Diyorum ki keşke mesafeler olmasa
Şu iç huzursuzlukları, korkular, endişeler olmasa..
Sevdiklerimiz ölmese mesela, başlarına kötü bişey hiç gelmese,
Hepsini aynı anda kucaklayabilsem, aklım bin parçaya bölünmese.
Haksızlık, adaletsizlik, güçlü olanın güçsüzü ezip geçmesi olmasa...
İlahi adalet çabuk tecelli etse mesela, böylelikle üzülmeyi bırakıp içimiz soğusa...
Sabrın sınırları bu kadar zorlanmasa.
Ahhh şimdi ben ne yapıcam çaresizliği hiç olmasa...
Düşünme Vind... Doğru olan buydu biliyorsun, illa suyunu çıkarmak zorunda değilsin her şeyin, zaten son damlaya geldin sayılır, at kafandan, illa daha büyük kızgınlık, kırgınlık yaşamak zorunda değilsin kafandan tamamen atmak için, at işte ya, alışacaksın inşallah, off...
Duzenli bir hayata gecmeliyim artik. Sabah erken kalkmayi becerebilmeliyim. Sabirsizlikla okunmayi bekleyen dunya kadar kitabin arasinda bogulmaliyim. Cok calismaliyim.
Beynim, hislerim doğruyu bildiği halde kalbim canı yanana, iyice soğuyana kadar uğraşmak istiyor ve kontrol etmekte zorlanıyorum ya çıldırıyorum!
Şu enerjimin iniş çıkışlarından da yoruldum...