- 15 Aralık 2009
- 8.904
- 21.177
- 873
Sizin asssla bakmamanızı da biz sağlıksız buluyoruz mesela. Bu devirde sosyal medyadan bu denli uzak durmak çok mantıklı bir hareket değil gibi
Sizin asssla bakmamanızı da biz sağlıksız buluyoruz mesela. Bu devirde sosyal medyadan bu denli uzak durmak çok mantıklı bir hareket değil gibiBende asla paylaşmam, kimsenin nerede ne yaptığına cidden inanmazsınız belki ama bakmam.Bana ne...Her şeyini paylaşanları da asla sağlıklı bulmuyorum.Sosyal medyam yok dahi.
Eskiden görenler olur diye komşuya giden tabağın üzeri kapatılırdı ; şimdi yediklerini ,içtiklerini gösterme meraklısı hastalıklı kafalarla doldu toplum.
Hayat gerçek manasından çıkıp acayip bir gösterme yaşantısı halini aldı.Umarım böyle gitmez,bu hevesler bir an önce son bulur.
Bu sebepten ötürü. Onun dışında evet beni bir ara kötü etkiliyordu, hesabımı kapatmıştım. Ya da bazen ders çalışma notlarımı, okuduğum kitapları, gittiğim yerleri paylaşıyorum ama nispet, "bakığğğn ben çalışkanığğğm-geziyoruuummm" demek için değil, belki gören birilerine fikir olur, belki aldığım bir şey başkasının tam aradığı üründür ya da böyle bir mekân-destinasyon arıyor olabilirler diye.Kişisel arşivim çünkü. İleride dönüp bakıyorum a şunu yapmıştık diyorum. Bazen kendi de hatırlatıyor on sene önce bugün gibi hoşuma gidiyor. Çevremde paylaşmayan da var paylaşan da var.
Empati yapmanızı anlıyorum çok da güzel, sadece bu biraz aşırı. Sonuçta her insanın yapmak isteyip yapamadıkları, sahip olmak isteyip olamadıkları var. Bu durumda sokağa çıkıp yürümemiz bile yanlış, çıkamayanlar var diye.Ama aklıma hemen şu geliyor sonra, ya ehliyet alamamış bir kadın, ya da mecbur kalıp arabasını satmış olan birine denk gelse ve onun o gün morali bu yüzden bozulsa diye düşünüp vaz geçiyorum.
Bende asla paylaşmam, kimsenin nerede ne yaptığına cidden inanmazsınız belki ama bakmam.Bana ne...Her şeyini paylaşanları da asla sağlıklı bulmuyorum.Sosyal medyam yok dahi.
Eskiden görenler olur diye komşuya giden tabağın üzeri kapatılırdı ; şimdi yediklerini ,içtiklerini gösterme meraklısı hastalıklı kafalarla doldu toplum.
Hayat gerçek manasından çıkıp acayip bir gösterme yaşantısı halini aldı.Umarım böyle gitmez,bu hevesler bir an önce son bulur.
Ben kullanıyorum, kendim paylaşım yapmasam da beğendiğim içerikleri takip ediyorum ama hiç kullanmayanlar gayet sağlıklı. Hatta eğer bir yere gezmeye gideceksem hiç kullanmayan veya kullansa da çok önemsemeyen tiplerle gezmek çok daha keyifli. Mesela geçen pikniğe gittik. Tam önümüzde iki tane instagirl vardı. İki saat masa hazırlayıp 100 tane foto çekildiler. Onlar yemeğe başlayana kadar biz masayı kurduk, yedik, çay içtik. Biz yürüyüş yapıp, oyun oynayıp, sohbet ederken onlar çiçek koklayarak reels çekiyolardı. Kesinlikle yaptıkları etkinlikten keyif aldıklarını düşünmüyorum. Onlarla beraber gidenlerin de keyif aldığını düşünmüyorum. Hatıra kalsın diye 10-15 foto çekenlerden bahsetmiyorum onu hepimiz yapıyoruz ama etkinlik boyunca elinden telefon dişürmeyen insandansa hayatında sosyal medya yüzü görmemiş insanlar bin kat daha sağlıklı.Sizin asssla bakmamanızı da biz sağlıksız buluyoruz mesela. Bu devirde sosyal medyadan bu denli uzak durmak çok mantıklı bir hareket değil gibi
Ben iki durumu da sağlıksız buluyorum. Benim için en ideali o piknikte 4 kare foto çekip paylaşmak. Ne b.kunu çıkartanla zevk alırım ne de fi tarihinden kalma düşünceli biriyle zevk alırım.Ben kullanıyorum, kendim paylaşım yapmasam da beğendiğim içerikleri takip ediyorum ama hiç kullanmayanlar gayet sağlıklı. Hatta eğer bir yere gezmeye gideceksem hiç kullanmayan veya kullansa da çok önemsemeyen tiplerle gezmek çok daha keyifli. Mesela geçen pikniğe gittik. Tam önümüzde iki tane instagirl vardı. İki saat masa hazırlayıp 100 tane foto çekildiler. Onlar yemeğe başlayana kadar biz masayı kurduk, yedik, çay içtik. Biz yürüyüş yapıp, oyun oynayıp, sohbet ederken onlar çiçek koklayarak reels çekiyolardı. Kesinlikle yaptıkları etkinlikten keyif aldıklarını düşünmüyorum. Onlarla beraber gidenlerin de keyif aldığını düşünmüyorum. Hatıra kalsın diye 10-15 foto çekenlerden bahsetmiyorum onu hepimiz yapıyoruz ama etkinlik boyunca elinden telefon dişürmeyen insandansa hayatında sosyal medya yüzü görmemiş insanlar bin kat daha sağlıklı.
Koymak istediğimde de dediğim gibi kim ne yapsın benim gezmemi, yememi, çocuğumu colugumu, evimi, kocamı diyorum
Instagirller zaten kendilerinden baska insanlarla takilamiyor bence.Ben kullanıyorum, kendim paylaşım yapmasam da beğendiğim içerikleri takip ediyorum ama hiç kullanmayanlar gayet sağlıklı. Hatta eğer bir yere gezmeye gideceksem hiç kullanmayan veya kullansa da çok önemsemeyen tiplerle gezmek çok daha keyifli. Mesela geçen pikniğe gittik. Tam önümüzde iki tane instagirl vardı. İki saat masa hazırlayıp 100 tane foto çekildiler. Onlar yemeğe başlayana kadar biz masayı kurduk, yedik, çay içtik. Biz yürüyüş yapıp, oyun oynayıp, sohbet ederken onlar çiçek koklayarak reels çekiyolardı. Kesinlikle yaptıkları etkinlikten keyif aldıklarını düşünmüyorum. Onlarla beraber gidenlerin de keyif aldığını düşünmüyorum. Hatıra kalsın diye 10-15 foto çekenlerden bahsetmiyorum onu hepimiz yapıyoruz ama etkinlik boyunca elinden telefon dişürmeyen insandansa hayatında sosyal medya yüzü görmemiş insanlar bin kat daha sağlıklı.
Paylaşmayı beceremeyen biri olarak hemen cevap vereyim yok valla şimdi sinsi sinsi izlemiyorum ya sadece çok anlamıyorum uğraşıyorum falan şimdilerde arkadaşlarımın itip kakmasiyla ama bakalım yapabilecek miyim meçhulBi şey paylaşmayanlara da gıcık oluyorum sinsi sinsi sadece izliyolar gibi geliyo
Asla paylaşmam bakmam diyenlerinde bütün gündemden magazinden haberi olmasına ben çok şaşiriyorum mesela ben insta sürekli kullaniyorum bu kadar bilgim yok bazen bakiyorum bu kim ya diyorum ama herkes taniyor
Yapabilenlerin yapmaması beni daha da uyuz ediyor. Yok hemen nazar değiyor yok cart yok curt...Paylaşmayı beceremeyen biri olarak hemen cevap vereyim yok valla şimdi sinsi sinsi izlemiyorum ya sadece çok anlamıyorum uğraşıyorum falan şimdilerde arkadaşlarımın itip kakmasiyla ama bakalım yapabilecek miyim meçhul
Eşiniz aklı başında adammış. Enişteyi tebrik ediyorum. Kendini bilen insan kimseye kendini kanıtlamak zorunda kalmaz. Ya da başkalarının ne yaptığı umrunda dahi olmaz. Sosyal medya çılgınlığı reel hayattan kopuk,aldatmaca bir düzen içinde. Benim için hiçbir geçerliliği yok. Kimin ne paylaştığı da umrumda bile değil.Merhabalar
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
O biraz tercih meselesi bana kalırsa paylaşmayı sevmiyor olabilir ilgilenmiyordur ama konu sahibinin ve eşinin düşünce şekli bana garip geldi sosyal medya o kadar hassas düşünceye uygun bir platform değil.Yapabilenlerin yapmaması beni daha da uyuz ediyor. Yok hemen nazar değiyor yok cart yok curt...
Maalesef bende bundan var, birinci derece üst soy erkek akrabam kendisi. Yaşlandığını kabullenmiyor halbuki yaşlılık ona ne kadar yakışacak, nasıl yakışıklı gösterecek, bir bilse.Bir de seksen tane filtreyle, photoshopla koyanlar var. Ya bir storyye bakiyorum, bir yanimdaki kiza bakiyorum, ayni kisi degiller valla
Seda sayanın acunu çocukluğuna döndürmesi olayını yaşamışsınızMaalesef bende bundan var, birinci derece üst soy erkek akrabam kendisi. Yaşlandığını kabullenmiyor halbuki yaşlılık ona ne kadar yakışacak, nasıl yakışıklı gösterecek, bir bilse.
Fotoğraf çektik. Filtre açtı, tamam da o filtre benim de yüzümü değiştirdi ben fotoğrafta kendimi tanıyamamıştım
Nazar meselesi.. Eltim mesela.. Hem nazara inanıyor. Hem sosyal medya paylaşımlarından dolayı nazara geldiğini düşünüyor. Ama her defasında da paylaşıma devam ediyor. Peki buna ne diyeceksinizO biraz tercih meselesi bana kalırsa paylaşmayı sevmiyor olabilir ilgilenmiyordur ama konu sahibinin ve eşinin düşünce şekli bana garip geldi sosyal medya o kadar hassas düşünceye uygun bir platform değil.
Nazar konusuna gelince o bana değişik geliyor nazara geldik işte eşimle atiyoruz kavga ediyoruz ya da çocuğumu atınca hemen hasta oluyor kuvvetli bir inanış mi artık bilmiyorum
Ama ben hala sessizce izleyip öğrenmeye çalışan gruptanim
Gerçekten derdiniz bu mu kimin ne yaptığı ne yediği nerede gezdiği. Ya da insanların sizi fark etmemesi. Allah size başka dert vermesin. Ben de çok sosyal medya paylaşımı yapan birisi değildim ta ki kocamla sevgili olana kadar. O da gezdiğimiz yerleri paylaşmamı çok ister ki arkadaşlarım da sorar ancak bunu gösteriş olsun diye yapmayız insanlarla gidip görsün diye yaparız. Bende arkadaşımın gittiği bir mekanı ya da yeri beğenirsen hemen yazar fikirlerini sorarım.Merhabalar
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
Böyle kalsa yine iyi, tövbe estağfirullah değişik bir şey olmuştukSeda sayanın acunu çocukluğuna döndürmesi olayını yaşamışsınız
Nazar meselesi.. Eltim mesela.. Hem nazara inanıyor. Hem sosyal medya paylaşımlarından dolayı nazara geldiğini düşünüyor. Ama her defasında da paylaşıma devam ediyor. Peki buna ne diyeceksiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?