yasamayı istememeyi dilime dolamamaya calıssam da,
neden dogmus oldugum dusuncesini atamıyorum ki kafamdan.
oyle doluyum, oyle yalnız, caresiz..
ne bulsam mutlu olacagımı biliyorum ama hayat hep hızıma ters yonde akan bi nehir,
cırpındıkca battım. batıyorum. olumlamaymıs falanmıs filanmıs.. b.ktan bu hayat.
kolaysa bu sinirle uyu şimdi yatta, sonra kalkarsın işte gecenin 3ünde faltaşı gibi gözlerle......
allahım sana sığınıyorum, senden seni istiyorum rabbim, sen içimi biliyorsun, ne istediğimi biliyorsun, benim şuan tek isteğim senin rızan.........
rabbim sen varsan herşey tamam, sen yoksan herşey eksik allahım......
herkesi esirge bağışla ne olursun ya rabbim....
beni sensiz ve yalnız bırakma ne olur rabbim
biliyorum rabbim imtihan bunlar ama benim derdim en çok senin rızan.......
değişim beni huzursuzlaştırıyor bazen. değişmek zorunda kalmak, içimi sıkıyor, yoruyor.
bilerek veya bilmeyerek, asıl kendimi gerilere atmak, hoşuma gitmiyor. ama bazı şeyler aynı kaldıkça da zarar görüyor insan.
bu yüzden dengesizim bu aralar, gene bir dönüm noktasında gibiyim.