim bırakmıştım, sadece psikoterapi sayesinde O yıl gerçekten düzelmiştim biraz, bence mutlaka doktora gitmelisin evde olacak gibi değil. Çok şey farkediyor.
Ben calisiyorum insanlarin icinede cikiyorum ama yinede bi tedirginlik var ya duzgun konusamazsam yanlis bisey soylersem diye sizinki biraz daha ileri asamadaydi galiba suan duzeldinizmi
Ben calisiyorum insanlarin icinede cikiyorum ama yinede bi tedirginlik var ya duzgun konusamazsam yanlis bisey soylersem diye sizinki biraz daha ileri asamadaydi galiba suan duzeldinizmi
Bende de öyleydi Ama Bende daha çok "ya bir şey olur da rezil olursam?" korkusu vardı
Hala az da olsa var malesef. O zamanlar O kadar yoğundu ki okulu bırakmış eve kapanmıştım
Düzenli olarak psikoloğa gidince biraz atlatmistim. Size tavsiyem insanların Ne düşüneceklerini sallamayin. mesela Ben "yeter rezil olacaksam olayim, insanlar ne düşünürse düşünsün" dedim her şeye rağmen ve O zaman dışarı çıkabildim, yeni bir okula başlayabildim ve yeni arkadaşlar edinebildim. İnsanların da senden farkı yok, çekinmeyi gerektirecek bir şey yok bunu zamanla anlıyor insan ama değerli zamanı harcanmış oluyor.
Ins. Bu dediginizi basarabilirsem problem hallolacak bizim sıkıntımız biraz karsidaki insanlari cok onemseyip kendimize yeterli degeri vermemekten kaynaklaniyor galiba herkesi gozumuzde cok buyutuyoruz mesela benim cevremde muhattap oldugum bircok insandan egitim duzeyim yuksek cokta kitap okuyorum ama algi ve psikoloji farkli bi konu sanirim insan neye cok odaklanirsa onun icinde kayboluyor malesef sorun olmayan seylerde sorun gibi gorunuyor
Ben üniversiteyi kazandığımda ailemden ayrıldığım için sanırım çok ciddi anlamda etkilendim ve çok yoğun olarak sıkıntı yaşadım. Sokakta birine saati dahi soramayacak duruma geldim sosyal fobi yüzünden. Psikiyatriste gittim. İlaç tedavisi artı terapi gördüm bir yıla yakın. Terapistin nasıl bir terapi uyguladığı da önemli. Benimki sebeplerini bulmak için bilişsel terapi değil durumu düzeltmek için davranışçı terapi uyguladı. Haftalık ödevlerim oluyordu. Gayet başarıyla sonuçlandı ve kurtuldum. Bu fobinin hayatınızı ne kadar kısıtladığı önemli. Hafifse bu konuda kitaplar okuyarak kendi kendinize yenebilirsiniz belki, benimki kadar ağırsa terapi şart bence.