Benim listemde sırf birbirine bakın biz buluştuk demek için buluşan ve bunu instagrama atan akraba kaynıyor.
Ay tam derdimi anlatan yorum.Benim kızkardeşim, tam olarak anlattığınız gibidir her yaptığını paylaşır içtiği çaydan gittiği sokağın girişinden çıkışına kadaro ona kalmış saygı duyarım,ama bana fazlasıyla abes gelir..
Ben de sizin gibi buaralar bahsettiğiniz kısma takılıyorum çünkü etrafımda birkaç kişi bana şöyle dedi “Sen Esra gibi değilsin sanki farklı iki aileden çıkmış gibisiniz o çok geziyor aktif sen sakin bir hayat yaşıyorsun” halbuki benle eşim tüm Türkiyeyi gezdik ama toplasanız 3 tane paylaşım yapmışımdır,kızkardeşim geçen yıl evlendi yeni yeni geziyorlar..
Annem de mesela geçen gün,misafirim vardı açamadım telefonu deyince,X ablanın hep misafiri var da sende hiç görmedim duymadım dedi,nerden duyacaksın deyince,ee paylaşmıyorsun hiç görmedim işte dediHatta dozunu arttırıp “sen galiba misafir sevmiyorsun ondan kimse size gelmiyor “ dedi
Annem bunu dedikten sonra özellikle her arkadaşlarımla oturuşumda paylaşma hissi geldi
Bu güya çok aktif olan kardeşim de geçen gün bana gezme ile ilgili akıl veriyordu ben zaten gittik zaten biliyorum deyince hiç de geziyormuş gibi değilsiniz internetten falan mı izledin biliyorsun dedio zaman da sinir oldum fotoğrafla gösterme ihtiyacı falan duydum
Yani evet bazen ben de her adımımı paylaşmak istiyorum bazen de kim ne diyorsa desin diyorum..
Buarada instegram bana göre çok yorucu sıkıcı hesabım var ama aylarca kapatırım 1 hafta açık (süre dolana kadar bekliyorum mecburi) kalır yine kapatırım,boşverin kim ne derse desin bence
ınstagram uygulaması zaten foto paylaşmak için olan bir uygulama değil mi millet foto paylaşıyor diye dertlenmek neden o zaman açmayın hiç paylaşım yapmayacaksanız. benim kendime ait gezi sayfam var gezdiğim her yeri paylaşıyorum mutlu oluyorum hatta takipçilerim soruyor burası neresi diye hem bilgilendirme de yapmış oluyorum. reels çekmek onları ayarlamak vs bana zevk veriyor. millet gezince de mutlu oluyorum hatta bi tanıdğım bu günlerde yurt dışına tatile gitmiş normalde hikayelerine öyle takip ettiğim biri de değil şimdi takip ediyorum mutlu da oluyorum ne güzel yerler diye ilerde bende giderim bilgilenmişte oluyorum. bazı arkadaşlarım tatil dönüşü bana sen gezdikçe ben mutlu oluyorum diyorlar yani bilmiyorum sanırım çevrem böyle düşünen insanlarla dolu olduğu için sorun olmuyor. ee sevmeyen de bakmasın mümkünse.
aynen bir de ben paylaşmıyorum diye gururlanıyorlar. ee uygulamanın amacı o amacı dışında kullanıyorsan o senin sorunun o zaman. paylaşanlara da paylaşıyorlar diye laf atılmasın. ben de paylaşmayanları anlamıyorum niye varsın orda.Katılıyorum. Fotoğraf için kullanılan bir uygulamaya fotoğraf atıldı diye sitem etmek sjdjjd hey ellam ya
Ben çok iyi anladım ve son gunlerde o kadar aynı şeyleri düşünüyorum ki. Sanki yazıyı benim düşüncelerimi bilen biri yazmış gibi okudum.
Eşinizin düşüncesine çok katılıyorum özellikle bu yıl çevremde bebeğini kaybeden bir arkadaşım ve hayatları yolunda gitmeyen bir kaç arkadaşım olunca onları üzmemek adına fotograf hikaye paylaşmayı bıraktım ama bu sefer de sanki hiçbir şey yapmıyor algısı oluşuyor ve insanlar tarafından görünmez olmaya başlıyorsunuz. Birde ben doğum yaptım. Muhtemelen herkes beni evden çıkmıyor diye düşünüyor bazen dönüp evet bebeğim oldu ama hala dışarı çıkıyorum hayatımı yaşıyorum demek istiyorum. Sanki sosyal medyaya atmayınca eve kapanmışım algısı oluyor. İnsanların ne dediğini pek umursamam ama bu çok farklı bir his nasıl anlatsam bilemedim ama sizi anlıyorum. Doğrusu ne, nasıl olmalı bilmiyorum o yüzden bir tavsiyem yok
Bende yorumları okuyup tavsiyelere bakayım
aynen bir de ben paylaşmıyorum diye gururlanıyorlar. ee uygulamanın amacı o amacı dışında kullanıyorsan o senin sorunun o zaman. paylaşanlara da paylaşıyorlar diye laf atılmasın. ben de paylaşmayanları anlamıyorum niye varsın orda.
Eşinizin fikri 80 lerde kalmış ama yıl 2025. Ben de sosyal medyada paylaşım yapmam ama gerekçem birilerinin canı çeker değil. Gereksiz buluyorum.Merhabalar
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
o yönden düşünmedim :) o zaman bu niyetle kullananlar ben bu niyetle kullanıyorum paylaşan paylaşsın banane de demiyor ki yine paylaşanlara sataşıyor. ben paylaşmıyorum işte kahve hikayesi atıyorlar vs. sorun ediyorlar.Oradan bilgi ediniliyor, alışveriş yapılıyor, gezi rotası oluşturuluyor
Bir de şey diye eleştiriyorlar herkes en mutlu anlarını paylaşıyor sadece. Ne yapalım mutsuz anımızda derdo poz verip onu mu paylaşalım. Tabi ki gezer, güler eğlenirken, güzel giyinmişken olan fotoğrafları paylaşacağız.E kime ne zaten. İlla ki derin anlamı olması gerekmiyor. Bu platformlar çekilen fotoğrafları paylaşmak için yapıldı.
Haliyle çektiklerini paylaşıyorsun yani. İnsanların ne düşündüğünü, ilgilenip ilgilenmediğini düşünmek de fazla kasmak bana göre.
Yani bugün mesela akışta srilanka da gezen arkadaşım da vardı, Konya’da etli ekmek yiyen. Biri uzun zaman sonra arkadaşımla buluştum yazmış mesela. Ben şahsen gülen gözlerin olduğu tüm o fotoğrafları da beğenmeyi çok severim. Hava atmak olarak da görmüyorum. Mutlulukların paylaşılması.
Yani mutlu anı koyunca kime neden hava atasınız. Herkesin zaten sosyal çevresi üç
Aşağı beş yukarı denktir. Yani herkes tatile gidiyor herkes arada dışarı çıkıyor. Bunu paylaşınca hava atmıyor yani. Bu bakış bana tuhaf geliyor mesela.
esinin bakis acisina göre yasamak olmekten farksizMesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Bende asla paylaşmam, kimsenin nerede ne yaptığına cidden inanmazsınız belki ama bakmam.Bana ne...Her şeyini paylaşanları da asla sağlıklı bulmuyorum.Sosyal medyam yok dahi.Merhabalar
Aslına bakarsaniz sosyal medyada sadece fotoğraf paylasmak değil de, herkesin hayatını kendince paylaşma meselesi diyebilirim sorunum için.
Malum yaz ayları, herkes bir yerlere bir şekilde geziyor. Ve herseylerini paylaşıyorlar. Çok fazla instagrama girmesem de WhatsApp hikayelerde görüyorum ya da arada arkadaşlarla buluştuğumuzda su şuraya gitmiş, şunla şöyle yapmışlar, onu giymişler bunu yemişler vs vs konuşmalar dönüyor. Ortak nokta tabiki sosyal medya oluyor.
Mesele şöyle. Eskiden ara ara fotoğraf attığım olurdu (6-7 yıl öncesinde) sonra eşim her fotoğrafta "şu an senin bu yaptığına/yediğine/giydiğine/gördüğüne tam da şu an da ihtiyacı olan biri olabilir, birinin üzülmesine sebep olmak ister misin gerçekten " diye diye vicdan yaptırdı. Yıllardır da pek birşey paylaşmam 2-3 kere belki özel bir an paylasmisimdir. Esimin de Avrupa'da gezmedigi ülke kalmadı yıllardır. Amerikaya da gidip gelirdi. Ama tek bir kare sosyal medyada fotoğrafı yoktur.
Hak veriyorum aslında, lohusayken çok bunaldigim zamanlarda gezen insanlar gormek beni uzmustu. Ya da cocuklarina mükemmel annelik yapan kadinlar beni kötü hissettirdi. Çok kariyer sahibi, başarılı görünen ve bunu surekli paylaşan kimler yetersiz hissetmeme sebep oldu. Üstüne birde sürekli mutlu pozlar verenler var. ama gerçek hayatta depresyon yasadiklarini biliyorum. eşiyle büyük sıkıntıları olduğunu bildiğim aldatılan arkadaşım babalar gününü kutlamayı en çok sen hak ediyorsun aşkım diye mesajlar atıyor vs.vs.. bunları gördükçe ne saçma ortam diyorum.
Ama şimdi şimdi şunu da fark ediyorum ki sosyal hayatta olmayınca normal hayatta da yok gibi görünüyorsun. Ben de gezmisimdir ama paylasmamisim, normal hayatta muhabbeti de olmuyor haliyle. Gezip de paylasanlara ooo neler yaptın nerelere gittin anlat bakalım deniyor.
Garip hissediyorum. Sosyal medyayla var olmak diye birşey var sanki artık. Orada yoksak normal hayatta da yok gibi mi oluyoruz?
Hatalı mi davranıyorum sizce paylaşmayarak. Ayrıca neden insanlara bak burayı da gezdim diyeyim ki. Bak bu da çocuklarım, bak bunu giymiştim, bak çocuğa bunu giydirdim, bak kocamla çok mutluyuz, çok geziyorum, çok eğleniyorum deyince daha mi var olacağım. Ya da paylaşmanın bir oranı mi olmalı? Bunu neye göre belirleyebiliriz. Ne kadar paylaşmali? Ya da paylasmayinca hayatın dışında kalmışlık hissiyle nasıl başa çıkmalı...
Anlatabildim mi derdimi bilemiyorum. Umarım yardımcı olan birileri çıkar. En azından farklı fikirler duymak iyi olacaktır.
Teşekkürler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?