- 29 Ekim 2018
- 3.402
- 6.263
- 73
Benim annem gunde 4 5 hatta 6 kere goruntulu arıyor torunlarını ozluyor gormek istiyor sıkılmadan konusuyorum kızıma verıyorum onla konusuyor . Ben de cocukları anneme bırakınca gunde 10 kere arıyorum ozluyorum merak edıyorum nr bıleyım gormek ıstıyorum. Anneler öyle sanırım hıc degısmeyecekler . Brnım annrm de boylr ben de boyleyım sanırım kızım da boyle olur :) annem sureklı halanı aradon mı dayınla bayramlastın mı der. Ben de muhtemelen unutmusumdur hemen ararım. Aıle bagları onemli zor zamanlarda ınsan daha ıyı anlıyor.Annem hergün 2 kere arıyor. Defalarca mesaj atıyor. Ailelerle haftada 1 görüşüyoruz. Ekstra iki babamı aramıyorum, çünkü; dialoglarımız “nasılsım, iyiyim. Sen nasılsın,iyiyim”. Haliyle aramıyorum. İki görümcem var. İkiside sitem etmez, ikiside kardeşim gibidir zaten. Biri iki günde bir görüntülü arayıp yeğenini görür, benimlede konuşur. Abim çok yoğun, yengem çok uzun konuşuyor. Kayınvalidemin hayatında bi aksiyon yok her hafta mutlala görüşüyoruz. Hal böyleyken kimseyi aramıyorum. He gitmesek, aramasam neyse de, görüşüp aramak çok gereksiz geliyor.
Ben de onu diyorum işte. Ben bu dünyaya görevlerimi yerine getirmek için mi geldim??Evlenince roller artıyor. Senin iyiliğinden çok üstlendiğin rolleri tam yerine getirmen önemli oluyor. Vicdan azabı duymasam rest çekip tavır alırım ama gönül razı değil.
Eskilerde hep akrabalık bagları güclüymüş arkadastan ziyade komsu veya akrabalar oldugu icin hep kenet halindelermişHahaha bunu söyleyince de “aaa çok ayıp o senin şuyun, o senin buyun. Sakın öyle söyleme kızım ara. Bak seni de aramazlar ileride” geliyor.
Ben genel olarak fazla iç içe olmayı sevmiyorum. İnsanlarla değil sorunum. Karakterim bu. Annemde bu anlamıştır diye düşünüyorum. Ama değiştirmek istiyor. Bende bi insanı olduğu gibi kabul etmenin neyi bu kadar zor anlayamıyorum. Bi yandan da bu kadar insan şikayetçiyse yine de kendimi zorlayıp arasam mı diyorum. E bununda bi devamlılığı yok. Böyle stres içinde yaşayıp gidiyorum.Benim annem gunde 4 5 hatta 6 kere goruntulu arıyor torunlarını ozluyor gormek istiyor sıkılmadan konusuyorum kızıma verıyorum onla konusuyor . Ben de cocukları anneme bırakınca gunde 10 kere arıyorum ozluyorum merak edıyorum nr bıleyım gormek ıstıyorum. Anneler öyle sanırım hıc degısmeyecekler . Brnım annrm de boylr ben de boyleyım sanırım kızım da boyle olur :) annem sureklı halanı aradon mı dayınla bayramlastın mı der. Ben de muhtemelen unutmusumdur hemen ararım. Aıle bagları onemli zor zamanlarda ınsan daha ıyı anlıyor.
Hamilelik insana bıkkınlık verır ondan da olabılır insanın hali kalmıyor telefonda konusacak.Ben genel olarak fazla iç içe olmayı sevmiyorum. İnsanlarla değil sorunum. Karakterim bu. Annemde bu anlamıştır diye düşünüyorum. Ama değiştirmek istiyor. Bende bi insanı olduğu gibi kabul etmenin neyi bu kadar zor anlayamıyorum. Bi yandan da bu kadar insan şikayetçiyse yine de kendimi zorlayıp arasam mı diyorum. E bununda bi devamlılığı yok. Böyle stres içinde yaşayıp gidiyorum.
Bende ara diyince özellikle aramıyorum. Birazda egoya giriyor artık bu. Ego tatmini için arıyormuşum gibi, direltiflerini uygulatabilecekleri kuklaymışım gibi. Sürekli her şeyin talimatını vermeleri bezdirdiği için baş kaldırmaya dönüyor bu sefer.Bu konularda insanlar nasıl alışırlarsa öyle gidiyorlar. Her hafta gitmenize alıştılarsa o beklentiye girerler doğal olarak.
Ha gitmek zorunda mısınız? Bence değilsiniz. Kendi adıma konuşuyorum annem bana şunu ara bunu ara,gel git vs şeklinde talimat verse yapacağım varsa da yapmam.
Banada nişanlıyken eşimin annesi “bak beni hiç aramıyorsun. Olmaz böyle. Bu senin oğlumla arandaki ilişkiyede yansır” diyip ufak çaplı bi göz korkutması yapmıştı. O günden sonra aramadım mecburiyetler dışında.Yok valla ben ugrasamiyorum.
Ben zaten isten kacta çıkıyorum.
Bazen yemek bile yiyecek gücüm olmuyoe.
Sadece koltuğa oturup üzerimde battaniye az telefonda takilip yatıyorum.
Birde kimseyle uğraşamam.
Tek konuştuğum annem. O da mesela hergün aramam ama o hergün mutlaka arar:))
Bazen onunlada konusmak istemiyorken taa teyze hala dayi kuzen falan uğraşamam.
Arkadaslarima vakit ayiriyorum.cnku onlarla eğleniyorum. Aile olunca zorunluluk geliyor oda hoşuma gitmiyor .
Benim annemde x hanimi aradin mi ( nişanlı annesi) ara ara ara diyor yok valla arayamiyorum.
Yalanimda hep hazır saat kac oldu bu saatte aranmaz artik yarın ararim diyorum genelde.
Banada nişanlıyken eşimin annesi “bak beni hiç aramıyorsun. Olmaz böyle. Bu senin oğlumla arandaki ilişkiyede yansır” diyip ufak çaplı bi göz korkutması yapmıştı. O günden sonra aramadım mecburiyetler dışında.
Şuan yaptığım kk gezisi beni daha mutlu ediyor. Hiçbirinizi tanımıyorum ama yorumlarınızı okuyunca rahatlıyorum. Şimdi x kişisini arasam naptın ben ne yaptım ne yapacağım sen ne yapacaksın, bu kadar. Boş gibi geliyor.
Benim içinde görüştüğün zaman vakti keyifli geçirmek önemli. Gayet güzel konuşur, sohbet ederim geçirdiğimiz her vakitte. Ama telefon gereksiz geliyor, ondan kitliyor insanı heralde.Akraba konuşmaları o kadar oluyor:))
Bos konuşmalar hep.
Valla zaten istedigimiz gibi yasasak da öleceğiz yasamasak da.
Birde baskalarini mutlu etmek.icin ugrasamam su kisa hayatimda.
Kv aradim iste anne diyemiyorum x teyze de olmuyor nasılsın, iyiyim kizim sen; bende iyiyim. Ve bitti.
Baska konuşacak birseyde yok. Kendisini seviyorum ve görüştüğümüz zamanlar saygılı güleryüzlü davranmaya çalışıyorum.
Yeterli bence ya:)))
Yol zaten çok yoruyor. Artık bacaklarım şişiyor, uzatıyorum ayaklarımı arabanın camına. E dediğiniz gibi onlat gelse telaşım bi başlıyor Allaaah, temizlikler yemekler, çocuğu idare etmeye çalışmalar, türlü türlü hizmetler. Akşamı zor ediyorum. Hamilelik olmasa yine sorun değil de, bacaklarım gövdemi taşıyamaz olduAnneniz kvme benziyor büyüzden ona tahammül edemiyorum :)
Neden görev gibi insanları arayacaksınız? Maaşa mı bağlıycaklar hal hatır sorunca konuşucak bişeyiniz yok aramıyosunuz
Herhafta gitmeyin birazda onlar gelsin
O yapay seslerde beni rahatsız ediyor. Televizyon, bilgisayar, telefon sesleri. Mesajda bile 3. Mesajdan sonra ses kaydına dönüyorum ben. Ailelerde ev boşalınca eski düzeni arıyor olacaklar ki sürekli iletişimde kalmak istiyorlar. Başka bi empati kuramıyorum.Ya zaten koşturmacayla geçen bi hayatımız var, 2 gün önce görüştüğüm ananemi neden aramıyorsun diye sitemlenince annem çemkirdim valla artık.
Bende istemiyorum telefonla konuşmak vs falan, haklılar belki ama ne yapayım görev gibi arayıp 2 dk konuşup kapatınca ne kadar mutlu olacaklar sanki?
Yol zaten çok yoruyor. Artık bacaklarım şişiyor, uzatıyorum ayaklarımı arabanın camına. E dediğiniz gibi onlat gelse telaşım bi başlıyor Allaaah, temizlikler yemekler, çocuğu idare etmeye çalışmalar, türlü türlü hizmetler. Akşamı zor ediyorum. Hamilelik olmasa yine sorun değil de, bacaklarım gövdemi taşıyamaz oldu
Ne kadar guzel ifade etmissin. Benim de adımı yabani koydu eşim. Canımın istemedigi hicbir seyi yapmıyorum. Yaparsam da samimiyetten uzak oluyor. Eşimse tam tersi. İnsanlara yaranabilmek icin tek bir sitem isitmemek icin her tavizi verir. Benden de bunu bekler. Sırf insanlar beklenti icinde diye icimden gelmeyen birseyi yapmak istemiyorum. Dün annesinden gelmisizdir bugun sorar annemi aradin mi? Aramadım.. Neden aramadın? Cunku dun yanindaydik ve iki sokak otemizde oturuyor. Neden arayim. Kendisi kahvaltiyi yapar annesine gider aksam gelir.Merhaba efendim.
Şehrin biraz dışındayım. Yeşillik, arnavut kaldırımı, sağda solda hayvan evleri olan, gayet nezih ve denizli bi bölge. Ben buraya bir adapte oldum, pir adapte oldum. Resmen huzura erdim. Şehrin içine geçipte hiçbir yere gitmek, kimseyle iletişime geçmek istemiyorum. Her haftsonu aileleri ziyarete geliyoruz 1 gün -ki aramızda 50 km var.- Ona bile erinir oldum. Çünkü trafikle o 50 km oluyor 150 km. Açıkçası gittiğimizde de bizim iyiliğimizden hoşluğumuzdan ziyade kızımı, onu nasıl yetiştirmem gerektiğini, konuşuyoruz/tartışıyoruz. Bu bi göreve döndü yani, özlemekle alakası yok.
Ben gidip gelmeye bile üşenirken her telefonda annemden “anneanneni/babaanneni aradın mı? Yengeni ara. Kayınvalideni hiç arıyor musun?” laflarını işitiyorum. Kayınvalidem, yengem, kayınpederim, bazı arkadaşlarım da aramadığım için tripli ve laf sokuyor tabi ki. Bende her seferinde “niye aramıyorsun” diyene çemkiriyorum. “Yahu adam, hamileyim canım burnumda. Evde iş bitmiyor. Boş her vakitte çocukla oynuyorum. Vizelerim geldi çattı, çayımı bile sorular eşliğinde içiyorum. Kocama ayırdığım vakit yetmiyor, siz ne söylenip duruyorsunuz?” diyorum. Ama sonuç aynı, hep aynı. “Her hafta gelin, haftanın 1 günü bize 1 günü diğer aileye gidin. Her hafta görüşsekte arayın. İşiniz olsa da arayın.”
Aramak zorunda mıyım? Gitmek, görmek, vefa göstermek, kendime ayırdığım için mutlu olacağım dakikaları başkasına ayırmak zorunda mıyım? Anneme göre olgun düşünmüyorum. Bunun açıklaması bu mu gerçekten? Hayat dediğimiz şey hep bi dayatma, mecburiyet ve kendinden çaldığınız zaman demek mi?
Aynı ben.. Ne tv ne telefon sesine tahammulum yok. Sessiz sakin kendi halimde kalmak istiyorum. Kafam ses goturmuyor. Telefonumun sesi hep kısıktır. Herkes bunu bilir. Her gelen aramaya da cevap vermem. Modumda olunca donus yaparim. Emrivakiler olabiliyor bazi aramalarin ucunda..O yapay seslerde beni rahatsız ediyor. Televizyon, bilgisayar, telefon sesleri. Mesajda bile 3. Mesajdan sonra ses kaydına dönüyorum ben. Ailelerde ev boşalınca eski düzeni arıyor olacaklar ki sürekli iletişimde kalmak istiyorlar. Başka bi empati kuramıyorum.
Ne kadar guzel ifade etmissin. Benim de adımı yabani koydu eşim. Canımın istemedigi hicbir seyi yapmıyorum. Yaparsam da samimiyetten uzak oluyor. Eşimse tam tersi. İnsanlara yaranabilmek icin tek bir sitem isitmemek icin her tavizi verir. Benden de bunu bekler. Sırf insanlar beklenti icinde diye icimden gelmeyen birseyi yapmak istemiyorum. Dün annesinden gelmisizdir bugun sorar annemi aradin mi? Aramadım.. Neden aramadın? Cunku dun yanindaydik ve iki sokak otemizde oturuyor. Neden arayim. Kendisi kahvaltiyi yapar annesine gider aksam gelir.
Kimsenin gönlü olacak diye kendimi kasamam.
Ay bende açmıyorum vallahi telefonları. :) ilk aramada çok zor ulaşan olur. Kendime ayırdığım vakit beni tatmin ettikten sonra -ki genelde hiçbir zaman- arıyorum, geri dönüş yapıyorum. Genelde mesajla geri dönerim.Aynı ben.. Ne tv ne telefon sesine tahammulum yok. Sessiz sakin kendi halimde kalmak istiyorum. Kafam ses goturmuyor. Telefonumun sesi hep kısıktır. Herkes bunu bilir. Her gelen aramaya da cevap vermem. Modumda olunca donus yaparim. Emrivakiler olabiliyor bazi aramalarin ucunda..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?