Şu hayatta kendime yapacağım en büyük iyilik boşanmak ama yapamıyorum kafayı yiyeceğim

Ya bu adam sizin misafir gelen arkadaşınızı süzüp süzüp o gider gitmez sizinle sevişmek isteyen sapık değil mi ne kumar borcu ayol! Adamın ar damarı çatlamış siz de hala miy miy yik bişinimiyrim yik yipimim.
Kendisine verdiği değer buymuş demek ki...:işsiz:
 
Kesinlikle korkar bence de zaten biz ayrılma konusu açılınca tartışırken, altınları istememden korktuğunu söylemişti.. altınlarımı yeni evliyken bozdurup borçlarını ödemişti o yüzden onları almamdan korkuyordu
Ne güzel hem düğün takılarını ver, hem kumar borçlarını öde, hem de adamın işyerinde karın tokluğuna çalış. Niye boşansın ucuz iş gücüsünüz. Ver deyince veren, çalış deyince çalışan biriyle evlenmiş kocanız. Altınınız kenarda dursaydı bu kadar korkmazdınız boşanmaktan. En azından iş bulana, yeni düzen kurana kadar idare ederdi sizi o birikim.

Ne olursa mesela arkanıza bile bakmadan gidersiniz? Adam yine dağ gibi kumar borcu yapsa onu da ödeyeceksiniz. Onu yapamam bunu yapamam şunu söyleyemem...Korkuyorum yerine kocamdan boşanmak istemiyorum yazın dürüstçe. Sanki memleketin ilk boşanan kadını sizsiniz. Evlenmeden önce ne yapıyorsanız onu yapacaksınız boşanınca.
 
ben artık kendimi psikolojik olarak çok yorgun bitkin hissediyorum. Kendime yapacağım en büyük iyilik boşanmak biliyorum ama buna asla cesaret edemiyorum hala ve hala. Takip edenler konularımı biliyor zaten ki ne yaşarsam yaşayayım o cesareti henüz elde edemedim. Neden böyleyim ben kendimi çok aciz hissediyorum. Benim için hiçbir fedakarlıkta bulunmayan bir eşim var. Ben ise en fedakar taraf. Şimdi ise kapı dışarı çıkmıyor bütün gün telefon elinde okey oynuyor. Bıktım artık. Kendimi yalnız hissediyorum. Beynim çok yorgun. 25 yaşındayım ama ruhum 2 senede 60 yaşında gibi ya. Bu durumu aşabilen ya da çözüm önerisi olan var mı? Her zorluktan sonra gerçekten güzel kapı açılır mı insana? Nasıl cesaret bulacağım.. çok umutsuzum. Beynimin ağırdığını hissediyorum mutsuzum bir ömür böyle yaşamak istemiyorum.

Tatil sorunumuz vardı eşimle.. bana o kadar kötü şeyler yaşattı ki 2 senedir evli olduğumuz süre içerisinde. Hala bir gelişme yok kendisinde. Kumar borcunu hala ödeyemediğimiz için bana dün tatile gitmeyeceğiz dedi. Konu tatil de değil inanın ben sadece kendim için bi şeyler yapsın beni düşünsün çabalasın ilgi göstersin istiyorum. Yok yokkkk yapmıyor. İstese beni tatile de götürebilir. Borcunu bi süre erteleyebilir. Ben ödüyorum zaten o kumar borcunu hala.. köpek gibi çalışıyorum onun dükkanında (yine belirtmeliyim ki eşim esnaf birlikte çalışıyoruz dükkanında). Kapı dışarı çıkmıyor adam ya. Bilmiyorum gerçekten delireceğim.

İşin kötü yanı cesaret edemediğim için henüz, boşuna ağzımızın tadı kaçmasın bari evde onun suratını çekmeyeyim diye, mecburen gülüyorum her şey yolunda gibi davranıyorum.
Diğer konularınızı da hatırlıyorum bütün yazdıklarınıza bakılırsa eşiniz sahip siz köle rollerine bürünmüşsünüz. Adam bütün işi size yıkmış siz çalışılıyorsunuz o bütün gün yatıyor ve size para bile vermiyor ve üstüne kumar oynuyor siz ödüyorsunuz. Saygı sevgi zaten yok. Evliliğinizin neresinden tutsanız elinizde kalıyor. Belli ki bugün olmasa da ilerde bitecek bu evlilik Bu arada hamile kalmamaya bakın. Eşinizle aynı yerde çalıştığınız içinde ayrılamaya cesaretiniz olmayabilir. Eşinizin iş yerinden ayrılın. Belki eşiniziniz den korkup ayrılmaya cesaretiniz yoktur işten. Sakın korkunuzu belli etmeyin daha fazla kendinizi kullandırmadan ayrılın işten Oda bütün gün yatmasın çalışsın hiç korkmayın batar diye nasıl olsa ayrıl cam diye bakarsanız batarsa batsın deyin geçin Mesleğiniz var mı bilmiyorum fakat iyi kötü bir işe girin en azından elinize para geçer ve paranızı kazanınca hemen bir uzman tarafından destek alın o zaman ayrılık kararı vermek konusunda düşünceleriniz netleşir.
 
ben artık kendimi psikolojik olarak çok yorgun bitkin hissediyorum. Kendime yapacağım en büyük iyilik boşanmak biliyorum ama buna asla cesaret edemiyorum hala ve hala. Takip edenler konularımı biliyor zaten ki ne yaşarsam yaşayayım o cesareti henüz elde edemedim. Neden böyleyim ben kendimi çok aciz hissediyorum. Benim için hiçbir fedakarlıkta bulunmayan bir eşim var. Ben ise en fedakar taraf. Şimdi ise kapı dışarı çıkmıyor bütün gün telefon elinde okey oynuyor. Bıktım artık. Kendimi yalnız hissediyorum. Beynim çok yorgun. 25 yaşındayım ama ruhum 2 senede 60 yaşında gibi ya. Bu durumu aşabilen ya da çözüm önerisi olan var mı? Her zorluktan sonra gerçekten güzel kapı açılır mı insana? Nasıl cesaret bulacağım.. çok umutsuzum. Beynimin ağırdığını hissediyorum mutsuzum bir ömür böyle yaşamak istemiyorum.

Tatil sorunumuz vardı eşimle.. bana o kadar kötü şeyler yaşattı ki 2 senedir evli olduğumuz süre içerisinde. Hala bir gelişme yok kendisinde. Kumar borcunu hala ödeyemediğimiz için bana dün tatile gitmeyeceğiz dedi. Konu tatil de değil inanın ben sadece kendim için bi şeyler yapsın beni düşünsün çabalasın ilgi göstersin istiyorum. Yok yokkkk yapmıyor. İstese beni tatile de götürebilir. Borcunu bi süre erteleyebilir. Ben ödüyorum zaten o kumar borcunu hala.. köpek gibi çalışıyorum onun dükkanında (yine belirtmeliyim ki eşim esnaf birlikte çalışıyoruz dükkanında). Kapı dışarı çıkmıyor adam ya. Bilmiyorum gerçekten delireceğim.

İşin kötü yanı cesaret edemediğim için henüz, boşuna ağzımızın tadı kaçmasın bari evde onun suratını çekmeyeyim diye, mecburen gülüyorum her şey yolunda gibi davranıyorum.
Korkmanız işin sebep ne ??
İnsanı korkutan şey belirsizliktir .
İnsan en iyi bildiği yeri en güvenli yer hisseder çünkü başka yerde belirsizlik vardır .
Peki siz düşünün .Boşandınız suan ki ruh halinizden daha kötü mü olacaksınız ?
Eşiniz sizin için neden güvenli liman maddiyat mı ?
Yoksa eşinize aşıksınız ve onun düzelme ihtimali sizi mutlu etme ihtimali mi sizi evliliğe bağlı kılıyor ?
Ne veriyor ki eşiniz korkuyorsunuz ayrılıktan ?
Boşandıktan sonra en kötü ne olabilir sizce size bu hayatı arattıracak ?
Bu tür sorularla neden hala evli kaldığınızı sorgulayıp kendinizi ve isteklerinizi beklentilerinizi tanıyıp tanımlayabilirsiniz.
Üzerine hiç düşünmemişsiniz çünkü içerik çok yavan kalmış .
 
ben artık kendimi psikolojik olarak çok yorgun bitkin hissediyorum. Kendime yapacağım en büyük iyilik boşanmak biliyorum ama buna asla cesaret edemiyorum hala ve hala. Takip edenler konularımı biliyor zaten ki ne yaşarsam yaşayayım o cesareti henüz elde edemedim. Neden böyleyim ben kendimi çok aciz hissediyorum. Benim için hiçbir fedakarlıkta bulunmayan bir eşim var. Ben ise en fedakar taraf. Şimdi ise kapı dışarı çıkmıyor bütün gün telefon elinde okey oynuyor. Bıktım artık. Kendimi yalnız hissediyorum. Beynim çok yorgun. 25 yaşındayım ama ruhum 2 senede 60 yaşında gibi ya. Bu durumu aşabilen ya da çözüm önerisi olan var mı? Her zorluktan sonra gerçekten güzel kapı açılır mı insana? Nasıl cesaret bulacağım.. çok umutsuzum. Beynimin ağırdığını hissediyorum mutsuzum bir ömür böyle yaşamak istemiyorum.

Tatil sorunumuz vardı eşimle.. bana o kadar kötü şeyler yaşattı ki 2 senedir evli olduğumuz süre içerisinde. Hala bir gelişme yok kendisinde. Kumar borcunu hala ödeyemediğimiz için bana dün tatile gitmeyeceğiz dedi. Konu tatil de değil inanın ben sadece kendim için bi şeyler yapsın beni düşünsün çabalasın ilgi göstersin istiyorum. Yok yokkkk yapmıyor. İstese beni tatile de götürebilir. Borcunu bi süre erteleyebilir. Ben ödüyorum zaten o kumar borcunu hala.. köpek gibi çalışıyorum onun dükkanında (yine belirtmeliyim ki eşim esnaf birlikte çalışıyoruz dükkanında). Kapı dışarı çıkmıyor adam ya. Bilmiyorum gerçekten delireceğim.

İşin kötü yanı cesaret edemediğim için henüz, boşuna ağzımızın tadı kaçmasın bari evde onun suratını çekmeyeyim diye, mecburen gülüyorum her şey yolunda gibi davranıyorum.
Yakında gülecek ağzınız da kalmayacak merak etmeyin.
 
Bu kadar olumsuzluga ragmen nasil yuzune gulebiliyorsunuz.Bu daha zor.Bu kadar ezik ve dirayetsiz olmayin.Bir cesaret dilekcenizi vereceksiniz.Kumar oynadigi icin kolay bosanirsiniz.
 
Uzun uzun mesaj yazacak olanlar, yazmayın. İşe yaramıyor. Ellerinize yazık
Bu kadar olumsuzluga ragmen nasil yuzune gulebiliyorsunuz.Bu daha zor.Bu kadar ezik ve dirayetsiz olmayin.Bir cesaret dilekcenizi vereceksiniz.Kumar oynadigi icin kolay bosanirsiniz.
dilekçeyi versem rahatlayacağım zaten :(
 
İşin kötü yanı cesaret edemediğim için henüz, boşuna ağzımızın tadı kaçmasın bari evde onun suratını çekmeyeyim diye, mecburen gülüyorum her şey yolunda gibi davranıyorum.
Ağzınızın tadı biraz kaçsın. Eşinizle bu rahatsız eden noktaları konuşun. Eşiniz ya devam etmek için çabalar ya da ipler tamamen kopar ve boşanırsınız. Her türlü sizin lehinize işler.
 
Fena halde "kurban" psikolojisine girmişsiniz, o dar alanı güvenli alan zannediyorsunuz ve çıkmak istemiyorsunuz. Kurban olmaktan memnunsunuz, çünkü orası rahat. Cesaret ise konfor alanının dışında.
Halbuki gerçekten boşanmak isteyen bu forumun linkini tıklayana kadar google'a "boşanma avukatı" yazardı. Kendinizi de, bizi de kandırmayın.

"Boşanınca ne olacak" sorusunun cevabını size kimse veremez, sadece siz yaşayarak görebilirsiniz. Aileniz var, işiniz gücünüz geliriniz var, önünüzdeki tek engel kendinizsiniz.
 
ben artık kendimi psikolojik olarak çok yorgun bitkin hissediyorum. Kendime yapacağım en büyük iyilik boşanmak biliyorum ama buna asla cesaret edemiyorum hala ve hala. Takip edenler konularımı biliyor zaten ki ne yaşarsam yaşayayım o cesareti henüz elde edemedim. Neden böyleyim ben kendimi çok aciz hissediyorum. Benim için hiçbir fedakarlıkta bulunmayan bir eşim var. Ben ise en fedakar taraf. Şimdi ise kapı dışarı çıkmıyor bütün gün telefon elinde okey oynuyor. Bıktım artık. Kendimi yalnız hissediyorum. Beynim çok yorgun. 25 yaşındayım ama ruhum 2 senede 60 yaşında gibi ya. Bu durumu aşabilen ya da çözüm önerisi olan var mı? Her zorluktan sonra gerçekten güzel kapı açılır mı insana? Nasıl cesaret bulacağım.. çok umutsuzum. Beynimin ağırdığını hissediyorum mutsuzum bir ömür böyle yaşamak istemiyorum.

Tatil sorunumuz vardı eşimle.. bana o kadar kötü şeyler yaşattı ki 2 senedir evli olduğumuz süre içerisinde. Hala bir gelişme yok kendisinde. Kumar borcunu hala ödeyemediğimiz için bana dün tatile gitmeyeceğiz dedi. Konu tatil de değil inanın ben sadece kendim için bi şeyler yapsın beni düşünsün çabalasın ilgi göstersin istiyorum. Yok yokkkk yapmıyor. İstese beni tatile de götürebilir. Borcunu bi süre erteleyebilir. Ben ödüyorum zaten o kumar borcunu hala.. köpek gibi çalışıyorum onun dükkanında (yine belirtmeliyim ki eşim esnaf birlikte çalışıyoruz dükkanında). Kapı dışarı çıkmıyor adam ya. Bilmiyorum gerçekten delireceğim.

İşin kötü yanı cesaret edemediğim için henüz, boşuna ağzımızın tadı kaçmasın bari evde onun suratını çekmeyeyim diye, mecburen gülüyorum her şey yolunda gibi davranıyorum.
Terapiye başlayın hemen, terapistiniz size farklı bakış açısı sunacak ve kendinizi toplayıp boşanma kararını öyle vereceksiniz. Kendi hayatınıza kendinizi kurban etmeyin. Çıkın bu döngüden
 
Çok haklısın çokkk yıllarım geçip gidiyor boş yere inanki.. tam kafam atıyor biraz cesaret geliyor bakıyorum mesela 20 sinde sanırım adli tatil başlayacak.. bizim süreç eylüle kadar uzar. Uzamasını da istemiyorum anlaşmalı bitsin gitsin hemen istiyorum
Bu aralar herkesin bahanesi adli tatil.

Merak etmeyin adli tatilde de boşanma davası görülüyor.
 
Son düzenleme:
Her devrim sancılı olur. Boşanmak da senin hayatının devrimi olacak. Ne bugün ne yarın kolay olacak.
Ben iki çocuğumla boşandım. Boşandığım pisliği icraya verdim aman Allah’ım dünya kadar borcu var. Evli kalsam kendi rızkımı ve çocuklarımın rızkını ona yedirecekmişim. Düşüncesi bile korkunç.
Onun dükkanında onun kumar borcu için çalışmak! Ne kadar mantıksız. Git bari başka yerde kendin için çalış çocuk falan da yapma
 
ben artık kendimi psikolojik olarak çok yorgun bitkin hissediyorum. Kendime yapacağım en büyük iyilik boşanmak biliyorum ama buna asla cesaret edemiyorum hala ve hala. Takip edenler konularımı biliyor zaten ki ne yaşarsam yaşayayım o cesareti henüz elde edemedim. Neden böyleyim ben kendimi çok aciz hissediyorum. Benim için hiçbir fedakarlıkta bulunmayan bir eşim var. Ben ise en fedakar taraf. Şimdi ise kapı dışarı çıkmıyor bütün gün telefon elinde okey oynuyor. Bıktım artık. Kendimi yalnız hissediyorum. Beynim çok yorgun. 25 yaşındayım ama ruhum 2 senede 60 yaşında gibi ya. Bu durumu aşabilen ya da çözüm önerisi olan var mı? Her zorluktan sonra gerçekten güzel kapı açılır mı insana? Nasıl cesaret bulacağım.. çok umutsuzum. Beynimin ağırdığını hissediyorum mutsuzum bir ömür böyle yaşamak istemiyorum.

Tatil sorunumuz vardı eşimle.. bana o kadar kötü şeyler yaşattı ki 2 senedir evli olduğumuz süre içerisinde. Hala bir gelişme yok kendisinde. Kumar borcunu hala ödeyemediğimiz için bana dün tatile gitmeyeceğiz dedi. Konu tatil de değil inanın ben sadece kendim için bi şeyler yapsın beni düşünsün çabalasın ilgi göstersin istiyorum. Yok yokkkk yapmıyor. İstese beni tatile de götürebilir. Borcunu bi süre erteleyebilir. Ben ödüyorum zaten o kumar borcunu hala.. köpek gibi çalışıyorum onun dükkanında (yine belirtmeliyim ki eşim esnaf birlikte çalışıyoruz dükkanında). Kapı dışarı çıkmıyor adam ya. Bilmiyorum gerçekten delireceğim.

İşin kötü yanı cesaret edemediğim için henüz, boşuna ağzımızın tadı kaçmasın bari evde onun suratını çekmeyeyim diye, mecburen gülüyorum her şey yolunda gibi davranıyorum.
Hayır sen neden ödüyorsun.O adam tekrar tekrar kumar oynayacak.Kendini yıpratma.
 
Back
X